Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Γιά τό θέμα τῆς εὐθανασίας

Ἕνα θέμα πού ἀπασχολεῖ ἔντονα τήν κοινωνία μας, ἀλλά καί τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά, καί τό ὁποῖο κατά καιρούς συζητεῖται ἔντονα στά ΜΜΕ, εἶναι ἡ εὐθανασία.

Κατά τήν τελευταία ἀναζωπύρηση τοῦ θέματος, ὁ Μητροπολίτης μας προέβη σέ σύντομη ἀλλά περιεκτική δήλωση στήν Ἐφημερίδα “τό Βῆμα” (3-12-2000), τήν ὁποία ἀναδημοσιεύουμε.

Ἡ εὐθανασία εἶναι θέμα “ζωῆς καί θανάτου” ὄχι μόνον βιολογικοῦ, ἀλλά καί πνευματικοῦ –ποῦ εἶναι καί ὁ πλέον ὀδυνηρός καί τραγικός– καί δέν ὑπάρχουν περιθώρια γιά ἐπιπολαιότητες.

Οἱ ἀπόψεις τῆς Ἐκκλησίας πάνω στό θέμα τῆς λεγομένης εὐθανασίας εἶναι δεδομένες. Ἡ ζωή δέν ταυτίζεται ἀπόλυτα μέ τήν βιολογική ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου, οὔτε ὁ θάνατος εἶναι τό τέλος τῆς ζωῆς. Ὁ θάνατος εἶναι ἕνα ἁπλό συμβάν γιά τήν μετάβαση τοῦ προσώπου σέ ἕνα ἄλλο τρόπο προσωπικῆς ὕπαρξης. Ἔπειτα ἡ ζωή δέν ἀνήκει στόν ἄνθρωπο, ἀλλά στόν Θεό, γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ νά παρεμβαίνη κανείς σέ κάτι πού δέν τό προσδιόρισε. Ἀκόμη ὁ πόνος εἶναι εὐεργετικός στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, γιατί, ἐκτός των ἄλλων, ἀναπτύσσει καί ἰσχυρούς δεσμούς ἀγάπης μεταξύ των ἀνθρώπων. Ἑπομένως, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν δέχεται τήν λεγόμενη εὐθανασία.

Τό ὅτι μέ νομοθετική κάλυψη γίνεται προσπάθεια στόν εὐρωπαϊκό χῶρο νά ἀντιμετωπισθοῦν τέτοια σοβαρά ζητήματα πού ἀπησχόλησαν αἰῶνες τήν φιλοσοφική καί θεολογική σκέψη, ὅπως ἡ ζωή, ὁ θάνατος, ὁ πόνος, ἡ ἀγάπη μεταξύ των ἀνθρώπων, γιά χάρη μάλιστα μιᾶς χρησιμοθηρίας, εὐζωΐας καί οἰκονομικῶν σκοπιμοτήτων, δέν εἶναι ἀπό τίς καλές στιγμές τῶν Εὐρωπαίων, καί φυσικά ἐμεῖς δέν ἔχουμε ἀνάγκη νά τούς μιμηθοῦμε, γιατί εἶναι ξένη πρός τήν ἀρχοντική μας παράδοση, πού βλέπει τά θέματα αὐτά πιό ἀνθρώπινα καί ὁλοκληρωμένα, τόσο σέ ὑπαρξιακό, ὅσο καί σέ κοινωνικό ἐπίπεδο.