Ἐντυπώσεις ἀπὸ τὸ βιβλίο "Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας"

Ὅπως ἔχουμε ἀναφέρει, ὁ Σεβασμιώτατος δέχεται πολλές ἐπιστολές ἀπό ἀναγνῶστες τοῦ νέου του βιβλίου “Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας”, πού ἀποτελεῖ μιά βιογραφία τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης κυροῦ Καλλινίκου. Ἤδη ἔχουμε δημοσιεύσει μερικές ἀπό τίς ἐπιστολές αὐτές, οἱ ὁποῖες εἶναι συγχαρητήριες, εὐχαριστήριες, ἐξομολογητικές καί ἐπιβεβαιωτικές τῆς ἀλήθειας τῶν γραφομένων.

Παρουσιάζουμε σ’ αὐτό τό τεῦχος τήν ἐπιστολή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Ἐν συνεχεία ἀναδημοσιεύουμε ἀπό τήν Ἐφημερίδα “Τύπος τῆς Κυριακής” τῆς 21 Μαρτίου 1999 ἕνα κείμενο τοῦ συγγραφέα Σαράντου Καργάκου, ὁ ὁποῖος ἐπιχειρεῖ μιά παρουσίαση τοῦ ἐν λόγω βιβλίου.

Νά σημειώσουμε γιά τούς ἐνδιαφερόμενους ὅτι παραγγελίες τοῦ βιβλίου Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας μποροῦν νά γίνωνται στήν Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), Τ.Θ. 107, 32100 Λεβαδειά, τήλ. 22610 35135.

* * *

“Ιερώτατε Μητροπολίτα Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, ἐν Ἁγίω Πνεύματι ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἠμῶν Μετριότητος κύριε Ἱερόθεε, χάρις εἴη τή ὑμετέρα Ἱερότητι καί εἰρήνη παρά Θεοῦ.

Ἀσμένως ἐλάβομεν τήν τέ ἀπό δ’ παρελθόντος μηνός ἐπιστολήν τῆς ὑμετέρας λίαν ἠμίν ἀγαπητῆς Ἱερότητος καί τό προφρόνως συναποσταλέν ἠμίν νέον ὀγκῶδες πόνημα αὐτῆς ἐπιγραφόμενον “Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας”, ὅπερ καί μετ’ ἐνδιαφέροντος καί συγκινήσεως διεξερχόμεθα ὀλίγον κατ’ ὀλίγον κατά τόν ἐλάχιστον ἐλεύθερον χρόνον ἠμῶν.

Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς τή ὑμετέρα Ἱερότητι ἐπί τῇ ἀποστολή καί τοῦ εὐδώδους τούτου ἄνθους τῶν ἀδιαλείπτων πνευματικῶν ἐνασχολήσεων αὐτῆς, κομίζοντος τό ἄρωμα τῆς διαχρονικῆς ἁγιότητος ἐν τῷ κόσμω διά τῆς ἐπιτυχοῦς σκιαγραφήσεως τῆς ὁσίας μορφῆς καί τοῦ χριστομιμήτου ἔργου τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος αὐτῆς, Μητροπολίτου Ἐδέσσης καί Πέλλης κυροῦ Καλλινίκου, παρά τῷ ὁποίω αὕτη ἐμαθήτευσε καί ὑπηρέτησεν ἐπί σειράν ἐτῶν, καί συγχαίροντες ἀδελφικῶς, εὐχόμεθα αὐτή ὑγιείαν ἀστεμφή καί δαψιλή τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν ἕν τέ τή ζωή, τή συγγραφή καί ἐν τῇ ποιμαντική διακονία αὐτῆς, ἴνα μετ’ εὐαγγελικῆς ὑπομονῆς αἴρωμεν εἷς ἕκαστος τόν σταυρόν τῆς ἀρχιερωσύνης, ὅστις ἀνάστασιν ἐξαγγέλλει, καί τοῦτο ἐπ’ ἀγαθῶ τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ εὐλογημένου ποιμνίου αὐτῆς.

Εἴησαν παρά τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ τά ἔτη τῆς ὑμετέρας φίλης Ἱερότητος ὅτι πλεῖστα, ὑγιεινά καί σωτήρια.

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης
καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός Βαρθολομαίος”

* * *

“...Ἔχω συχνά ἀναφερθεῖ στόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεο Βλάχο. Εἶναι –νομίζω– ὁ πολυγραφότερος Ἱεράρχης μας. Προσωπικά ἔχω μελετήσει πάνω ἀπό 15 βιβλία του. Μερικά μάλιστα ἔχω παρουσιάσει ἀπό τόν “Οἰκονομικό” καί ἀπό τίς στῆλες τοῦ “Τ.τ.Κ.”. Πρόσφατα ἔκανα καί μιά ἀναφορά στόν τρόπο γραφῆς τοῦ ἐλλόγιμου Ἱεράρχη, πού ἔχει ἀναλάβει τήν διαποίμανση μιᾶς περιοχῆς μέ βαρύ ἱστορικό καί πνευματικό περιεχόμενο. Ἡ τελευταία του συγγραφή, ἕνα βιβλίο 770 σελίδων + παράρτημα 50 σελίδων καί φωτογραφιῶν, μεγάλου σχήματος, ἔχει τίτλο “Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας” κι ἔχει ἐκδοθεῖ ἀπό τήν Ι. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας) τῆς Λεβαδείας. Τό βιβλίο, ὅπως ὅλα τα βιβλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, εἶναι γραμμένο στό πολυτονικό. Ἔχει ἄξονα ἀναφορᾶς τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἐδέσσης Καλλίνικο, μιά θεσπέσια ἐκκλησιαστική φυσιογνωμία, γεμάτη πνευματική ἀκτινοβολία, εὐγένια, προσήνεια καί καλοσύνη πού καταύγαζε ἑλληνοσύνη καί χριστιανοσύνη. Εἶχα πολλά κι ἐγώ ἀκούσει γι’ αὐτόν κατά τά συχνά περάσματά μου ἀπό τήν Ἔδεσσα στά τέλη τῆς προηγούμενης δεκαετίας καί στίς ἀρχές τῆς παρούσης. Εἶχε ἀφήσει μνήμη ἀγαθή ὁ ἁπλός καί ἐγκάρδιος ἄνθρωπος πού ξεκίνησε ἀπό κάποιο χωριό τοῦ Ἀγρινίου καί, ἀφοῦ διακρίθηκε γιά τήν ἐπίδοσή του στά γράμματα, προτίμησε, ἀντί εὐρυτέρων σπουδῶν πού θά τοῦ ἐπέτρεπαν ταχεία ἀνάδειξη, τήν ἄμεση κατάταξή του στόν στρατό καί μάλιστα σέ μονάδες καταδρομῶν (ΛΟΚ) σέ μιά ἐποχή ἀδυσώπητου πολέμου. Δίνω ἔμφαση σ’ αὐτό γιατί σήμερα ὁ “κουραμπιεδισμός” πάει νά καταρρίψη κάθε εἴδους ρεκόρ. Ὅταν τό 1967 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης στήν εὐρεία περιοχή Ἐδέσσης, Πέλλης, Ἀλμωπίας ἐπιδόθηκε μέ ζῆλο στήν πνευματική ἀνόρθωση τοῦ ποιμνίου, στήν παγίωση τῆς θρησκευτικῆς ἀγαθότητας, στήν προαγωγή τοῦ ἐφημεριακοῦ κλήρου καί σέ ἔργα προνοίας καί κοινωνικῆς εὐποιίας. Πνευματικά του τέκνα, ἱερεῖς, μοναχοί, ἀρχιμανδρίτες, ἱεροψάλτες καί ἱεροκήρυκες, ἀποτελοῦν σήμερα ἀγλαΐσματα τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.

Ὅμως ὁ Καλλίνικος ἔνιωσε ἀπό τήν πρώτη στιγμή πῶς ἡ περιοχή πού εἶχε τήν ἀγαθή τύχη νά διακονῆ, ἦταν στό στόχαστρο τῆς ἰρρεντιστικῆς (ἀλυτρωτικῆς) πολιτικῆς τῶν Σκοπιανῶν. Σέ μιά ἐποχή πού ἡ ἑλληνική πολιτεία ἐκοιμάτο τόν νήδυμον ὑπό μανδραγόραν, ὁ Καλλίνικος ἀγρυπνοῦσε καί χτυποῦσε τήν καμπάνα τοῦ συναγερμοῦ. Ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε νά μήν καρποφορήση καί νά μήν ριζοβολήση ἡ ὕπουλη προπαγάνδα τῶν Σκοπιανῶν, πού ἐκδηλώθηκε ἔντονα μετά τήν πτώση τῆς Δικτατορίας. Ἐλάχιστοι ἤσαν οἱ πλανηθέντες, κυρίως ἐκ τῶν περιτριμμάτων τῆς περιοχῆς μ’ ἐπικεφαλῆς τόν διαβόητο πάπα-Τσαρκνιά καί τούς ὁμοηθεῖς του.

Νέος, ὅπως πλεῖστοι ὅσοι θρησκευόμενοι νέοι, πέρασε καί ὁ Καλλίνικος ἀπό τήν θρησκευτική ὀργάνωση “Ζωή”. Ὅμως δέν πῆρε τίποτε τό “ὀργανωσιακό” στήν συμπεριφορά καί τόν χαρακτήρα του. Ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἰβήρων ἀρχιμανδρίτης Βασίλειος, ἕνας ἄνθρωπος πού ἐκτιμῶ καί βαθύτατα τιμῶ, εἶπε κάποτε γιά τόν Καλλίνικο στόν βιογράφο του: “Εἶναι ὡραῖος! Δέν μποροῦσε νά κολλήση τίποτε ὀργανωσιακό ἐπάνω του. Αὐτός εἶχε τό ἦθος τοῦ παπποῦ καί τῆς γιαγιᾶς του. Εἶχε ἕνα δυνατό ὑποστρωμα” (σέλ. 237). Σέ μιά ἐποχή πού ὁ στρατός φρόντιζε γιά τά φρονήματα τῶν ἀξιωματικῶν καί δέν ἐπέτρεπε γάμους μεταξύ ἀξιωματικῶν καί κοριτσιῶν ἀπό ἀριστερές οἰκογένειες, ὁ Μητροπολίτης Καλλίνικος δέν ἐδίστασε κάποτε νά παρέμβη στόν ἀρχηγό ΓΕΕΘΑ Ἰω. Ντάβο γιά νά ἐγκρίνη ἕναν τέτοιο γάμο, γιά νά τεθῆ τέρμα σ’ ἕνα οἰκογενειακό δράμα (σ. 549). Ὁ Μητροπολίτης ἤξερε νά ἐνεργή ὡς “καταπαύτης” γιά τόν κατευνασμό τῶν πολιτικῶν παθῶν. Κοιμήθηκε, ἔπειτα ἀπό ἑπτάμηνη ἀσθένεια στίς 7 Αὐγούστου 1984. Στήν ἐξόδιο ἀκολουθία παρέστησαν 29 μητροπολίτες. Πέθανε πάμπτωχος σέ ἡλικία 64 ἐτῶν. Αὐτή ὅμως ἡ φτώχεια τοῦ ἦταν ὁ μεγαλύτερος πλοῦτος του. Ἦταν ἀέρινος, ἀθόρυβος, ἀνθρώπινος, ἀγγελικός. Μιά περικοπή ἀπό τήν Διαθήκη τοῦ τά λέει ὅλα: “Ἀκίνητον περιουσίαν δέν ἔχω. Χρήματα δέν ἔχω. Ἄν εὑρεθοῦν ὀλίγα χιλιόδραχμα νά κατατεθοῦν εἰς τό Γενικόν Φιλόπτωχον Ταμεῖον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως” (σ. 664).”