Εἰδήσεις - Φωτογραφικὰ στιγμιότυπα

Χειροτονίες Διακόνου, Πρεσβυτέρου καί Χειροθεσία Ἀρχιμανδρίτου

Τήν Πρωτοχρονιά τοῦ 2000, ἑορτή τῆς Περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ καί μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὁ μέχρι τότε Ἱεροδιάκονος Καλλίνικος Γεωργάτος, ἔλαβε τόν δεύτερο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης, αὐτόν τοῦ Πρεσβυτέρου, ἀπό τόν Σέβ. Μητροπολίτη μᾶς κ. Ἱερόθεο, στόν Ι. Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Στό τέλος τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος τοῦ ἀπένειμε καί τό ὀφφίκκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, χαρίζοντάς του ταυτόχρονα καί τόν σταυρό πού τοῦ εἶχε φορέσει ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ἐδέσσης Καλλίνικος, στήν δική του χειροθεσία εἰς Ἀρχιμανδρίτη, καί ἦταν δῶρο τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιμ. π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου. Βεβαίως, ἡ ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη κληρονομιά πού δέχθηκε ἀπό τόν Σεβασμιώτατο ἦταν αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Ἀμνός, ἡ ἁγία Παρακαταθήκη, τήν ὁποία ὁ Κύριος θά τοῦ ζητήση κατά τήν ἔνδοξη Δευτέρα Παρουσία Του. Θά τόν χαιρόμαστε, λοιπόν, ὅλοι μας στό ἑξῆς ὡς Ἀρχιμανδρίτη πατέρα Καλλίνικο καί ἔτσι θά ὑπογράφη τά σημειώματά του στήν “Παρέμβαση”.

Ἡ ἀτμόσφαιρα κατά τήν θεία Λειτουργία ἦταν κατανυκτική καί συγκινητική. Σ’ αὐτήν τήν ἀτμόσφαιρα συντονιζόταν καί ἡ γενικότερη παρουσία τοῦ ἰδίου ἀλλά καί ἡ σεμνή στάση τῶν γονέων του καί τῶν ἀδελφῶν του. Γιά τούς τυχερούς συνισταμένους ἦταν μιά ἄλλη προσέγγιση στό θέμα τοῦ χρόνου, διαφορετική ἀπό ἐκείνη τῶν πανηγυρισμῶν τοῦ milenium πού ἐπικρατοῦσε τήν ἡμέρα ἐκείνη, αὐτή πού ἡ Ἐκκλησία δέν σταματᾶ νά ὑπενθυμίζη στά τέκνα Της.

Τήν Κυριακή 16 Ἰανουαρίου, στόν Ἱερὸ Ναό Ἁγίας Παρασκευῆς Κυπαρίσσου, ὁ Σεβασμιώτατος τέλεσε τήν εἰς Διάκονον χειροτονία τοῦ Παναγιώτου Εὐθυμίου.

Ὁ νέος Διάκος εἶναι ἀπόφοιτός του Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου Καρπενησίου, 30 ἐτῶν καί νυμφευμένος μέ τήν Βασιλική Καραγεώργου. Εἶναι, ἐπίσης, τό δέκατο τέκνο, ἀπό τά δέκα ἑπτά, τοῦ κ. Γεωργίου Εὐθυμίου, ὁ ὁποῖος ἐκτός ἀπό τά παιδιά τοῦ χαίρεται καί τά σαράντα πέντε ἐγγόνια του, καί εἶχε τύχει κάποτε τῆς εὐμενοῦς ἀντιλήψεως τοῦ ἀειμνήστου τότε Πρωτοσυγκέλλου τῆς Μητροπόλεως Αἰτωλοακαρνανίας καί μετέπειτα Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Καλλινίκου.

Στήν θ. Λειτουργία καί τήν χειροτονία ἔλαβαν μέρος ἡ πλειονότητα τῶν Ἱερέων τοῦ Δήμου Παρακαμπυλίων, ὁ Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς περιοχῆς, π. Κωνσταντῖνος, καί ὅλοι οἱ ἐνορίτες τοῦ Κυπαρίσσου, οἱ ὁποῖοι, νά σημειώσουμε, ἔχουν παράδοση στόν ἐκκλησιασμό καί λείπουν ἀπό τήν θ. Λειτουργία μόνον “μέ ἄδεια γιατρού”, ὅπως λένε οἱ ἴδιοι, χαριτολογώντας.

Συνάντηση μέ τά παιδιά τῶν Ἱερέων

Πραγματοποιήθηκε, στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ι. Μητροπόλεως, στίς 23 Δεκεμβρίου 1999, ἡ καθιερωμένη ἑορταστική ἐκδήλωση γιά τά παιδιά τῶν Ἱερέων. Φέτος τά παιδιά ἔψαλαν τά κάλαντα καί χριστουγεννιάτικους ὕμνους καί τραγούδια γιά τόν Σεβασμιώτατο, ἀπήγγειλαν ποιήματα, ἐνῶ ἡ Ἐλισάβετ Φούντα ἀφιέρωσε στόν Σεβασμιώτατο μικρό εὐχαριστήριο λόγο ἐκ μέρους ὅλων των παιδιῶν. Ὁ Σεβασμιώτατος ἔδωσε εὐχές στά παιδιά, τούς ἀπηύθυνε πατρικούς λόγους καί τούς πρόσφερε ἀπό ἕνα κουτί γλυκίσματα καί τόν Χριστουγεννιάτικο μποναμά.

Συνάντηση τοῦ Μητροπολίτη μας μέ τούς μαθητές τοῦ 2ου Ἑνιαίου Λυκείου Ναυπάκτου

Μέ πρωτοβουλία τοῦ 15μελούς Συμβουλίου τοῦ 2ου Ἑνιαίου Λυκείου Ναυπάκτου, πραγματοποιήθηκε τήν Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 1999, στήν Παπαχαραλάμπειο αἴθουσα, συνάντηση τῶν μαθητῶν τοῦ Λυκείου μέ τόν Μητροπολίτη μας κ. Ἱερόθεο. Ὁ Σεβασμιώτατος, ὕστερα ἀπό ὀλιγόλεπτη ἀλλά περιεκτική εἰσήγηση, ἔδωσε τήν εὐκαιρία στούς μαθητές νά ἐκφράσουν διαφόρων εἰδῶν ἀπορίες καί ἐρωτήματα.

Τά ἐρωτήματα πού διατυπώθηκαν ἀπό τούς μαθητές ἀπομακρύνθηκαν πολύ ἀπό τό θέμα τῆς εἰσήγησης καί ἦταν ἐπηρεασμένα κυρίως ἀπό τήν ἐνημέρωση τῶν τηλεοπτικῶν μέσων. Συγκεκριμένα τά ἐρωτήματα ἦταν 1) σχετικά μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν συνήθειά του νά τοποθετῆται πάνω σε ὅλα τα ζητήματα-προβλήματα, 2) σχετικά μέ τήν λεγομένη “ἐκκλησιαστική περιουσία” καί τή διάθεσή της, 3) σχετικά μέ τήν πολυτελῆ ἀμφίεση τοῦ “ἀνωτέρου”, ὅπως εἰπώθηκε, κλήρου καί 4) σχετικά μέ τήν πολυτέλεια τῶν Μοναστηριῶν. Στή συνέχεια τέθηκαν ἀπό καθηγητές δύο πιό θεωρητικά ἐρωτήματα. Τό πρῶτο ἀφοροῦσε στό περιεχόμενο τῶν ἀξιῶν πού πρέπει νά καλλιεργῆ τό σχολεῖο στούς μαθητές καί τό δεύτερο, ἀκόμα πιό γενικό, ἔθετε τό πρόβλημα τῆς προόδου στό σύγχρονο πολιτισμό.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἔδωσε διαφωτιστικές καί ἐπαρκεῖς - γιά τά χρονικά πλαίσια πού διέθετε - ἀπαντήσεις, ἀντιμετωπίζοντας μέ σοβαρότητα καί διάκριση ὅλες τίς ἐρωτήσεις πού διατυπώθηκαν, δημιουργώντας παράλληλα στούς μαθητές ἕνα γόνιμο προβληματισμό.

Πιό συγκεκριμένα γιά τό θέμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε τό δικαίωμα πού ἔχει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὡς πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας καί ὡς πρόσωπο πού διαθέτει ἐλευθερία νά ἐκφράζη τίς ἀπόψεις του. Σχετικά μέ τήν περιουσία τῆς Ἐκκλησίας ἀπομυθοποίησε τό ὅλο θέμα, ἀποδεικνύοντας μέ ἐπιχειρήματα ὅτι οὔτε μεγάλη εἶναι καί οὔτε γίνεται κακή διαχείρηση. Γιά τά μοναστήρια τόνισε τήν ἀνάγκη ἐφαρμογῆς τῆς ἡσυχαστικῆς παράδοσης καί τῆς ἁπλότητας στά ὑλικά μέσα στή μοναστηριακή ζωή. Ὅσο ἀφορᾶ στά δύο τελευταῖα ἐρωτήματα ὁ Σεβασμιώτατος ἐπισήμανε τήν ἀξία τῆς ἑλληνορθόδοξης παράδοσης γιά τήν ἀγωγή τῶν νέων, τόσο μέσα στά πλαίσια τῆς σχολικῆς πράξης, ὅσο καί εὐρύτερα σέ ἐπίπεδο πολιτισμοῦ ὁλόκληρής της κοινωνίας.

Μ.