Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ἐκκλησιαστική εἴδηση

Τελευταία διάβασα σέ ἕνα χριστιανικό περιοδικό σχετικά μέ τήν βάπτιση μιᾶς Δανέζας, νεαρῆς στήν ἡλικία, καί μάλιστα τό περιοδικό φιλοξενοῦσε τίς σκέψεις της γιά τό τί ἔνοιωθε κατά τήν διάρκεια τῆς βαπτίσεώς της.

Ἐπίσης, τό περιοδικό δημοσίευσε καί φωτογραφία τῆς τήν ὥρα πού βρισκόταν μέσα στήν κολυμβήθρα. Βλέπει κανείς καθαρά ὅτι ἐκείνη τήν ὥρα, ὅπως τό γράφει καί ἡ ἴδια της, προσευχόταν, ὁ νοῦς τῆς ἦταν συγκεντρωμένος μέσα στήν καρδιά καί ἀκριβῶς τότε ἀπό τά μάτια τῆς ἔβγαιναν δάκρυα. Καί γνωρίζουμε ἀπό τήν νηπτική διδασκαλία ὅτι ὅταν ἑνώνεται ὁ νοῦς μέ τήν καρδιά, τότε βγαίνουν δάκρυα κατανύξεως, πού δέν εἶναι συναισθηματικά, ἀλλά καρπός τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Παραθέτω τά λόγια τῆς νεοφωτίστου αὐτῆς ἀδελφῆς μας.

“Όταν μοῦ ζήτησαν νά περιγράψω τή βάπτισή μου, πρώτη μου σκέψη ἦταν πῶς δέν θά μποροῦσα νά ἐξηγήσω τί συνέβη σ’ ἐμένα ἐκείνη τήν ἡμέρα πού ἄλλαξε τή ζωή μου.

Τό βρῆκα τόσο δύσκολο, γιατί τό συναίσθημα πού ἔνιωσα ἦταν πολύ δυνατό• ποτέ δέν μποροῦσα νά φανταστῶ πῶς μία ἀνθρώπινη ὕπαρξη μπορεῖ νά ἔχει μιά τόσο δυνατή ἐμπειρία. Εὐχαριστῶ τόν Θεό καθημερινά γι’ αὐτό τό εὐλογημένο δῶρο Του.

Πολλές φορές τή μέρα κλείνω τά μάτια μου καί θυμᾶμαι τή στιγμή πού μπῆκα στήν κολυμβήθρα. Δέν αἰσθανόμουν τόν κόσμο γύρω μου. Ἔκλεισα τά μάτια μου καί ἔνιωσα γαλήνια μέ τόν ἑαυτό μου, ἔνιωσα σᾶ νά ξαναγεννήθηκα, σάν παιδί πού εἶδε τόν κόσμο γιά πρώτη φορά καί πού δέν ἔχει γνωρίσει ποτέ πόνο καί στενοχώρια, σά νά πέταξα ψηλά στόν οὐρανό, πάνω ἀπ’ ὅλα τα πράγματα. Δέν μποροῦσα νά σταματήσω τά δάκρυά μου, δάκρυα πού ἔτρεχαν πάνω μου μαζί μέ τό ἁγιασμένο νερό τῆς κολυμβήθρας μέ τό ὁποῖο ὁ π. Βασίλειος μέ βάπτιζε. Δέν ἦταν ὅμως δάκρυα πόνου, ἦταν δάκρυα ἀπελευθέρωσης.

Ἄλλαξαν πολλά πράγματα στή ζωή μου, ἀπό τή στιγμή πού βαπτίστηκα. Εἶμαι καί πάντα θά εἶμαι κοντά στόν Θεό πού μέ εὐλόγησε μέ αὐτό τό θεῖο δῶρο καί μέ ἀξίωσε αὐτοῦ του Μυστηρίου. Ἐπιθυμία καί εὐχή μου εἶναι νά μπορέσω νά ζήσω ἀκολουθώντας τίς ἐντολές Του. Ἡ βάπτισή μου ἦταν τό πιό συγκλονιστικό καί ὡραῖο γεγονός πού συνέβη στή ζωή μου.

Μέ βαθιά εὐλάβεια καί σεβασμό εὐχαριστῶ τόν π. Βασίλειο πού μέ βάπτισε.”

Αὐτή ἡ περίπτωση δείχνει τί εἶναι οἱ εἰδήσεις στήν ἐκκλησιαστική μας παράδοση. Ἔχουμε συνηθίσει νά θεωροῦμε ὡς εἰδήσεις μερικές ἐξωτερικές δραστηριότητες, ὅσες μποροῦν νά χωρέσουν στήν νοοτροπία τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης, μέ τήν ἐκκοσμικευμένη νοοτροπία, καί ἀγνοοῦμε τίς πραγματικές ἐκκλησιαστικές εἰδήσεις, ὅπως τό βλέπουμε στήν βάπτιση αὐτῆς τῆς νεαρᾶς κοπέλας. Ποιά τηλεόραση θά μποροῦσε νά παρουσιάση τήν πνευματική αὐτή ἀναγέννηση ἑνός προσώπου; Ποιό μέσο ἐπικοινωνίας μπορεῖ νά προβάλλη τήν ἀναγεννητική αὐτή ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στά πρόσωπα καί τήν κοινωνία;Τουλάχιστον ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί ἅς μάθουμε νά βλέπουμε τίς ἐκκλησιαστικές εἰδήσεις μέσα ἀπό αὐτήν τήν προοπτική καί νά μή πέφτουμε στόν πειρασμό τῆς ἐπιπεδοποιήσεως τῶν ὑψηλῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Ἅς μάθουμε νά κτυπᾶμε ὑψηλές νότες!

Ν.Ι.