Γραπτὰ κυρήγματα: Κυριακή Η' Ματθαίου

Τήν πρώτη Ἐκκλησία, παρά τήν πλούσια δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπασχολοῦσαν διάφορα προβλήματα. Μεταξύ αὐτῶν τῶν προβλημάτων ἦταν καί οἱ διαιρέσεις καί τά σχίσματα μεταξύ των Χριστιανῶν. Σέ αὐτό τό γεγονός ἀναφέρεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό ἀνάγνωσμα πού διαβάσαμε σήμερα.

Οἱ Χριστιανοί τῆς Κορίνθου εἶχαν χωρισθῆ σέ ὁμάδες καί παρατάξεις. Ἄλλοι ἰσχυρίζονταν ὅτι ἀνήκουν στόν Παῦλο, ἄλλοι στόν Ἀπολλώ, ἄλλοι στόν Ἀπόστολο Πέτρο καί ὑπῆρχε καί μιά μερίδα μερικῶν ἀνθρώπων πού ἔλεγαν ὅτι ἀνήκουν στόν Χριστό, ὡσάν καί οἱ προηγούμενοι νά μή ἀνῆκαν στόν Χριστό καί νά μή ἤσαν μαθητές Του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καυτηριάζει αὐτήν τήν νοοτροπία τῶν διαιρέσεων καί τῶν σχισμάτων. Καί τούς τονίζει ὅτι πρέπει νά εἶναι καταρτισμένοι στόν ἴδιο νοῦ καί τήν ἴδια γνώμη καί νά στέκονται ἀμετακίνητοι στήν ἑνότητά τους μέ τόν Χριστό, ἀφοῦ Αὐτός σταυρώθηκε καί ἀναστήθηκε γιά τούς ἀνθρώπους. Ἀλλά καί οἱ Χριστιανοί βαπτίσθηκαν στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι στό ὄνομα τῶν Ἀποστόλων. Οἱ Ἀπόστολοι εἶναι μαθηταί καί Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. (Ἅ' Κορ. α', 10-17).

Καί σέ ἄλλα ἀποστολικά κείμενα γίνεται λόγος γιά τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ, ὅτι στήν Ἐκκλησία ὑπάρχουν πολλά μέλη, τά ὁποῖα ὅμως ἔχουν ἰδιαίτερα χαρίσματα καί ἁρμοδιότητες, ἀλλά ὅλα τα μέλη ζοῦν ἑνωμένα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχουν καταπληκτικά χωρία ἀπό τά κείμενα τῶν ἁγίων Πατέρων, στά ὁποῖα φαίνεται ὅτι οἱ Χριστιανοί πρέπει νά καλλιεργοῦν αὐτήν τήν ἑνότητα, γιατί τά σχίσματα καί οἱ διαιρέσεις εἶναι ἔνδειξη τῶν παθῶν τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ὑπερηφανείας, καί ὅτι ἐκεῖνοι πού καταστρατηγοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας διαπράττουν τό μεγαλύτερο κακό στήν Ἐκκλησία. Στό ἔργο αὐτό ὑποκινοῦνται ἀπό τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος διαιρεῖ τούς ἀνθρώπους.

Ἀκριβῶς, ἐπειδή διά μέσου των αἰώνων ἐπικράτησαν διάφορες τέτοιες διαιρέσεις καί σχίσματα, γι’ αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες, φωτιζόμενοι ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο συγκροτεῖ τόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, διοργάνωσαν ἀποτελεσματικά τήν Ἐκκλησία. Στήν πρώτη ἀποστολική περίοδο ὑπῆρχε μιά μικρή δικαιολογία γιά νά δημιουργοῦνται διενέξεις στό σημεῖο αὐτό, ἀκριβῶς ἐπειδή ἀκόμη δέν εἶχε διοργανωθῆ διοικητικά ἡ Ἐκκλησία. Ὅμως σήμερα δέν ὑπάρχει καμμιά δικαιολογία, γιατί ὑπάρχει ὀργάνωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί μάλιστα αὐτή ἡ ὀργάνωση γίνεται μέ θεολογικό καί ἐκκλησιαστικό τρόπο. Κανένας δέν μπορεῖ νά εἶναι αὐτόνομος μέσα στήν Ἐκκλησία. Οἱ λαϊκοί ἔχουν ἀναφορά στούς Κληρικούς, οἱ Κληρικοί μιᾶς Μητροπόλεως στόν Ἐπίσκοπο, τόν ὁποῖον χειροτονεῖ τό ἅγιο Πνεῦμα διά τῆς Ἱεραρχίας, οἱ Ἐπίσκοποι στήν Σύνοδό τους ἤ στούς Πατριάρχες, οἱ Πατριάρχες στίς Διορθόδοξες Συνόδους. Ὅταν κάποιος θέλει νά διακόψη αὐτήν τήν ἀναφορά, ὄχι μόνον μέ τό νά παύση νά μνημονεύη τό ὄνομα τοῦ ἀμέσως ἀνωτέρου του, ἀλλά καί μέ τό νά μή ἔχη οὐσιαστική κοινωνία καί ἑνότητα μαζί του, τότε στήν πραγματικότητα εἶναι αὐτόνομος καί ἀνεξάρτητος.

Ὑπάρχουν μερικοί πού δικαιολογοῦν τίς αὐτονομίες τους μέ τό ὅτι ὑπακούουν στόν Χριστό. Ἀλλά αὐτή εἶναι μιά προτεστάντικη νοοτροπία, γιατί ὁ Χριστός ἀποστέλλει τούς Ἐπισκόπους. Οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι εἰς τύπον καί τόπον τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν ὑπακοή σέ αὐτούς. Καί βέβαια ἄν οἱ Ἐπίσκοποι δέν τηροῦν τίς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων, τότε ἀναλαμβάνουν οἱ Σύνοδοι νά ἀποκαταστήσουν τά πράγματα. Πάντως, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἅς φροντίζουμε νά μή δημιουργοῦμε σχίσματα στήν Ἐκκλησία καί νά μή ἀνήκουμε σέ διαιρέσεις, γιατί ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομός το σχίσμα δέν τό θεραπεύει οὔτε αἷμα μαρτυρίου.

† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ