Κύριο Θέμα: Κατασκηνώσεις Ἱερᾶς Μητροπόλεως - Ἡ Καλοκαιρινὴ Ποιμαντικὴ τῆς Νεότητος

Ὁ ἀμερικανός συγγραφέας J. D. Salinger, ὅταν ἔκανε ὄνειρα μαζί μέ τούς συνομηλίκους του γιά τό μέλλον, εἶχε ἐκφράσει τήν ἐπιθυμία νά γίνη “φύλακας στήν σίκαλη”. Δηλαδή, φανταζόταν ἕνα ἀπέραντο πεδίο, ἕνα χωράφι σπαρμένο σίκαλη, στήν ἄκρη τοῦ ὁποίου ὑπῆρχε ἀποκρυμνη χαράδρα. Στό πεδίο αὐτό ἔπαιζαν ἀνέμελα παιδιά, ἀμέτρητα παιδιά. Καί αὐτός ἐπιθυμοῦσε νά εἶναι ὁ ἄγρυπνος φύλακας πού θά ἐμπόδιζε τά παιδιά νά πλησιάσουν στόν ἐπικίνδυνο γκρεμό• ἐπιθυμοῦσε νά εἶναι “ὁ φύλακας στήν σίκαλη”.

Βέβαια, ἡ παιδαγωγική δέν ἀρκεῖται σέ μιά τέτοια ρομαντική ἀντιμετώπιση, καί προϋποθέτει ὄχι μόνον φύλακα, ἀλλά καί ἐμπνευστῆ καί καθοδηγό. Ὅμως ἡ Κατασκηνωτική ἀγωγή τῆς νεότητος ἐμπεριέχει καί αὐτήν τήν ἀνέμελη, γιά τά παιδιά, θεώρηση. Καί τά πρόσωπα πού καλοῦνται ἀπό τόν Μητροπολίτη νά ἀναλάβουν αὐτήν τήν ὑπεύθυνη διακονία τοῦ “φύλακα στήν σίκαλη” ἔχουν καί τήν ἀγαπητική διάθεση καί τήν αἴσθηση τῆς εὐθύνης πρός τά “πολυτιμα” πρόσωπα τῶν παιδιῶν, πρός τά “ἀρνία” τῆς λογικῆς Ποίμνης τοῦ Χριστοῦ.

Πέρα ἀπό τήν ἀνεμελιά καί τήν ψυχαγωγία, στίς Ἐκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις προσφέρεται ἡ δυνατότητα τῆς κοινωνικοποίησης, καί πέρα ἀπό τήν κοινωνικοποίηση, τήν ὁποία διατείνονται ὅτι προσφέρουν καί ἄλλοι ὀργανισμοί –σύμφωνα πάντα μέ τήν ἀνθρωπολογία καί τήν κοσμολογία τους– οἱ Ἐκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις ἄγουν καί ἀνάγουν τίς παιδικές ψυχές πρός τό Πρωτότυπο, τήν Εἰκόνα, τόν Δημιουργό. Δέν ὑπάρχει ἐδῶ ἡ μηχανιστική βιολογική ἀντίληψη γιά τόν ἄνθρωπο, ἡ ὁποία ἐμπνέει ἐν πολλοῖς τήν ἀνθρωποκεντρική ἐκπαίδευση.

Φέτος στίς κατασκηνωτικές ἐγκαταστάσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, στόν Ἅγιο Παντελεήμονα Ἀντιρρίου, λειτούργησαν τρεῖς περίοδοι, δύο κοριτσιῶν καί μία ἀγοριῶν, καί φιλοξένησαν συνολικά 150 παιδιά, τά ὁποῖα κατά ἐνενήντα τοῖς ἑκατό προέρχονταν ἀπό τήν Μητροπολιτική μας περιφέρεια. Τά ὑπόλοιπα παιδιά διαβιοῦν σέ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος, ἕλκουν ὅμως τήν καταγωγή τους ἀπό τήν Ναυπακτία ἤ διατηροῦν δεσμούς πνευματικούς μέ τήν Μητρόπολή μας.

Στήν πρώτη κατασκηνωτική περίοδο ἀναφερθήκαμε στό προηγούμενο φύλλο τῆς “Παρέμβασης”.

Ἡ δεύτερη περίοδος φιλοξένησε πενήντα κορίτσια, μαθήτριες Γυμνασίου καί Λυκείου, καί εἶχε ὀνομασία: “Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου Κύριε” καί θέμα μελέτης τήν θεία Λειτουργία. Οἱ πέντε ὁμάδες ἔλαβαν ὀνόματα ἀπό τούς προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ ὁποῖοι προετοίμασαν τό ἀνθρώπινο γένος γιά τήν ἔλευση καί τήν θυσία τοῦ Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔγιναν δύο θ. Λειτουργίες καί μία ἀγρυπνία ἀπό τόν ὑπεύθυνο Ἱερέα τῆς Κατασκηνωτικῆς Περιόδου, Πρωτοπ. π. Γεώργιο Παπαβαρνάβα καί τόν π. Ξενοφώντα Τριβῆλο.

Τό πρόγραμμα ἦταν πλούσιο καί γεμάτο ἀπό δραστηριότητες, ἀθλοπαιδιές, κολύμβηση, μαθήματα ζωγραφικῆς, κατασκευές πλαστικῆς τέχνης, διαγωνισμούς τραγουδιοῦ καί ἁγιογραφίας, παιχνίδια κ.α.

Ὁ Σεβασμιώτατος τέλεσε τόν ἁγιασμό καί παρακολούθησε μαζί μέ τούς γονεῖς τήν ἑορτή τῆς λήξης. Ἐπίσης εἶχε μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα ἐπικοινωνία μέ τά παιδιά, ὅταν τά ἐπισκέφθηκε γιά νά συζητήση μαζί τους –ἐπί δύο καί πλέον ὧρες– καί νά ἀπαντήση σέ ἐνδιαφέρουσες ἐρωτήσεις, ὅπως γιά τήν στάση τῶν νέων ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία, τίς σχέσεις δύο φύλων, τίς ταυτότητες, τά ὄνειρα, σχετικά μέ ἱεραποστολικά θέματα κ.α.

Ἡ συνεργασία τῶν στελεχῶν ὑπῆρξε ἄψογη, μέ ἀρχηγό τήν ἀκούραστη Δασκάλα Βασιλική Κοτρώνη. Τά παιδιά ἐξέφρασαν τόν ἐνθουσιασμό, τήν ἱκανοποίηση καί τήν μεγάλη τους ἐπιθυμία γιά μεγαλύτερη διάρκεια τῆς κατασκηνωτικῆς περιόδου, ἐνῶ παρουσιάσαν μιά ὄμορφη γιορτή, ἡ ὁποία ἀντανακλοῦσε τήν ὅλη ἀτμόσφαιρα τῆς κατασκήνωσης, δεδομένου ὅτι ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς δεκαπανθήμερης καθημερινῆς δραστηριότητας καί ψυχαγωγίας τῶν παιδιῶν καί ὄχι κάποιας ἰδιαίτερης προετοιμασίας.

Τήν στιγμή πού γράφουμε τήν ἀναφορά αὐτή, ἡ κατασκηνωτική περίοδος τῶν ἀγοριῶν βρίσκεται σέ ἐξέλιξη.

Τήν Τρίτη 18 Ἰουλίου ἔγινε ὁ ἁγιασμός ἀπό τόν Μητροπολίτη μας κ. Ἱερόθεο. Ἡ Κατασκήνωση τῶν ἀρρένων ἔχει τήν συμβολική ὀνομασία: “Φῶτα στήν Δύση τῆς Χιλιετίας”, καί ὑπονοεῖ τούς ἁγίους πού ἔλαμψαν τόν 20ο αἰώνα, τόν τελευταῖο της Δεύτερης Χιλιετίας.

Νά σημειώσουμε ὅτι φέτος –δεύτερη χρονιά λειτουργίας περιόδου ἀγοριῶν στόν Ἅγιο Παντελεήμονα– ὑπῆρξε αὐξημένη ζήτηση, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποκλεισθοῦν ὁρισμένα παιδιά καί νά τοποθετηθοῦν πρόσθετα κρεβάτια στούς ἤδη ἀνακαινισμένους θαλάμους.

Γιά τήν ἀναβάθμιση τῶν ἐγκαταστάσεων μιλήσαμε ἤδη στό προηγούμενο τεῦχος.

Εἶναι ἀνάγκη νά ἀναφέρουμε καί τά πρόσωπα τά ὁποῖα, μέ τήν εὐλογία καί προτροπή τοῦ Σεβασμιωτάτου, πρόσφεραν μέ αὐταπάρνηση τίς ὑπηρεσίες τους στήν παιδαγωγική αὐτή προσπάθεια τῆς Μητροπόλεως.

Στίς Περιόδους τῶν κοριτσιῶν ἀρχηγός ἦταν ἡ δασκάλα Βασιλική Κοτρώνη, ὑπαρχηγός ἡ δασκάλα Σπυριδούλα Σμάνη, ὁμαδάρχισσες ἡ φιλόλογος Ἀρσινόη Τσιλιγιάννη, ἡ ἰατρός Ἀναστασία Πανταζοπούλου, οἱ φοιτήτριες: τοῦ οἰκονομικοῦ τμήματος Φωτεινή Παπαθανασίου, φιλολογίας Εὐαγγελία Βαμβίνη καί Πιπίτσα Κουμανάκου, ἡ σπουδάστρια Παναγιώτα Μακρή, ἡ σπουδάστρια τῶν ΙΕΚ Νεκταρία Παπαβαρνάβα, οἱ μαθήτριες Εὐφροσύνη Καπεντζώνη, Ἑλένη Καλεντζώτη, Ἀγγελική Λιώλη, Πολυτίμη Κώτση καί Σωτηρία Οὐρανή, ἐνῶ ὑπεύθυνοι Ἱερεῖς ἦταν ὁ Ἀρχιμ. π. Καλλίνικος Γεωργάτος καί ὁ Πρωτ.. π. Ἰωάννης Σπυρόπουλος γιά τήν πρώτη περίοδο, καί ὁ Πρωτ.. π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας γιά τήν δεύτερη.

Στήν Κατασκήνωση τῶν ἀγοριῶν ὑπεύθυνος Ἱερέας καί ἀρχηγός ἦταν ὁ Πρωτοπ. π. Θωμᾶς Βαμβίνης. Τό ἐπιτελεῖο ἀποτελοῦσαν οἱ θεολόγοι Ἰωάννης Σύψας καί Ἰωάννης Κοτρῶτσος, ὁ φυσικός Χρῆστος Μάινος, ὁ μουσικός Κωνσταντῖνος Λανάρας καί ὁ ζωγράφος Νικόλαος Καλαϊτζής. Ὁμαδάρχες ἦταν ὁ γυμναστής Ἀπόστολος Καραγεῶργος, ὁ πτυχιοῦχος τῆς Παντείου Ἀντώνιος Ἀργυροπουλος, οἱ φοιτητές: τεχνολογίας συστημάτων παραγωγῆς Αὐγουστίνος Κοτρώνης, χημικοῦ τμήματος Παναγιώτης Κανδύλης, ἰατρικῆς Βαρνάβας Παπαβαρνάβας, ὁ ὑποψήφιος της ἰατρικῆς Χρῆστος Φούντζηλας καί ὁ μαθητής Γρηγόριος Σιαμᾶς.

Σημαντική ἦταν ἡ προσφορά τοῦ θεολόγου κ. Ἰωάννη Σύψα, ὁ ὁποῖος φρόντισε μέ πολύ κόπο γιά τήν τεχνική προετοιμασία καί λειτουργία τῆς Κατασκήνωσης.

Οἱ φετινές κατασκηνωτικές περίοδοι ἦταν ἐλπιδοφόρες γιά τό μέλλον τῆς παιδαγωγικῆς αὐτῆς προσπάθειας. Ἤδη ὑπάρχει ἡ σκέψη νά αὐξηθοῦν καί οἱ περίοδοι τῶν ἀγοριῶν, ὥστε περισσότεροι νέοι της Μητροπόλεώς μας νά δέχονται τήν εὐεργετική ἐπίδραση τῆς κοινοτικῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Ἀρχιμ. Κ.Ε.Γ.