Γεγονότα καὶ Σχόλια: “Μή φοβεῖσθε ὑμεῖς...” - Κατανοητή ἡ ἀνίερη συμμαχία...

“Μή φοβεῖσθε ὑμεῖς...”

Συχνά ἀκούγονται πολλά γιά ἐπερχόμενες καταστροφές, γιά πολέμους καί στερήσεις, μέ προφητεῖες πού προκαλοῦν φόβο, γιά κάποιους θεραπευτικό γιά ἄλλους ὅμως ἁπλῶς καταπιεστικό. Ὁρισμένοι ζοῦν τόν φόβο σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς τους, μέσα στά ὑπαρξιακά τους ἀδιέξοδα, στίς ἀποτυχίες τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς. Ὁ φόβος γενικά - ἄν καί ἡ ἀσκητική του χρήση βοηθάει πολύ τόν ἀγωνιζόμενο Χριστιανό - “κόλασιν ἔχει”. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, νικάει τόν φόβο, ἀλλά ὄχι γιά ὅλους. Ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πού κατατρόμαξε τούς φύλακες τοῦ μνημείου, ὅταν τόν ἐπισκέφθηκαν οἱ τολμηρές Μυροφόρες, σ’αὐτές εἶπε: “μή φοβεῖσθε ὑμεῖς• οἶδα γάρ ὅτι Ἰησοῦν τόν ἐσταυρωμένον ζητεῖται• οὐκ ἔστιν ὧδε• ἠγέρθη καθώς εἶπε”.

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μιά δωρεά σέ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Ὅλοι θά ἀναστηθοῦν, ἀλλά ὅλοι δέν θά χαροῦν μέ τήν ἀνάσταση. Τό θέμα εἶναι τί ἀναζητοῦμε στήν ζωή μας. Ὁ τρόπος νά ἀπαλλαγῆ κανείς ἀπό τόν φόβο, πού ἔχει μέσα του τήν κόλαση, εἶναι νά ἀναζητῆ “Ἰησοῦν τόν ἐσταυρωμένον”. Τό περιεχόμενο αὐτῆς τῆς ἀναζήτησης εἶναι ὁ ὀρθόδοξος δρόμος τῆς εὐαγγελικῆς ἀσκητικῆς ζωῆς.

Κατανοητή ἡ ἀνίερη συμμαχία...

Ἕνα ἀπό τά πολλά σχόλια πού ἀκούσθηκαν τίς ἡμέρες αὐτές γιά τήν φωτιά πού ἄναψε στήν Βαλκανική ἦταν καί τό ἀκούλουθο. Πρίν ἀπό τριάντα περίπου χρόνια οἱ Η.Π.Α. γιά νά βοηθήσουν μέ τόν ἕκτο στόλο τό δημοκρατικό Ἰσραήλ χρησιμοποίησαν τρεῖς δικτατορικές κυβερνήσεις (τῆς Πορτογαλλίας, τῆς Ἱσπανίας καί τῆς Ἑλλάδος). Σήμερα γιά νά προωθήσουν τά σχέδιά τους στή Νοτιανατολική Εὐρώπη χρησιμοποιοῦν εὐρωπαϊκές σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, ὅπως εἶναι τῆς Γαλλίας, τῆς Γερμανίας καί οἱ Ἐργατικοί τῆς Ἀγγλίας. Καί εὔλογα ἀναρρωτιοῦνται, ὅσοι μελετοῦν τά γεγονότα μέ πολιτικά μόνο κριτήρια, πῶς γίνονται αὐτά τά πράγματα; Πῶς μποροῦν κυβερνήσεις, πού λένε ὅτι ἐφαρμόζουν μιά ἐξελιγμένη μορφή μαρξισμοῦ, νά συνεργάζονται ἁρμονικά μέ τό κράτος πού ἐκφράζει τήν γνησιότερη μορφή καπιταλισμοῦ καί νά τό βοηθοῦν μάλιστα στίς κοσμοκρατορικές ἐπιδιώξεις του;

Στίς μέρες μας, πού ἔχουν χρεωκοπήσει ὅλες οἱ ἰδεολογίες, μποροῦμε νά βλέπουμε καθαρότερα τά πράγματα κάτω ἀπό τήν ἀπατηλή ἐπιφάνεια. Μποροῦμε, ὡς Χριστιανοί νά ποῦμε τόν λόγο μας γιά τόν ἁμαρτωλό πυρήνα ὅλων των ὑλιστικῶν συστημάτων καί νά γίνουμε εὐκολότερα κατανοητοί ἀπό τόν πολύ κόσμο.

Εἶναι σαφές ὅτι ὁ μαρξισμός καί ὁ καπιταλισμός (καί στή σύγχρονη ἐξελιγμένη μορφή τούς) βλέπουν τόν ἄνθρωπο μονοδιάστατα, σάν ἕνα οἰκονομικό μέγεθος. Εἶναι τό ζῶο πού κατασκευάζει ἐργαλεῖα, μέ τά ὁποῖα ἐκμεταλλεύεται τήν γῆ - ἔδαφος καί ὑπέδαφος - προκειμένου νά βγάλη προϊόντα στό ἐμπόριο, ὥστε νά κινῆται τό χρῆμα καί νά ἀνθῆ τό χρηματιστήριο.

Στόν καιρό μας, λοιπόν, ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι δέν ἀρκοῦν τά οἰκονομικά συστήματα γιά νά λύσουν τά προβλήματα τῆς κοινωνίας, ὅσο καί ἄν κάποια ἀπό αὐτά ἐπιδιώκουν τήν κοινωνική δικαιοσύνη, ὅταν δέν στηρίζονται στόν σεβασμό τοῦ ἀνθρώπου ὡς προσώπου, τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά περιορισθῆ στό “ἐδῶ καί τώρα”, ἀλλά ἡ ζωή τοῦ ζητάει μαζί μέ τό δημιουργικό “νύν” ἕνα ἐλπιδοφόρο “ἀεί” στούς “αἰώνας τῶν αἰώνων”.

Ἡ ἐπικράτηση τοῦ δικαίου τοῦ ἰσχυροτέρου καί ἡ ἀδικία πού αὐτή συνεπάγεται εἶναι σύμφυτη μέ τίς ὑλιστικές ἀπόψεις γιά τήν ζωή καί τόν ἄνθρωπο, δεξιᾶς ἤ ἀριστερῆς προελεύσεως. Γι’ αὐτό δέν μᾶς ξενίζει ἡ ἀνίερη συμμαχία σοσιαλιστῶν καί καπιταλιστῶν στήν ἐπίθεσή τους ἐναντίον τῶν ὀρθοδόξων Σέρβων.

π.Θ.Α.Β.