Ἡ μεγαλύτερη στιγμή

Οἱ σκέψεις σας ποὺ καταγράφονται στὸ γράμμα σας δείχνουν τὴν πνευματική σας ὡριμότητα Ἔχετε καταλάβει ὅτι ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι προσωρινὴ καὶ ὅτι ζῶντας προσωρινὰ στὸν κόσμο αὐτὸν μποροῦμε νὰ ἀπολαύσουμε τὴν αἰώνια ζωὴ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Δὲν ἔχει καμμία σημασία νὰ ζῇ κανεὶς μὲ ἡδονὴ καὶ εὐδαιμονία αὐτὴν τὴν προσωρινὴ ζωὴ καὶ νὰ χάση τὴν αἰώνια ἐν Χριστῷ ζωή. Ἐνῶ μὲ τὴν μετάνοια μπορεῖ καὶ ἐδῶ νὰ ζήση μὲ εἰρήνη στὴν καρδιὰ ἀλλὰ καὶ νὰ συμμετάσχη στὴν Βασιλεία τοῦ Φωτός. [...]

Μὲ μιὰ γενικὴ ἔννοια ὅλοι εἴμαστε μελλοθάνατοι, ὑποψὴφιοι γιὰ θάνατο, ἀφοῦ ὅλοι κληρονομήσαμε τὴν φθαρτότητα καὶ τὴν θνητότητα καὶ κάποια στιγμὴ θὰ ἀποχωρισθῇ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα. Κοιμόμαστε τὸ βράδυ καὶ δὲν ξέρουμε ἂν θὰ ξυπνήσουμε τὸ πρωΐ. Ξυπνᾶμε υγιεῖς τὸ πρωὶ καὶ συνεχῶς μᾶς παραμονεύει ὁ θάνατος καὶ δὲν ξέρουμε ἂν θὰ εἴμαστε ζωντανοὶ τὸ βράδυ. Οἱ νηπτικοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καλλιέργησαν ἔντονα τὴν «μνήμη τοῦ θανάτου», ποὺ τὴν θεωροῦν ὡς πνευματικὸ χάρισμα, ὥστε ἔτσι νὰ εἶναι δημιουργικοὶ στὴν ζωή, ἀλλὰ καὶ νὰ προσεύχωνται γιὰ τὴν συνάντησή τους μὲ τὸν Χριστό.

Ὁ κατ' ἐξοχὴν θάνατος εἶναι ὁ πνευματικός. [...] Ὅλος ὁ κόσμος εἶναι μιὰ φυλακὴ γι' αὐτοὺς ποῦ ἀγαποῦν τὸν Θεὸ καὶ ἡ ψυχή τους ἐπιθυμεῖ νὰ ἐλευθερωθὴ ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν αἰσθήσεων καὶ τῶν αἰσθητῶν καὶ νὰ ενωθῆ μὲ τὸν Χριστό. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Γέροντας Σωφρόνιος ποὺ μόνασε στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ κοιμήθηκε στὸ Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας ἔγραφε

«Νὰ ἑτοιμάζεσθε (γιὰ τὸν θάνατο) ἑορταστικά, σὰν νὰ ἐτοιμαζόμαστε γιὰ τὴν μεγαλύτερη στιγμὴ τῆς ἐπὶγειας ὑπάρξεώς μας καὶ ὄχι μὲ αἴσθημα ἀπογνώσεως καὶ ἀχαριστίας».

Ναυπάκτου Ἱεροθέου. Ἕνας θανατοποινίτης ἀσκητής