Ἐντυπώσεις ἀπὸ τὸ βιβλίο “Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας”

Μετά τήν κυκλοφορία τοῦ νέου βιβλίου τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου μας πού φέρει τόν τίτλο “Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας” καί ἀποτελεῖ τεκμηριωμένη βιογραφία τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κυροῦ Καλλινίκου, ὁ Σεβασμιώτατος δέχεται δεκάδες ἐπιστολές ἀναγνωστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐκφράζονται πολύ θετικά γιά τό πρόσωπο τοῦ ἀειμνήστου, ἐπιβεβαιώνουν τά γραφέντα, καταθέτουν τήν μαρτυρία τους, εὐχαριστοῦν τόν συγγραφέα, προσθέτουν ἐπί πλέον περιστατικά τοῦ βίου του καί ἀναμνήσεις δικές τους.

Δημοσιεύουμε σ’ αὐτό τό τεῦχος τρεῖς ἀπό τίς ἐπιστολές πού ἔλαβε ὁ Σεβασμιώτατος. Πρόκειται γιά τίς ἐπιστολές πού ἀπέστειλαν

• • ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Χριστόδουλος,
    
  • ὁ Σέβ. Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Ἀμβρόσιος καί
    
  • ὁ Πανοσ. Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους π. Γεώργιος Καψάνης.
    

* * *

Ἐν Ἀθήναις τῇ 16ῃ Φεβρουαρίου 1999

Πρός
τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεον

Σεβασμιώτατε Ἅγιε ἀδελφέ,

Ἀσμένως ἐδέχθην τήν εὐγενῆ προσφοράν τοῦ βιβλίου σας: “Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας”, τό ὁποῖον ἀφιεροῦται εἰς τόν ἀείμνηστον Γέροντάς σας Μητροπολίτην Ἐδέσσης κυρόν Καλλίνικον.

Ἐγνώριζα τόν σεβαστόν Γέροντα, τόν ὁποῖον βαθύτατα ἐκτιμοῦσα καί ἐσεβόμην ὡς μίαν ἁγιασμένην πνευματικήν φυσιογνωμίαν. Ὅποιος μάλιστα εἶχε τήν εὐλογίαν νά τόν συναντήσει, πολύ δέ περισσότερον ἐκ τοῦ σύνεγγυς νά τόν γνωρίσει, διεπίστωνε ὅτι πρόκειται περί μιᾶς σπουδαίας καί χαρισματικῆς προσωπικότητος, τῆς ὁποίας τά κατ’ ἐξοχήν διακριτικά στοιχεῖα ἤσαν τό ἀνυπόκριτον ὕφος, ἡ ἀνεξικακία καί ἡ πραότης σέ συνδυασμό μέ τό ἀνεπίληπτόν του βίου του.

Σᾶς συγχαίρω διά τήν ἐπιτυχῆ διαπραγμάτευσιν τῶν κατ’ αὐτόν καί εὔχομαι ἐκ μέσης καρδίας ὁ Πανάγαθος Θεός νά τόν κατατάξη εἰς τήν χορείαν τῶν Ἁγίων Ἱεραρχῶν καί σέ σᾶς νά χαρίζη πλουσίας τάς εὐλογίας Του.

Μετ’ ἀδελφικῶν ἀσπασμῶν καί τῆς ἐν Κυρίω Ἰησοῦ ἀγάπης

† Ο ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

* * *

Νάξος, 16 Φεβρουαρίου 1999

Πρός τόν Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην Ναυπάκτου καί Ἄγ. Βλασίου
κύριον Ἰερόθεον
Σεβασμιώτατε,

Ἐν βαθυτάτη συγκινήσει ἐλάβομεν τό ἐκδοθέν Κεφάλαιον “Ἀναμνήσεις τοῦ ποιμνίου” τοῦ βιβλίου Σᾶς “Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας”, ἀφορῶντος εἰς τόν ἀλησμόνητον Ἐπίσκοπόν της Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τόν ἀδελφόν ἠμῶν καί συλλειτουργόν Ἐδέσσης Καλλίνικον, ὁ ὁποῖος ἤδη ἀπό δεκαπενταετίας εὑρίσκεται μεταξύ ἀγγέλων.

Τούτου ἕνεκα ὁλοθέρμως Σᾶς Συγχαίρομεν καί Εὐχαριστοῦμεν διά τήν φιλόφρονα καί εὐγενῆ ταύτην ἀποστολήν, ἀλλά καί διότι ἀφυπνίσθη εἰς τήν μνήμην μᾶς ὁλοζώντανος ὁ ἐπίγειος βίος τοῦ ἀειμνήστου καί ἡ λαμπρά του ἐν τῇ Θεοσώστω Ἐπαρχία Ἐδέσσης Ποιμαντορία.

Τυγχάνομεν τῷ ὄντι πολύ εὐτυχεῖς, ἀφοῦ εἴχομεν τήν μεγάλην εὐλογίαν νά διαποιμάνωμεν τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Πολυανής καί Κιλκισίου ἐπί μίαν ὁλόκληρον δεκαεπταετίαν, ἔχοντες ὡς ὅμορον Μητρόπολιν τήν Ἐδέσσης καί μάλιστα μέ Ποιμενάρχην τόν Καλλίνικον (1974-1984). Ἰσχυρῶς καί ἀνεξιτήλως εὑρίσκεται ἀποτυπωμένη εἰς τόν ἐσωτερικόν μας κόσμον ἡ ἱεροπρεπής καί συγχρόνως ὑποβλητική μορφή του, ὁ ἀδαμάντινος χαρακτήρ του, καί τό καθαρῶς ὀρθόδοξόν του φρόνημα, στοιχεῖα τά ὁποῖα ὁδήγησαν τήν ἀγαθήν φήμην τοῦ ὀνόματός του πολύ πέραν τῶν ὁρίων τῆς Ἐπαρχίας του, ἀνά τό Πανελλήνιον.

Συγκλονιζόμεθα, ἐπίσης, ὅταν διά τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς ἔρχεται ἐνώπιόν μας ἡ εἰκών ἐκείνη τήν ὁποίαν ἀντικρύσαμε κατά τήν εἰς Μεγάλην Βρετανίαν ἐπίσκεψίν μας, εἰς τό νοσηλευτήριον “Ἅγιος Βαρθολομαίος”, ὅπου ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπός της Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καταπονημένος εἰς τό σῶμα, ἀκέραιος δέ εἰς τήν ψυχήν, ὑπέμενε μαρτυρικούς πόνους, ἐνῶ ἡ Σεβασμιότης Σας, ἀρχιμανδρίτης τότε, ἀπεδείκνυε ἐμπράκτως τήν γνησίαν ἀγάπην καί πιστότητα τοῦ πνευματικοῦ τέκνου πρός τόν γέροντά του...

Λίαν εὔστοχος ὁ τίτλος τοῦ εὐρυτέρου, περί τοῦ μακαριστοῦ, ἔργου Σας, ἀντικατοπτρίζει δί’ ἀδιαψεύστων μαρτυριῶν τό ἐνάρετον ἦθος καί τήν φωτεινήν προσωπικότητα αὐτοῦ του πολυτίμου κοσμήματος τῆς Ἐκκλησίας μας.

Βαθέως κατενύγημεν διά τῆς μελέτης τῶν ἀναμνήσεων τοῦ λογικοῦ της Ἐδέσσης ποιμνίου. Τό ποίμνιον δύναται νά ἀποτελέση ἴσως τόν σοφώτερον ἐπίγειον κριτήν τοῦ Ἐπισκόπου του, καί ἐν τοιαύτη περιπτώσει, ἡ κρίσις τοῦ ποιμνίου τυγχάνει ἀλάθητος...

Εἴθε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, νά ἀξιωθῆ καί εἰς τό μέλλον νά ἔχη εἰς τούς κόλπους τῆς τοιούτους Ἱεράρχας, πρός ὠφέλειαν τοῦ Χριστοτερπούς Λαοῦ καί Δόξαν τοῦ Ὀνόματος.

Τοῦ Κυρίου δεόμεθα ὅπως ἀδιαλείπτως στηρίζη καί ὁδηγῆ τά συνετά βήματα τῆς πολυκάρπου Ποιμαντορίας Σᾶς ἐπί τόν τύπον τῶν βημάτων τοῦ ἠγαπημένου Σᾶς Γέροντος καί τετιμημένου Ἐπισκόπου του Κυριακοῦ Ἀμπελῶνος, ἐπί μήκιστον, ἐν εὐφροσύνω μακροβιότητι.

Μετά βαθείας ἀγάπης Χριστοῦ καί τιμῆς

† Ὁ Παροναξίας Ἀμβρόσιος

* * *

Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην
Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου
Κύριον Κόν Ἰερόθεον
Σεβασμιώτατε,

Ἐλάβομεν τό προφρόνως ἀποσταλέν καί ἠμίν νέον πόνημά Σας “Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας” περί τοῦ μακαριστοῦ καί ἐν ἁγιότητι βίου διαλάμψαντος Γέροντός Σας Μητροπολίτου Ἐδέσσης Καλλινίκου.

Εὐχαριστοῦμεν διά τήν τιμητικήν προσφοράν Σας, ἀλλά καί διά τήν συγγραφήν τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ ἔργου, τό ὁποῖον θά ὠφελήση πολλά ψυχᾶς καί ἰδίως τούς μετέχοντας ποιμαντικῆς εὐθύνης.

Διεξερχόμεθα τάς σελίδας του καί θαυμάζομεν διά τήν ἁγιότητά Του, ἀλλά καί διά τήν πληρότητα καί εὐρύτητα τῆς ποιμαντικῆς του διακονίας.

Ἐν τῇ καρδία τοῦ ἡσυχαστής καί συγχρόνως ἀκαταπόνητος ποιμήν καί ἱεραπόστολος. Συνδυασμός δυσεύρετος.

Πῶς νά λησμονήσωμεν τό πράον, τό ἀνεξίκακον, τό φιλάνθρωπον, τό προσηνές, τό κατανυκτικόν, τό σοβαρόν, τό ἁπλοῦν τῆς ἁγίας προσωπικότητός Του;

Εὐχαριστοῦμεν τόν Κύριον διότι ἠξιώθημεν νά τόν γνωρίσωμεν ἀλλά καί νά λάβωμεν τήν εὐλογίαν Τοῦ κατά τήν ἀρχήν τῆς ἐν Ἁγίω Ὄρει ἐγκαταβιώσεώς μας.

Αἱ ὁμιλίαι Του εἰς τήν Ἱεράν Μονήν μᾶς μένουν ἀνεξίτηλοι εἰς τάς καρδίας μας καί ἰδιατέρως χαίρομεν διότι δημοσιεύετε αὐτᾶς.

Ἁγιοπνευματική ἦτο καί ἡ προσφώνησίς του πρός τόν ἀδελφόν της Ἱερᾶς ἠμῶν Μονῆς Ἱερομόναχον Πανάρετον, κατά τήν εἰς πνευματικόν χειροθεσίαν του, τήν ὁποίαν καί συνημμένως Σᾶς ἀποστέλλω.

Ἐνθυμοῦμαι καί ἕνα ἄλλο περιστατικόν, τό ὁποῖον ἀποδεικνύει ὅσα γράφετε περί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί παραδοσιακοῦ του φρονήματος.

Εἶχε ἔλθει διά τήν Πανήγυρίν μας τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου μία ἤ δύο ἡμέρας ἐνωρίτερον. Τήν παραμονήν τῆς Πανηγύρεως παρηκολούθη τήν Θείαν Λειτουργίαν εἰς τό Καθολικόν ἀπό τό παραθρόνιον, ὅπου ἱερούργει εἷς ἐκ τῶν ἱερομονάχων. Τόν ἠρώτησα ἐάν ἤθελε νά τοῦ φέρω ἐπιτραχήλιον καί ὠμοφόριον διά νά κοινωνήση τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Μοῦ ἀπήντησε, ὅτι ἐπειδή τήν προτεραίαν δέν ἐνήστευσε δέν θά μετελάμβανε. Καί προσέθεσε: “Τοιαύτην συνήθειαν ἔχω ἀπό τά μικρά μου χρόνια, ἀπό τό σπίτι μας”. Δεικνύει καί αὐτό τό ταπεινόν του φρόνημα.

Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως, Σεβασμιώτατε, διότι ἐκοπιάσατε διά νά τιμήσετε καί προβάλλετε τό φωτεινόν παράδειγμα τοῦ ἁγίου Γέροντός Σας.

Ἐπειδή ηὐτύχησα νά Σᾶς γνωρίσω ἀπό πολλῶν ἐτῶν, πιστεύω ὅτι ἡ εὐχή τοῦ Σᾶς ἐσκέπαζε πάντοτε καί κατηύθηνε τά διαβήματά Σας, συνεργούσης βεβαίως πάντοτε τῆς καλῆς Σας προαιρέσεως.

Γνωρίζετε ὅτι ὁ σεβασμός καί ἡ εὐλάβειά μας πρός τήν ἁγίαν προσωπικότητά του ἦτο καί εἶναι μέγας. Διό καί τόν ἐξ Ἐδέσσης ἐλθόντα ἀδελφόν, τόν διατελέσαντα καί πνευματικόν Σας τέκνον, ὠνομάσαμεν Καλλίνικον εἰς τιμήν τοῦ ἀειμνήστου Ἱεράρχου.

Ἐπικαλούμεθα καί τώρα τάς εὐχᾶς τοῦ εἰς τόν μοναχικόν μας ἀγώνα. Μακάρι καί μέ τάς ἰδικᾶς Σᾶς ἁγίας εὐχᾶς, νά μιμηθῶμεν τάς ἁγίας του ἀρετᾶς καί δή καί τήν ἁγίαν ταπείνωσιν καί φιλανθρωπίαν Του.

Ταῦτα εὐλαβῶς γράφοντες Ὑμίν καί πάλιν Σᾶς εὐχαριστοῦμεν καί παρακαλοῦμεν ὅπως εὔχεσθε ὑπέρ ἠμῶν.

Ταπεινῶς εὐχόμεθα ὅπως διανύσητε τήν ἐρχομένην ἁγίαν Μ. Τεσσαρακοστήν μετά τοῦ περί Ὑμᾶς Ἱεροῦ Κλήρου, τῶν Μοναχῶν καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ ἐν ὑγιεία, εἰρήνη Χριστοδωρήτω καί κατανύξει.

Ἀσπάζομαι τήν ἁγίαν δεξιάν Σας καί διατελῶ μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ καί ἀγάπης Χριστοῦ.

Ἐν Ἁγίω Ὄρει τή 3η/16η-2-1999
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου
† Ἀρχιμ. Γεώργιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

* * *

Προσφώνησις

Τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης
Καλλινίκου
κατά τήν ἐν τῇ Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους ὑπ’ αὐτοῦ γενομένην χειροθεσίαν εἰς πνευματικόν
τοῦ Ἱερομονάχου Παναρέτου
τή 7η Ἰουλίου 1975

Ὀσιώτατε,
Ὡς Ἱερομόναχος ὀφείλεις νά εὑρίσκεσαι εἰς τήν πρώτην γραμμήν τοῦ πυρός νά μή εἶσαι ἁπλός ἀγωνιστής, ἀλλά νά εἶσαι ἐκ τῶν πρώτων στρατιωτῶν τοῦ Κυρίου, καλός στρατιώτης, καί νά κακοπαθής χάριν τῆς πίστεως, χάριν τῆς πίστεως εἰς Χριστόν ἐπαναλαμβάνω.

Ἀλλά τώρα πού ἔλαβες τό ἀξίωμα τῆς πνευματικῆς πατρότητος ὀφείλεις νά ἔχης καθαρωτέραν ζωήν.

Ὁ κοσμήσας καί λάμψας ἐν τῷ ἁγιωνύμω Ὄρει, ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, τονίζει καί λέγει: “Ὤ Πνευματικέ, πρέπει νά προσέχης, ὥστε νά μή περιπίπτης εἰς τά σφάλματα τῶν ἄλλων, διότι δέν θά ἔχης τό δικαίωμα νά ἐξομολογής”.

Δέν θέλω πολλά νά σοί εἴπω, διότι ὁ πεπαιδευμένος ἅγιος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς, ὁ ὑποδείξας μέ νά σέ χειροθετήσω, ἀσφαλῶς θά σέ καθοδηγήση, ὥστε νά ἀποβῆς ἕνας Πνευματικός πράγματι. Νά δίδης Πνεῦμα, ἀλλά προηγουμένως νά ἔχης Πνεῦμα. Ἕν μόνον λέγω καί τρέμω αὐτήν τήν στιγμήν. Ἡ Ἐκκλησία, διά χειρῶν ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, σοί ἔδωσε τήν κλείδα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Τίς εἶδε πόσοι ἄνθρωποι θά μποῦν μέσα εἰς τήν Βασιλείαν μέ τό κλειδί τό ὁποῖον θά ἀνοίξης ἐσύ τήν θύραν.

Εὔχομαι ἀδελφέ μου• καί νά εὔχεσαι κι ἐσύ γιά μένα. Εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου μή γίνη τό φρικτόν ἐκεῖνο πάθημα, τό ὁποῖον συνέβη μέ τούς τεχνίτας τῆς κιβωτοῦ. Τήν κιβωτόν κατεσκεύασαν ἀλλ’ ἐκ τοῦ κατακλυσμοῦ εὗρον οἰκτρόν θάνατον. Δέν εἰσῆλθον μέσα εἰς τήν κιβωτόν.

Εὔχομαι μέ τό κλειδί αὐτό πολλούς νά εἰσαγάγης εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν καί νά εἰσέλθης καί σύ μετ’ αὐτῶν καί νά εἴπης εἰς τόν Κύριον: “Ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοί ἔδωκες Κύριε”.

Τό Ἅγιον Πνεῦμα νά σέ φωτίζη καί νά σέ ἐνδυναμώνη εἰς τό ὑψηλόν τοῦτο ὑπούργημα.