Γραπτὰ κυρήγματα: Κυριακή Θ' Ματθαίου

Τό περιεχόμενο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τοῦ σημερινοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, εἶναι συνέχεια τοῦ περιεχομένου τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, πού διαβάστηκε στήν Ἐκκλησία τήν προηγούμενη Κυριακή. Ἐκεῖ γινόταν λόγος γιά τά σχίσματα καί τίς διαιρέσεις στήν Ἐκκλησία, καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀφ’ ἑνός μέν γίνεται λόγος γιά τόν τρόπο τῆς πνευματικῆς ἐργασίας τῶν ποιμένων, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιά τίς συνέπειες μιᾶς κακῆς πνευματικῆς ἐργασίας.

Κατ’ ἀρχάς, γιά τήν Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δύο εἰκόνες, ἤτοι τό γεώργιο καί τήν οἰκοδομή. Περισσότερο παραμένει στήν εἰκόνα τῆς οἰκοδομῆς. Ὅπως ἕνα οἰκοδόμημα ἔχει ἕνα θεμέλιο στό ὁποῖο στηρίζεται, ἔτσι καί τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ὡς θεμέλιο τόν Χριστό. Κανείς δέν μπορεῖ νά βάλη ἄλλον θεμέλιο λίθο διαφορετικό ἀπό τόν Χριστό. Ὅπως τό οἰκοδόμημα κατασκευάζεται ἀπό διαφόρους τεχνίτες, ἔτσι καί οἱ Ἀπόστολοι εἶναι τεχνίτες πού οἰκοδομοῦν. Καί, βέβαια, καθένας πρέπει νά προσέχη “πῶς οἰκοδομεί”. Τά ὑλικά πού χρησιμοποιεῖ κανείς γιά τήν οἰκοδόμηση εἶναι διαφορετικά, ὅπως ὁ χρυσός, ὁ ἄργυρος, οἱ λίθοι οἱ τίμιοι, τά ξύλα, ὁ χόρτος, ἡ καλάμη καί βέβαιά το ἔργο καθενός θά φανῆ κατά τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε “ἑκάστου τό ἔργον φανερόν γενήσεται”. Ὁ τρόπος πού οἰκοδομεῖ κανείς θά ἔχη συνέπεια καί στήν δική του σωτηρία. Ἄν ἀντέξη τό οἰκοδόμημα τότε θά λάβη μισθό, διαφορετικά θά τιμωρηθῆ (Ἅ’ Κορ. γ’, 9-16).

Μέσα σέ αὐτήν τήν εἰκόνα τοῦ οἰκοδομήματος πρέπει νά ἐνταχθῆ καί ἡ εἰκόνα τοῦ Ναοῦ. Βέβαια αὐτό ἔχει καί μιά προσωπική ἑρμηνεία, ἀλλά ταυτόχρονα καί ἐκκλησιολογική. Ὁ Ναός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, καί μέσα στήν Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἀνήκουν καί οἱ πιστοί Χριστιανοί, κατοικεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως, “εἰ τίς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός• ὁ γάρ ναός τοῦ Θεοῦ ἅγιος ἐστιν, οἵτινες ἐστε ὑμείς” (Ἅ’ Κορ. γ’, 16-17). Ἐκεῖνος πού συντελεῖ στήν καταστροφή τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, θά δεχθῆ τήν τιμωρία ἀπό τόν Θεό, θά τόν φθείρη ὁ Θεός.

Φαίνεται, λοιπόν, καθαρά ὅτι ὁ θεμέλιος λίθος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, καί ὅ,τι ἐκεῖνος μᾶς ἀπεκάλυψε. Δέν μπορεῖ κανείς νά ἱδρύση Ἐκκλησίες πάνω σε ἄλλες ἀνθρωποκεντρικές βάσεις. Ἡ φιλοσοφία, οἱ ἀνθρώπινοι λόγοι δέν ἔχουν σχέση μέ τόν θεμέλιό της Ἐκκλησίας πού εἶναι ὁ Χριστός. Ἀκόμη φαίνεται ὅτι οἱ Χριστιανοί πρέπει νά εἶναι ἑνωμένοι σέ αὐτήν τήν θεία οἰκοδομῆ. Ὅπως σέ ἕνα οἰκοδόμημα ὑπάρχει ἑνότητα ἔτσι πρέπει νά συμβαίνη στήν Ἐκκλησία. Ἀλλά αὐτή ἡ ἑνότητα συνδέεται ἀφ’ ἑνός μέν μέ τό θεμέλιο, ἀφ’ ἑτέρου δέ μέ τά ὑλικά καί τόν τρόπο τῆς οἰκοδομήσεως. Δηλαδή, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ρυθμίσει ὅλα ἐκεῖνα πού πρέπει νά ἰσχύουν στήν Ἐκκλησία. Αὐτοί ἔχουν ὁριοθετήσει τήν ὀρθόδοξη πίστη, αὐτοί ἔχουν καθορίσει καί τίς ἁρμοδιότητες καί τά καθήκοντα κάθε μέλους τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλον αὐτό τόν τρόπο τόν βλέπουμε στίς ἀποφάσεις τῶν Τοπικῶν καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Καί ὅποιος ἀπομακρύνεται ἀπό αὐτήν τήν διδασκαλία καί τήν ζωή αὐτοκαταστρέφεται καί θά δώση φρικτή ἀπολογία στό φοβερό βῆμα τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ ἐνέργειες καί μέθοδοι πού εἶναι ξένοι μέ τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἔχει ὁριοθετηθῆ ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες, μπορεῖ νά ἐντυπωσιάζουν τούς ἀνθρώπους, μπορεῖ νά φαίνονται ἐπιτυχημένες καί σύγχρονες, ἀλλά ἐπειδή δέν σώζουν καί δέν συντονίζονται στό ἦθος τῆς ὀρθοδόξου ἀποκαλυπτικῆς ἀληθείας θά κατεδαφιστοῦν τελικά, θά βλάψουν καί τούς κατασκευαστές τους. Ὁ πύργος τῆς Βαβέλ εἶναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας.

Γι’ αὐτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή, νά στεκόμαστε πάνω στό θεμέλιο πού λέγεται Χριστός, νά ζοῦμε σέ ἑνότητα μέ τά ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί νά οἰκοδομοῦμε μέ ὑλικά πού ἔχουν δοκιμασθῆ διά μέσου των αἰώνων μέ τήν πείρα τῶν ἁγίων.

† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ