Ἐντυπώσεις ἀπό λιτανεία τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος

Τήν Κυριακή 1 Νοεμβρίου στήν Κέρκυρα ἑορτάστηκε ἡ θαυματουργική ἐπέμβαση τοῦ Ἄγ. Σπυρίδωνος, πού κατά τό παρελθόν διεφύλαξε καί ἔσωσε τό νησί ἀπό τήν πανώλη. Ἐκτός ἀπό τόν Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Τιμόθεο καί τόν Μητροπολίτη μας, συμμετεῖχαν καί οἱ Μητροπολίτες Παραμυθίας κ. Τίτος καί Κυθήρων κ. Κύριλλος, καθώς καί ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Ἐλαίας κ. Θεοδώρητος. Ἡ φιλοξενία τοῦ οἰκείου Ἱεράρχη ἦταν ἀρχοντική.

Στήν Κέρκυρα τέσσερις φορές τόν χρόνο τελοῦν λιτανεία μέ τό σκήνωμα τοῦ Ἁγίου (δέν χρειάζεσαι ἄλλες λέξεις στήν Κέρκυρα γιά νά ὀνομάσεις τόν προστάτη τοῦ νησιοῦ τόν ἅγιο Σπυρίδωνα Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος τόν Θαυματουργό). Ἡ λιτανεία τῆς πρώτης Κυριακῆς του Νοεμβρίου εἶναι ἡ μικρή λιτανεία: κρατᾶ μόνο 2 ὧρες!

Τήν παραμονή τελέσθηκε Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας, ὁ ὁποῖος στό κήρυγμά του μίλησε γιά τήν σημασία καί τήν ἔννοια τῶν θαυμάτων στήν ὀρθόδοξη παράδοσή μας, καθώς καί γιά τήν ἱεράρχησή τους ἀνάλογα μέ τήν σωτηριολογική τούς σημασία. Ἔτσι, τό μεγαλύτερο θαῦμα εἶναι ἡ Ἐνανθρώπιση, τά Πάθη, ἡ Σταύρωση καί ἡ Ταφή τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ἀπόρροια αὐτῶν τῶν μεγάλων θαυμάτων εἶναι καί ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου, ὁλοκλήρου του ἀνθρώπου, καί αὐτοῦ του σώματός του, πράγμα τό ὁποῖο τρανῶς ἀποτυπώνεται καί στό τίμιο λείψανο τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, τό ὁποῖο ἔχουν τήν ἐξαιρετική εὐλογία νά αἰσθάνονται καί νά προσκυνοῦν οἱ προσκυνητές, ὡς ζωντανή ἀπόδειξη τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας μας.

Πολλές πόλεις μέ μεγάλη παράδοση τελοῦν λιτανεῖες πρός τιμήν τῶν ἁγίων τους προστατῶν, ἀλλ’ ὅμως ἡ λιτανεία (ἔστω καί αὐτή ἡ ...μικρή της 1ης Νοεμβρίου) στήν Κέρκυρα εἶναι τό κάτι ἄλλο. Καί δέν μιλῶ γιά τήν ὀμορφιά τῆς πόλης, γιά τό θαυμάσιο σκηνικό, καθώς ἡ λιτανεία περνοῦσε εἴτε μέσα ἀπό τά στενά σοκάκια μέ τά παλαιϊκά σπίτια, ἀπ’ ὅπου ἦταν κρεμασμένα κόκκινα γιορτινά ὑφάσματα, εἴτε μέσα ἀπό τό καταπράσινο πάρκο, εἴτε μπροστά ἀπό τό παλάτι. Δέν ἐννοῶ τήν μεγάλη κοσμοσυρροή, τά ἀμέτρητα νήπια πού περίμεναν μέ ὀλάνοικτα, γεμάτα ἔκπληξη, μάτια, τίς μεγαλόπρεπες μουσικές μπάντες, τό πλῆθος τῶν Ἱερέων.

Τήν ἰδιαιτερότητα τῆς κερκυραϊκῆς λιτανείας τήν δίδει ὁ Ἅγιος. Τά μάτια –δακρυσμένα– ὅλων εἶναι στραμμένα στό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου, πού φαίνεται γερμένο στό πλάι μέσα ἀπό τό γυαλί τῆς λάρνακας τήν ὁποία σηκώνουν χέρια Ἱερέων.

– Κᾶνε τόν σταυρό σου, παιδάκι μου, περνάει ὁ Ἅγιος!

– Καί τί κάνει ὁ Ἅγιος, γιαγιά; Κοιμᾶται;

Ἔτσι βλέπουν τά μάτια τοῦ μικροῦ παιδιοῦ τόν Ἅγιο, καθώς γέρνει τό κεφάλι του στό πλάι, καί ρωτᾶ τούς μεγαλυτέρους, ἐκφράζοντας συγχρόνως μέ τήν ἐρώτησή του αὐτή τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Τό πρόσωπό του ἔχει καπνιστεῖ ἀπό τό λιβάνι πού καίει στίς ἱερές ἀκολουθίες καί ἀπό τά κεριά πού ἀνάβουν στήν χάρη τοῦ δεκαέξι αἰῶνες τώρα. Σημειωτέον ὅτι ὁ Ἅγιος ἦταν τοποθετημένος γιά αἰῶνες μέσα στόν Ναό του, πάνω στόν θρόνο, χωρίς καμμία προφύλαξη ἀπό τόν καπνό, τήν ὑγρασία, τά βακτηρίδια, χωρίς καμμία “συντήρηση”. Ἀλλά καί τώρα, ἕνα ἁπλό γυαλί σκεπάζει τό πρόσωπό του, ἐνῶ ἡ λάρνακα εἶναι ἀνοικτή στό κάτω μέρος, ὥστε νά προσκυνοῦν οἱ Χριστιανοί τά τίμια πόδια του.

Καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς λιτανείας οἱ Ἱερεῖς ψάλλουν τροπάρια τῆς Παράκλησης πρός τόν Ἅγιο μέ κερκυραϊκό ὕφος καί μέλος. Στά σημεῖα πού γίνεται ἡ δέηση ὁ Διάκος ἐκφωνεῖ: “Ἔτι καί ἔτι κλίναντες τά γόνατα, τοῦ Κυρίου δεηθώμεν”, καί, ἀφοῦ γονατίσει τό Ἱερατεῖο καί ὁ λαός καί ἐπικρατήσει ἀπόλυτη ἡσυχία, ὁ Ἀρχιερέας διαβάζει τήν δέηση.

Ἅγιέ του Θεοῦ, προστάτη καί θησαυρέ τῆς Κέρκυρας καί ὅλης της Ρωμηοσύνης, πρέσβευε ὑπέρ ἠμῶν.

Ν.Γ.