Γεγονότα καὶ Σχόλια: Οἱ πεσόντες Ναυπάκτιοι - Γραμματόσημο γιά τά “τεχνικά λάθη”

Οἱ πεσόντες Ναυπάκτιοι

Ὁ Ὀκτώβριος, ὁ μήνας τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, συνδέει στή μνήμη μᾶς τήν πρόσφατη πολεμική ἱστορία τοῦ τόπου μας μέ τήν σκέπη τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων του Θεοῦ. Ἔτσι, ἡ ἐθνική μας μνήμη συνδέεται μέ τή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί τήν προσευχή. Ἡ προσευχή, κατά τίς ἐθνικές ἐπετείους, ἐκτός των ἄλλων, εἶναι μιά μεγάλη ὀφειλή σ’ αὐτούς πού ἔπεσαν στά πεδία τῶν μαχῶν.

Βέβαια, στούς πανηγυρικούς λόγους καί στίς τυποποιημένες ἑορτές λέγονται πολλά καί βαρύγδουπα, ἀλλά τό γεγονός εἶναι ἕνα. Κάθε μάχη, ἀνεξάρτητα ἀπό τό ἀποτέλεσμά της, εἶναι ἕνας θρίαμβος τοῦ θανάτου. Εἶναι μιά ἐπιβεβαίωση τῆς ἀγριότητας καί τῆς θνητότητας τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό οἱ ἐθνικές ἐπέτειοι δέν εἶναι μόνο μνῆμες δόξας, ἀλλά καί μνῆμες δακρύων• εἶναι πανηγύρια πού δημιουργοῦν μεγάλο ὑπαρξιακό πόνο, λόγω τῆς παρουσίας καί τῆς νίκης τοῦ θανάτου.

Γι’ αὐτό, ἀντί νά χαιρόμαστε μέ ὑπερηφάνεια γιά τίς νίκες τῶν προγόνων μας, καλό εἶναι νά θυμόμαστε μέ εὐγνωμοσύνη τούς νεκρούς μας καί νά προσευχόμαστε γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τους, καθώς καί γιά τήν ἑξάληψη ὅλων των ἀφορμῶν καί τῶν αἰτίων πού δημιουργοῦν τούς πολέμους, οἱ ὁποῖες ἑδρεύουν μέσα στόν ἄνθρωπο.

Στή μνήμη τῶν νεκρῶν της Ναυπακτίας, κατά τόν ἑλληνοϊταλικό πόλεμο, μᾶς βοηθᾶ ἕνα τευχίδιο τοῦ Χρήστου Φιλίππου Ἀναγνώστου ἀπό τόν Ἅγιο Δημήτριο Ναυπακτίας, πού περιλαμβάνει μιά ἔρευνά του γραμμένη γιά τήν ἐφημερίδα τοῦ συλλόγου τοῦ χωριοῦ τοῦ “Ἁγιοδημητριάτικα Νέα”. Ἡ ἐργασία αὐτή ἐπιγράφεται: “Ἀναφορά - Μνημόσυνο στούς πεσόντες Ναυπακτίους κατά τή διάρκεια τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου 1940(28/10) - 1941(6/4)”. Ὁ κ. Ἀναγνώστου κατέγραψε τά ὀνόματα καί τά στοιχεῖα ὅλων των Ναυπακτίων - 120 συνολικά - πού ἔπεσαν κατά τόν πόλεμο τοῦ 40 - 41. Τά στοιχεῖα αὐτά τά συγκέντρωσε ἀπό περιοδικές καί ἡμερίσιες ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καί ἀπό τίς κοινότητες καί τούς δήμους τῆς Ναυπακτίας, τά ἀντιπαρέβαλε μέ τά στοιχεῖα τοῦ Στρατολογικοῦ Γραφείου Μεσολογγίου καί τά ἐπιβεβαίωσε μέ τά στοιχεῖα τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης. Αὐτή ἡ μικρή ἐγρασία δέν ἔχει μόνο ἱστορική ἀξία• πρό πάντων ἔχει συμβολική σημασία. Συνδέει τή δόξα μέ τή μνήμη τοῦ θανάτου.

Γραμματόσημο γιά τά “τεχνικά λάθη”

Ἀπό τήν “Βαλκανική Ἕνωση Φιλίας” λάβαμε ἕνα σχόλιο γιά τήν ἀπόφαση τοῦ Βατικανοῦ νά ἐκδόση γραμματόσημο, πού ἀπεικονίζει τό δράμα τῶν Ἀλβανοφώνων προσφύγων τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Τό ἐρώτημα πού ἐκφράζει τό σχόλιο εἶναι τό ἑξῆς: “ἐπειδή γιά ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι μονομερής, δέν θά ἔπρεπε νά τυπωθῆ καί ἕνα ἀκόμη γραμματόσημο, ποῦ νά ἀπεικονίζη τίς “ἀνθρωπιστικές βόμβες τοῦ ΝΑΤΟ”; Καί, δόξα τῷ Θεῶ, οἱ εἰκόνες εἶναι πολλές. Γεφύρια, σανατόρια, νοσοκομεῖα, ἀγορές, πολυκατοικίες, ἀρκεῖ νά διαλέξουν μιά ἀπό αὐτές, ἕνα ἀπό τά πολλά ἁπλά “τεχνικά λάθη” τῆς Συμμαχίας, τῶν νέων Σταυροφόρων τοῦ 20ου αἰώνα”. Τά “τεχνικά λάθη”, βέβαια, τῆς Συμμαχίας, σύμφωνα μέ ἀποκαλυπτική δήλωση Ἰσπανοῦ πιλότου, δέν ἦταν λάθη. “Βομβαρδίσαμε, εἶπε, ἀμάχους ἀπό πρόθεση. Ὅλα ἔγιναν μέ τήν ἀπόλυτη καθοδήγηση τῶν Ἀμερικανῶν ἀπό τό στρατηγεῖο τοῦ ΝΑΤΟ. Ὅταν προσπάθησε νά διαμαρτυρηθῆ ὁ διοικητής μας στήν κεντρική διοίκηση τόν πέταξαν ἔξω μέ τίς κλωτσιές” (ΕΞΠΡΕΣ 20-6-1999). Καί ἡ ἄρνησή του νά ἐκτελέση τήν ἐντολή πού τοῦ ἔδωσαν, νά χτυπήση ἀμάχους στή Γιουγκοσλαβία, τοῦ κόστισε τή μετάθεση. Τέτοια “ἀνθρωπιστική ἀγριότητα” καί τόσο καλά σχεδιασμένα “τεχνικά λάθη” θά ἄξιζαν ἕνα παπικό γραμματόσημο.

π.Θ.Α.Β.