Μνημόσυνο γιά τόν ἐθνομάρτυρα Ἰωάννη Πίτσιουλα

Τήν Κυριακή 14 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα ἐκδήλωση γιά τόν ἐθνομάρτυρα Ναυπάκτιο δάσκαλο Ἰωάννη Πίτσιουλα, ὁ ὁποῖος θυσιάστηκε στήν Γουμένισσα τό 1904, στά πλαίσια τοῦ μακεδονικοῦ ἀγώνα.

Τήν ἐκδήλωση διοργάνωσαν οἱ Σύλλογοι Γουμενισσιωτῶν Θεσσαλονίκης, σέ συνεργασία μέ τόν Δῆμο Ναυπάκτου καί τούς Συλλόγους Παιόνων Γουμενίσσης καί Ἀθηνῶν.

Ἡ ἐκδήλωση ἄρχισε μέ ἀρχιερατικό μνημόσυνο στόν Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Στήν συνέχεια οἱ τιμῶντες τήν μνήμη τοῦ ἐθνομάρτυρος κατευθύνθηκαν στήν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα, ὅπου, μετά τούς χαιρετισμούς τῶν Δημάρχων Γουμενίσσης καί Ναυπάκτου, ἐκφώνησε εἰσαγωγική ὁμιλία ὁ Δημοτικός Σύμβουλος καί Δάσκαλος κ. Θωμάς Παναγιωτόπουλος, καί τήν κεντρική ὁμιλία ὁ κ. Ἴντος, Σχολικός Σύμβουλος τῆς Ἐπαρχίας Παιονίας. Τό πρόγραμμα περιελάμβανε ἀκόμη ἀφήγηση λογοτεχνικοῦ ἔργου πού ἀναφερόταν στό μαρτύριο τοῦ Ἰωάννη Πίτσιουλα, ἀνταλλαγή δώρων καί παραδοσιακούς χορούς τῆς Γουμένισσας. Τήν ἐκδήλωση χαιρέτισε ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά τίς ἀναμνήσεις του ἀπό τήν γῆ τῆς Μακεδονίας, ὅπου εἶχε ἔλθει σέ ἐπαφή μέ τίς ἱστορικές ἠρωϊκες ἀναμνήσεις τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, καί ζήτησε ἀπό τούς Γουμενισσιῶτες νά μεταβιβάσουν τούς ἀδελφικούς ἀσπασμούς του στόν Μητροπολίτη τοyς Δημήτριο.

Ἡ ὅλη ἐκδήλωση ἦταν μιά πολύ ὠφέλιμη καί ἀναγκαία ὑπενθύμιση τῆς νεανικῆς, ἁγνῆς καί ἠρωϊκής, προσωπικότητας τοῦ Ναυπάκτιου δάσκαλου, πού θυσιάστηκε γιά τήν Μακεδονία, στήν ἀρχή τοῦ ἔνοπλου Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος. Ὁ Ἰωάννης Πίτσιουλας, στήν ἡλικία τῶν 23 ἐτῶν, ἀποφάσισε νά ἐργαστῆ ὡς δάσκαλος σέ ἑλληνικό σχολεῖο τῆς Μακεδονίας, ἡ ὁποία ἦταν ὑπό τουρκική κατοχή, καί τήν ἐποφθαλμιοῦσαν οἱ Σλαῦοι καί κυρίως οἱ Βούλγαροι. Οἱ ὠμότητες τῶν Βούλγαρων Ἑξαρχικῶν ἐναντίον τῶν Πατριαρχικῶν (Ὀρθοδόξων - Ἑλλήνων) εἶχαν πάρει μεγάλες διαστάσεις, σέ συνδυασμό μέ τήν ὕπουλη προπαγάνδα τους. Ὁ νέος δάσκαλος, ἀφοῦ πῆρε τόν διορισμό του καί ὁδηγίες ἀπό τόν Ἕλληνα Πρόξενο στήν Θεσσαλονίκη, Λάμπρο Κορομηλά, ξεκίνησε γιά τήν Γουμένισσα, ὅπου θά δίδασκε, καί στήν ὁποία, ὅμως, δέν ἔφτασε ποτέ, ἀφοῦ ἔπεσε σέ ἐνέδρα τῶν Βουλγάρων Κομιτατζήδων, καί ἔπειτα ἀπό τριήμερα μαρτύρια, ὁδηγήθηκε στήν ἀγχόνη. “Και ὁ Ἰωάννης φωνάζοντας “Ζήτω ἡ Ἑλλάς” καί τραγουδώντας τόν ἐθνικό μας ὕμνο, ἄφησε τήν τελευταία του πνοή, ἐκεῖ στό μεγάλο πλατάνι, πάνω στήν γέφυρα, πού σώζεται ἀκόμα, γιά νά θυμίζη, μαζί μέ τό μνημεῖο πού φτιάχθηκε ἀργότερα, τήν μαρτυρική θυσία ἑνός νεαροῦ ἐθνομάρτυρα”.

“Ο δάσκαλος Ἰωάννης Πίτσουλας ἀπό τήν Ναύπακτο μπορεῖ νά μήν πρόλαβε νά προσφέρη στά Ἑλληνόπουλα τῆς Γουμένισσας καί στόν Μακεδονικό Ἀγώνα αὐτά πού γεμάτος ἐνθουσιασμό καί φλόγα ἤθελε νά προσφέρη. Μπορεῖ νά μήν πρόλαβε νά δή τήν γῆ τῶν Μακεδόνων λεύτερη καί ἑνωμένη μέ τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, ὅπως ἦταν τό ὄνειρό του. Μέ τήν μαρτυρική ὅμως θυσία τοῦ προσέφερε πολλά περισσότερα. Δυνάμωσε τίς ψυχές τῶν Ἑλλήνων Μακεδόνων, ἔκανε τίς καρδιές τῶν μικρῶν μαθητῶν νά φουντώσουν ἀπό τήν φλόγα τῆς λευτεριᾶς, ὅπλισε τά ὅπλα ἠρωϊκῶν Μακεδονομάχων, πού συνέχισαν μέ μεγαλύτερη πίστη τόν Ἀγώνα γιά τήν λευτεριά τῆς Μακεδονίας” (ἀπό τό διήγημα “Ἡ θυσία τοῦ δασκάλου” τοῦ συγγραφέα Νικηφόρου - Βύρωνος Καμπᾶ, ὁ ὁποῖος ἦταν παρών στήν ἐκδήλωση).

Ἀξίζουν συγχαρητήρια καί ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ στούς παράγοντες τῆς σεμνῆς συγκινητικῆς ἐκδήλωσης γιά τά ὅσα μᾶς θύμισαν καί μᾶς δίδαξαν, ἀλλά καί γιά τό γεγονός ὅτι συντελοῦν στήν σύσφιξη τῶν δεσμῶν καί τῶν σχέσεων τῆς Ναυπάκτου μέ τήν ἀκριτική Γουμένισσα.

Διάκ. Κ.Ε.Γ.