Κουρά μοναχοῦ γιά τήν Ἱερά Μονή Ἀμπελακιωτίσσης καί χειροτονία εἰς Διάκονον

Τό Σάββατο 2 Δεκεμβρίου, στό Ἱερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, ἔγινε ἡ ρασοφορία ἑνός νέου μοναχοῦ, τοῦ κατά κόσμον Ἰωάννη Παστρωμά, ὁ ὁποῖος πρόκειται νά μονάση στήν Ἱερά Μονή Ἀμπελακιωτίσσης. Ὁ νέος μοναχός κατάγεται ἀπό τήν Αἰτωλοακαρνανία καί ἦταν ὑπάλληλος τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν στήν Ἀθήνα, ἀπό ὅπου παρετήθηκε γιά νά ἀφιερωθῆ στόν Θεό. Γνώρισε τόν Σεβασμιώτατο, ὅταν ἐργαζόταν ὡς Κατηχητής στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν καί ὁ Σεβασμιώτατος ἦταν Διευθυντής Νεότητος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἔδωσε στόν νέο μοναχό το ὄνομα τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, καθόσον αὐτόν καί τήν Παναγία πρόκειται πλέον νά ὑπηρετῆ, μᾶλλον τόν Ἅγιο καί τήν Παναγία πρόκειται πλέον νά ἔχη φύλακες. Μεγάλη συγκίνηση προκάλεσε τό ὄνομα αὐτό σε ὅλους τους Χριστιανούς πού συμμετεῖχαν στήν ἀκολουθία καί κυρίως σέ ὅσους κατάγονται ἀπό τήν περιοχή τῆς Ἀμπελακιώτισσας, γιατί εἶναι ἕνα ὄνομα πού ἔχει σφραγίσει τήν ζωή τους.

Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία τοῦ –τήν ὁποία δημοσιεύουμε στό παρόν τεύχος– εὐχαρίστησε τήν Παναγία καί τόν ἅγιο Πολύκαρπο γιά τήν κουρά αὐτή, ἡ ὁποία ἦταν τό αἴτημα τῶν προσευχῶν τοῦ ἰδίου καί ὅλου του ποιμνίου, καί ἐξέφρασε τήν ἐλπίδα καί τήν πίστη του ὅτι θά εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ποθητῆς ἐπάξιας ἐπάνδρωσης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

Σέ ἄλλη ἀποστροφή τοῦ λόγου του, παρομοίασε τά δύο ἱερά κειμήλια τῆς Ι. Μονῆς Ἀμπελακιωτίσσης –τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας καί τό λείψανο τῆς δεξιᾶς χειρός τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου– μέ δύο πνεύμονες, μέ τούς ὁποίους ἀναπνέει ἡ Ναυπακτία καί ἀπό τούς ὁποίους πρόκειται πλέον νά ἀναπνέη πνευματικά καί ὁ μοναχός Πολύκαρπος.

Ὅσοι συμμετείχαμε στήν κατανυκτική αὐτή ἀκολουθία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, ἀκούσαμε μέ μεγάλη συγκίνηση αὐτόν τόν λόγο - παρακαταθήκη πού ἔδωσε ὁ Σεβασμιώτατος στόν νέο μοναχό.

Ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη καί ὡς ἰσχυρή καί μεγάλη πνευματική ἀποσκευή νιώσαμε καί τόν λόγο τοῦ Σεβασμιωτάτου κατά τήν χειροτονία εἰς Διάκονον τοῦ μοναχοῦ Πολυκάρπου, τήν ἑπομένη ἡμέρα, Κυριακή 3-12, στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Στόν κατάμεστο Ἱερό Ναό ἀκούστηκε γιά πρώτη φορά ἡ φωνή τοῦ νέου διακόνου νά προτρέπη τόν λαό: “Πάντων των ἁγίων μνημονεύσαντες ἔτι καί ἔτι ἐν εἰρήνη τοῦ Κυρίου δεηθώμεν”. Εἶχε προηγηθῆ ἡ φρικτή στιγμή τῆς χειροτονίας καί, προτύτερα, ὁ συγκινητικός λόγος τοῦ ὑποδιακόνου π. Πολυκάρπου καί ὁ ἀσκητικός λόγος τοῦ Σεβασμιωτάτου.

Ὅλοι ἐχάρησαν γιά τήν κουρά καί τήν χειροτονία αὐτή• πρῶτος ὁ Ποιμένας καί ἔπειτα ὅλο το ποίμνιο. Ὅλοι εὐχήθηκαν μέ ἐνθουσιασμό στόν νέο Κληρικό• πρῶτα ὅσοι πονᾶνε γιά τό Μοναστήρι καί θλίβονται γιά τήν πρόσκαιρη ἐρήμωσή του. Καί ἀκόμη πιό πολύ ὁ πατήρ-Ραφαήλ: “Ὅλα καλά, Σεβασμιώτατε, ὅλα καλά! Τίποτε δέν μοῦ λείπει• ἀπό ὅλα μου δίνουν οἱ ἄνθρωποι• νά ’ναι καλά, δόξα τῷ Θεῶ, τίποτε δέν μοῦ λείπει. Προσωπικό μόνο πού δέν ἔχουμε, Σεβασμιώτατε. Καί δέν θά μέ πείραζε ἀλλά καί ἐγώ τώρα δέν μπορῶ. Πέρυσι ἤμουν καλά, ἀνέβαινα στό δάσος καί ἔκοβα κλαδιά γιά τά ζωντανά! Φέτος, μοῦ πονᾶνε τά πόδια• τί νά εἶναι, δέν ξέρω”. Αὐτή ἦταν ἡ δοξολογία καί τό ἀγαθό παράπονο τοῦ ὀγδοηκοντούτη πατρός Ραφαήλ, τοῦ ἀγαθοῦ φύλακα τῶν “ἀγαθῶν θησαυρών” τῆς Ι. Μονῆς. Καί τώρα πλέον μένει στόν π. Ραφαήλ μόνο ἡ δοξολογία, ἡ εὐχαριστία, ἴσως καί οἱ ἀναστεναγμοί ἀπό τούς σωματικούς του πόνους.

Στόν λόγο τοῦ ὁ Σεβασμιώτατος ἔδωσε πολλές εὐχές στόν νέο Διάκονο καί μοναχό, γιά νά καταλήξη: “Εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν καρδιά νά ἀγωνισθῆς... νά παραμείνης πιστός ἄχρι θανάτου καί νά κράζης συνεχῶς “Ἰησοῦ Υἱέ Δαυίδ, ἐλέησον μέ”. Νά φωνάζης καί νά ἀποκτήσης ὅραση πνευματική καί νά σέ ἀξιώση ὁ Θεός νά ἀκούσης ἐκεῖνον τόν λόγον “Ἀναβλεψον, ἡ πίστις σου σέσωκε σε””. Ἐπευχόμαστε καί λέμε τό Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Κ.Ε.Γ.