Γεγονότα καὶ Σχόλια: Περί τοῦ τέλους τῆς Χιλιετίας - Πρόσωπα καί τοπία

Περί τοῦ τέλους τῆς Χιλιετίας

Ἐπιτέλους, χρειάζεται ὁρισμένοι ποῦ μᾶς ἐνημερώνουν(;) ἀπό τά Μ.Μ.Ε. νά μάθουν καί λίγη πρακτική ἀριθμητική. Ἔχουν ξεχάσει, φαίνεται, τό δεκαδικό σύστημα ἀρίθμησης.

Ἀκοῦμε, λοιπόν, συνεχῶς νά μᾶς λένε γιά τό τέλος τῆς δεύτερης χιλιετίας, γιά τήν εἴσοδό μας στόν 21ο αἰώνα, θεωρώντας ὅτι ἡ 1η Ἰανουαρίου τοῦ 2000 εἶναι ἡ πρώτη μέρα τοῦ 21ου αἰώνα καί, φυσικά, τῆς νέας χιλιετίας. Ὅμως, θά πρέπη ὅλοι ὅσοι βιάζονται νά ἀλλάξουν αἰώνα νά περιμένουν ἕνα ἔτος ἀκόμη, γιατί τό 2000 εἶναι τό τελευταῖο ἔτος τῆς δεύτερης χιλιετίας καί ὄχι τό πρῶτο της τρίτης. Δηλαδή, ἡ 31η Δεκεμβρίου τοῦ 2000 εἶναι ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς δεύτερης χιλιετίας καί ἡ 1η Ἰανουαρίου τοῦ 2001 ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ 21ου αἰώνα καί τῆς 3ης χιλιετίας.

Αὐτό τό γράφουμε κυρίως γι’ αὐτούς πού παραπλανήθηκαν ἀπό τίς “διαφημίσεις” τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ, ὁ ὁποῖος, μέ μπόλικο παγανιστικό ρομαντισμό, προέτρεπε τούς ἀκροατές του, νά βγοῦν τή νύχτα τῆς 27ης Αὐγούστου στά ἄλση τῆς Ἀττικῆς, γιά νά ἀπολαύσουν “τούς δρόμους τοῦ αὐγουστιάτικου φεγγαριού”, τῆς τελευταίας αὐγουστιάτικης Πανσελήνου τῆς χιλιετίας. Δέν πρέπει νά στενοχωροῦνται, γιατί ἔχουν νά ἀπολαύσουν - ἄν ὁ Θεός τό ἐπιτρέψη - ἀκόμη μία “αὐγουστιάτικη Πανσέληνο” μέσα στή λήγουσα χιλιετία.

Τελικά, μέ αὐτή τήν εἰδωλολατρεία τῶν ἀριθμῶν, τό δέος ἀπέναντι στόν ἀριθμό 2000, ἀναρωτιέται κανείς ἄν ζοῦμε μετά Χριστόν ἤ πρό Χριστοῦ. Ἀλλάζοντας ὁ ἀριθμός στή μέτρηση τοῦ χρόνου, τί μπορεῖ νά ἀλλάξη στή ζωή μας; Δέν πρέπει νά ζητοῦμε ἄλλοθι σέ παράγοντες ἔξω ἀπό ἐμᾶς. Ὁ Χριστός ἀναξαρτήτως τῆς χρονολογίας στέκει “ἐπί τήν θύραν” καί κρούει. Στό χέρι μᾶς εἶναι νά τοῦ ἀνοίξουμε καί νά “δειπνήσουμε” μαζί Του ἤ νά μή δεχθοῦμε τήν ἐπίσκεψή Του. Αὐτό εἶναι τό κρίσιμο γεγονός στή ζωή μας καί ὄχι ἡ ἀλλαγή τοῦ ἀριθμοῦ στή μέτρηση τοῦ χρόνου.

Πρόσωπα καί τοπία

Δέν πρόκειται σέ λίγες γραμμές νά ἀναπτύξω τό ἐνδιαφέρον καί πολύπλοκο θέμα τοῦ τίτλου. Θά σχολιάσω μόνο μιά εἴδηση πού ἀφορᾶ στόν τουρισμό καί στό ποδόσφαιρο, ἡ ὁποία, ὅμως, ἔχει πολλές προεκτάσεις.

Ἡ εἴδηση, λοιπόν, πού μου ἔκανε ἐντύπωση ἔλεγε ὅτι φέτος τό καλοκαίρι αὐξήθηκε αἰσθητά ἡ προσέλευση Ὀλανδῶν τουριστῶν στήν Κρήτη. Ἡ ἐξήγηση πού δόθηκε - πιθανῶς μετά ἀπό ἔρευνα - εἶναι, ὅτι ἔρχονται οἱ Ὀλανδοί στήν Κρήτη, γιά νά γνωρίσουν τήν πατρίδα τοῦ ποδοσφαιριστῆ Μαχλᾶ.

Προφανῶς, δέν μέ ἐνδιαφέρουν οἱ ὑπερβολικές ἐκδηλώσεις τῶν φιλάθλων γιά τά ἰνδάλματά τους. Αὐτό πού ἔχει ἐνδιαφέρον εἶναι το πῶς ἡ ἀγάπη σέ ἕνα πρόσωπο ἐξαπλώνεται καί σέ ὅ,τι συνδέεται μέ τό πρόσωπο αὐτό.

Εἶναι γεγονός ὅτι τόν τόπο στόν ὁποῖο ζοῦν ἤ ἔζησαν ἀγαπημένα μᾶς πρόσωπα τόν ἀγαποῦμε. Ἡ ὀμορφιά τοῦ τοπίου πολλές φορές δέν ἀρκεῖ. Ὁρισμένοι μισοῦν πανέμορφους τόπους, γιατί σ’ αὐτούς κατοικοῦν ἤ κατοίκησαν πρόσωπα μέ τά ὁποῖα εἶχαν δυσάρεστες ἐμπειρίες. Τελικά, ἡ καθαρή, αὐθεντική ἀγάπη ὀμορφαίνει τά τοπία.

Ἡ κτίση ὑποτάχθηκε ἀπό τόν Θεό στόν ἄνθρωπο. Τώρα “συστενάζει καί συνωδίνει” μαζί του. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἀγάπης πού δέν ζητεῖ τά ἐαυτῆς, μέ τήν ἐν χάριτι ἄσκηση, συμπαρασύρει τήν κτίση στήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι τό βαθύτερο αἴτιο τῆς ἕλξης πού αἰσθάνεται ὁ λαός ἀπό τούς τόπους πού ἔζησαν Ἅγιοι.

π.Θ.Α.Β.