Εἰδήσεις Δεκεμβρίου 2000

Πρόγραμμα Χριστουγεννιάτικων ἐκδηλώσεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Γιά τό φετινό Δωδεκαήμερο, ἡ Ἱερά Μητρόπολη ἔχει προγραμματίσει μιά σειρά ἐκδηλώσεων μέσα στήν ποιμαντική της φροντίδα.

Δέν θά ἀναφερθοῦμε, βέβαια, στό πλούσιο φιλανθρωπικό ἔργο τῶν ἐνοριῶν μᾶς τό ὁποῖο φυσικά δέν ἐξαντλεῖται μόνον στό Δωδεκαήμερο.

Ἐπίσης, δέν θά ἀναφερθοῦμε στήν δραστηριότητα τοῦ Φιλόπτωχου Ταμείου τῆς Ι. Μητροπόλεως καί τοῦ Ταμείου Εὐποιΐας τοῦ Μητροπολίτου γιά τούς ἔχοντες ἀνάγκη ἀδελφούς μας. Ἁπλῶς νά θυμηθοῦμε καί νά εὐχαριστήσουμε ὅσους καί ὅσες κοπίασαν περιοδεύοντας τήν πόλη γιά τόν ἔρανο τῆς Ἀγάπης, πού διοργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολη. Σ’ αὐτούς ὀφείλεταί το ὅτι δέν θά εἶναι φτωχά τα δῶρα πού θά προσφερθοῦν στούς φτωχούς μας τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες.

Τό Σάββατο 23 Δεκεμβρίου καί ὥρα 6:00 μ.μ. εἶναι προγραμματισμένη ἡ καθιερωμένη συνάντηση τῶν παιδιῶν τῶν Ἱερέων μέ τόν Σεβασμιώτατο στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ι. Μητροπόλεως. Κατά τήν συνάντηση αὐτή, ὁ Σεβασμιώτατος μαζί μέ τίς εὐχές καί τόν λόγο του, προσφέρει στά παιδιά δῶρα καί τόν χριστουγεννιάτικό τους “μποναμά”.

Τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, ὥρα 12:30 μεσημβρινή στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίου Δημητρίου, ὁ Σεβασμιώτατος θά δεξιωθῆ στό ἐπίσημο Χριστουγεννιάτικο γεῦμα τούς ἀδελφούς μας πού οἱ συνθῆκες ζωῆς τούς ἔχουν ἐξαναγκάσει νά ζοῦν μόνοι τους καί ὅσους βρίσκονται “ἐν ἀναγκαις”. Εἶναι μιά ἐνέργεια πού εὐχαριστεῖ ἰδιαίτερα τόν Σεβασμιώτατο καί τούς ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι βρίσκουν τήν εὐκαιρία νά εὐφρανθοῦν ἀπό ὅλην τήν οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖται. Ἄλλωστε, ἐνθυμούμαστε πάντα τήν εὐγνώμονα ἔκφραση ἑνός συνδαιτημόνος τῆς χριστουγεννιάτικης αὐτῆς τραπέζης:  “Σεβασμιώτατε, μᾶς χαροποιεῖ πολύ καί σᾶς εὐχαριστοῦμε πολύ πού μᾶς χαρίζετε τήν πιό ἐπίσημη ὥρα τοῦ χρόνου Σας”.

Τήν δεύτερη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, ὥρα 7:00 μ.μ. στήν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα θά πραγματοποιηθῆ ἡ ἐπίσημη Χριστουγεννιάτικη ἑορτή τῶν Νεανικῶν Συνάξεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Φέτος θά παρουσιασθούν τά ἔθιμα τοῦ Δωδεκαημέρου, ὅσα χάθηκαν καί ὅσα διατηρήθηκαν μέχρι τίς ἡμέρες τῆς ἄτυχης –ἀπό τήν ἄποψη αὐτή– γενιᾶς μας. Ἐπίσης, θά ἀκούσουμε ἀπαγγελίες ἀπό παιδιά τῶν Ἐνοριῶν καί ὕμνους καί παραδοσιακά τραγούδια ἀπό τήν χορωδία τῆς Ι. Μητροπόλεως, ἡ ὁποία ἔχει ἕνα ἔτος ζωῆς, ἀλλά μεγάλη πρόοδο, τῆς ὁποίας προόδου μέτοχοι ἐπιθυμοῦμε καί εὐχόμαστε νά γίνουν καί ἄλλοι νέοι καί νέες της Ἐπαρχίας μας. Παραδοδιακούς χορούς θά παρουσιάση τό χορευτικό του Δήμου Ναυπάκτου.

Τήν Παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς τήν 12:00 μεσημβρινή στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίου Δημητρίου, θά πραγματοποιηθῆ ἡ κοπή τῆς Βασιλοπίττας γιά τούς Ἱερεῖς, τούς Ἐκκλησιαστικούς Ἐπιτρόπους, τούς Ἱεροψάλτες, τούς Νεωκόρους καί τά Δ.Σ. τῶν Συνδέσμων Ἀγάπης. Εἶναι μιά σημαντική σύναξη ἐν τῇ Χάριτι τοῦ περιτεμνόμενου Χριστοῦ καί μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Ἱεράρχου τῆς Καισαρείας, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

Στά πλαίσια τῆς ποιμαντικῆς της νεότητος θά πραγματοποιηθῆ ἡ καθιερωμένη συνάντηση τῶν φοιτητῶν - φοιτητριών καί ἀποφοίτων μέ τόν Σεβ. Μητροπολίτη μας. Ἡ συνάντηση θά γίνη τήν Τρίτη 2 Ἰανουαρίου τοῦ νέου ἔτους, στίς 7:00 μ.μ., στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Τό πρόγραμμα περιλαμβάνει κοπή βασιλοπίττας, ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου μέ θέμα: “Ὁ Στρατηγός Μακρυγιάννης καί ἡ Παράδοση μας”, συζήτηση καί δεξίωση. Εἴθισται δέ νά προσφέρεται καί ἀπό κάποιο χρηματικό ποσό σέ ὅποιον βρῆ τό φλουρί, ἀλλά καί σέ ἄλλους νέους, κατόπιν κληρώσεως. Τά χρήματα προέρχονται ἀπό τό Ταμεῖο Εὐποιΐας τοῦ Σεβασμιωτάτου.

Ἐπίσης, μέσα στίς ἡμέρες τοῦ Δωδεκαημέρου, ὁ Σεβασμιώτατος θά δεξιωθῆ τούς ἐργαζομένους σέ ἐξωτερικές ἐργασίες τοῦ Δήμου Ναυπάκτου.

Ἑκατοντάχρονα ἑνός ἀνθρώπου τῆς Ἐκκλησίας

Τήν Τρίτη 21 Νοεμβρίου, ἡμέρα τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ὁ κ. Δημήτριος Σχοινᾶς, εἶχε μιά ξεχωριστή ἐπέτειο. Συμπλήρωνε ἕναν αἰώνα ζωῆς. Στό σπίτι του, στόν Πλατανίτη, συγκεντρώθηκαν τά παιδιά, τά ἐγγόνια, τά δισέγγονά του καί ὁρισμένοι φίλοι του, γιά νά εὐχηθοῦν, στόν ἴδιο καί τήν σύζυγό του, τήν γιαγιά Μαρία, “χρόνια πολλά”, “καί μέ τρισέγγονα”, “χριστιανά τά τέλη...”, κ.α. Πάντως κανείς δέν τοῦ εὐχήθηκε ...”νά τά ἑκατοστίση”.

Ὁ κ. Δημήτριος Σχοινᾶς εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού δώρισε τό οἰκόπεδο γιά νά κτιστῆ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πλατανίτη. Εἶναι αὐτός πού κοπίασε ἔντιμα, ἔντονα καί ἐπίμονα γιά τήν ἀποπεράτωσή της. Διετέλεσε, μετά τό κτίσιμο τοῦ Ναοῦ, ἐκκλησιαστικός ἐπίτροπος. Ὑπηρετοῦσε τόν Ἱερό Ναό, κρατώντας τόν πάντα ἀνοιχτό, μέχρι ἀργά τό βράδυ. Ἐκεῖ ἦταν τό δεύτερο, ἄν ὄχι τό πραγματικό του σπίτι.

Ὁ “μπάρμπα-Μῆτσος” συμπλήρωσε λοιπόν ἕναν αἰώνα ζωῆς. Ὁλόκληρο τόν θαυμαστό (τεχνολογικῶς) ἀλλά καί τόσο τραγικό (δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, Μικρασιατική Καταστροφή, Ἐμφύλιος κ.α.) εἰκοστό αἰώνα! Καί ἀπό ὅλον τόν συγκλονιστικό αὐτόν αἰώνα, καί ἀπ’ ὅλη τήν οἰκογενειακή του ζωή, αὐτό πού τοῦ ἔμεινε βαθύτερα ἐντυπωμένο, αὐτό πού θεωρεῖ ὡς μεγαλύτερο ἐπίτευγμα τῆς ζωῆς τοῦ εἶναι “ὁ Ἅγιος Νεκτάριος”, ὁ Ι. Ναός τοῦ Πλατανίτη!

Αὐτήν τήν ἀπάντηση ἔδωσε σέ σχετική ἐρώτηση τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὁ ὁποῖος παρευρέθηκε στά γενέθλια του “μπάρμπα-Μήτσου”, ὅπως ἄλλωστε τοῦ εἶχε ὑποσχεθῆ, ὅταν τόν εἶχε τιμήσει πρίν λίγα χρόνια γιά τήν προσφορά του στήν Ἐνορία.

Τό σημαντικό εἶναι ὅτι καί ἡ ὅλη βιοτή του, σύμφωνα μέ τίς μαρτυρίες ὅσων τόν γνώρισαν, ἀνταποκρινόταν στήν θέση του καί τήν ἰδιότητά του ὡς κτήτορα Ἱεροῦ Ναοῦ. Ἔκτισε “Κιβωτό”, ὅπως καί ὁ Νῶε, καί συγχρόνως συντονιζόταν μέ τό πνεῦμα τοῦ δικαίου Νῶε. Γιατί, δυστυχῶς, παρατηρεῖται τό τραγικό φαινόμενο νά κτίζονται “Κιβωτοί” καί, συγχρόνως, νά ἐξουθενώνεται τό Πνεῦμα τῆς εἰρήνης, τῆς ὁμονοίας καί τῆς μετανοίας, πού πρέπει νά διαφυλάσσεται μέσα στήν Κιβωτό.
Γι’ αὐτό καί πιστεύουμε καί εὐχόμαστε στόν “μπάρμπα-Μῆτσο” νά ἔχη καί τό τέλος τοῦ Νῶε, δηλαδή νά γλιτώση ἀπό τόν “κατακλυσμό” τῆς παρούσης ζωῆς καί νά διαπλεύση σῶος στόν κόσμο τῆς οὐράνιας εἰρήνης.

Ἀρχιμ. Κ.Ε.Γ.

Μιά ...παρέμβαση στήν “Παρέμβαση”

Ὁρισμένες ἀλλαγές στό σχῆμα καί τό μέγεθος θά ἔχη ἡ “Ἐκκλησιαστική Παρέμβαση” ἀπό τό νέο τεῦχος (τ. 60) –τό πρῶτο της νέας χιλιετίας– συνοδευόμενες καί ἀπό κάποιες μικρές ἀλλαγές στίς στῆλες της.

Ἀλλαγές, οἱ ὁποῖες πιστεύουμε ὅτι εἶναι πρός τό καλύτερο, καί θά κάνουν τήν Ε.Π. πιό εὐανάγνωστη.

Ὁ σκοπός (ποιμαντικός, ἐπικοινωνιακός) της ἔκδοσης, ἀλλά καί ἡ ἀνταπόκριση σ’ αὐτήν δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά ...παρέμβουμε στό περιεχόμενο, ἀλλά μόνον στήν μορφή, καί αὐτό ἔγινε διακριτικά.

Κατά τόν χαρακτήρα ἡ Ε.Π. παραμένει μιά ποιμαντική προσπάθεια ἐπικοινωνίας, κυρίως τοῦ Ἐπισκόπου μέ τό λογικό Ποίμνιο ἀλλά καί τήν καθόλου Ἐκκλησία. Ἐπίσης, ὁ πυρήνας τῆς Ε.Π. παραμένει ὁ ἴδιος, δηλαδή λόγος ἐκκλησιαστικός, καθώς τόν εἶχε διαγράψει ὁ Σεβασμιώτατος στό πρῶτο τεῦχος, πρίν ἀπό πέντε χρόνια: “Στίς σύγχρονες κοινωνίες ἀναφύονται πολλά προβλήματα... ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά παρεμβαίνη δημιουργικά, προσφέροντας τόν δικό της οὐσιαστικό λόγο... Ἡ Ἐκκλησία ἔχει οὐσιαστικό λόγο, γιατί ἡ ἐπίπεδη διάσταση πρέπει νά εἶναι συνάρτηση τῆς κατακόρυφης διάστασης. Ὁ ἐκκλησιαστικός λόγος ἔχει μιά δυναμικότητα, ἐπειδή εἰσχωρεῖ στό βάθος τῶν προβλημάτων...”

Ἡ ἀλλαγή, λοιπόν, πού ἐπιχειροῦμε στήν Ε.Π. στηρίζεται ἀφ’ ἑνός μέν στόν φυσικό νόμο “τά πάντα ρεί” – στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς – ἀφ’ ἑτέρου δέ στό “ἀσάλευτο” τοῦ πυρήνα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας Παράδοσης.

Μέ εὐχές καί εὐχαριστίες
Ἡ συντακτική Ἐπιτροπή