Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Ὀλιγαρχία καὶ Μεταεπικοινωνία

Πρίν ἁπὸ λίγο καιρό στήν «Καθηµερινή» δημοσιεύθηκε ἕνα πολύ ἔξυπνο ἀλλά καί ἀποκαλυπτικό σχόλιο, πού δείχνει ἔντονα μιά σύγχρονη πραγματικότητα. Μεταξὺ ἄλλων ἔλεγε: 

«Πολλοί ἀναγνῶστες µας ρωτοῦν γιατί ἡ «Καθημερινή», ἑνῶ εἶναι μέτοχος τοῦ MEGA καί τό MEGA μέτοχος τοῦ FILMΝΕΤ, δέν συμμετέχει στήν προσφορά τοῦ ἀποκωδικοποιητοῦ». 

Νά λοιπόν, ἕνα ἐκφραστικό παράδειγµα στό ὁποῖο φαίνονται τά λεγόμενα «διαπλεκόμενα συµφέροντα». Τό ΜEGΑ συνδέεται µέ τὸ FILΜΝΕΤ, καὶ ὁ προσφερόµενος ἀποκωδικοποιητής ἀπό τίς ἐφημερίδες ἔχει σχέση µέ τό ὅτι τά διάφορα ἐκδοτικά συγκροτήµατα, πού προσφέρουν τόν ἀποκωδικοποιητή, εἶναι βασικοί µέτοχοι τοῦ ΜΕGΑ καὶ βέβαια τοῦ FILΜΝΕΤ. 

Αὐτό δείχνει καί τό θέµα τῆς πληροφορίας. Γίνεται ἀναπαραγωγή τῶν πληροφοριῶν, φιλτράρονται ἀπό αὐτούς πού κατευθύνουν τήν «φιλοσοφία τῆς ἐνημέρωσης, ἐξασκεῖται οὐσιαστικά µιά βία καί καταπίεση, δηµιουργεῖται µιά µονοµέρεια στό θέµα αὐτό καί κατά συνέπεια κυριαρχεῖ μιά ἰδιότυπη «δικτατορία». 

Πράγματι, ἡ δικτατορία στίς µέρες µας παίρνει ἄλλες διαστάσεις. Δέν πρόκειται γιἁ µιά µορφή πολιτεύματος, ἀλλά γιά ἕνα τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος κατευθύνεται ἀπό τήν ὀλιγαρχία πού διευθύνει τόν τόπο. Τελικά, δημοκρατία καί δικτατορία δέν εἶναι ὑπόθεση µόνον νόμων καί πολιτευµάτων, ἀλλά τρόπου ζωῆς.  

Πάντοτε πίστευα ὅτι ἡ τηλεόραση µπορεῖ νά ἀλλάξη τήν σκέψη καί τόν τρόπο ζωῆς τῶν νεοελλήνων. Δέν ἐκφράζει ἁπλῶς µιά πραγματικότητα, ἀλλά τήν κατευθύνει καί τήν προσδιορίζει. καί αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό τά πρόσωπα πού δημιουργοῦν, κατευθύνουν καί ἐμπνέουν ὅλο αὐτό τὸ νέο πολιτιστικό μοντέλο πού λανσάρεται καί στήν πατρίδα µας, καί τό ὁποῖο λειτουργεῖ σέ βάρος τῆς παραδόσεώς µας. 

Ὑπάρχει ὅμως καί µιά ἄλλη πλευρά, ὅπως σημειώνεται στό ἴδιο σχόλιο τῆς ἐφημερίδος: «Προσπαθεῖ ἐπίσης ἡ «Καθημερινή» οἱ προσφορές της νά εἶναι διαυγεῖς, ἔτσι πού νά µή ὅηµιουργεῖται στό κοινό ἡ ἐντύπωση ἢ ὑποψία ὅτι ἡ ἐμφανής ζημία ἀπό τή µία πλευρά καλύπτεται ἀπό πολλαπλάσιο ἀφανές κέρδος ἀπό τήν ἄλλη». 

Καὶ στό σημεῖο αὐτό εἶναι ἀρκετά ἀποκαλυπτικό. Σέ πολλές προσφορές ὑπάρχει ἕνα ἀφανές κέρδος. Ἐντάσσεται καί αὐτό µέσα στό πρόβληµα τῆς λεγομένης µεταεπικοινωνίας. Ἄλλο φαίνεται ἐξωτερικά (ἐπικοινωνία) καί ἄλλο στήν πραγματικότητα γίνεται ἐσωτερικά (µεταεπικοινωνία). Διαφηµίζοντας οἱ ἐταιρεῖες ἕνα προϊόν μᾶς λένε ὅτι ἐνδιαφέρονται γιά μᾶς, ἐνῶ τό ἐνδιαφέρον τους βρἱσκεται στόν δικό τους πλουτισµό. Καί αὐτό ἔχει ουνέπεια τόν κλονισµό τῶν συνειδήσεων τῶν ἀνθρώπων, ἀφοῦ διάχυτη εἶναι ἡ ἀνειλικρίνεια. 

Ζοῦμε σέ μιά κοινωνία που ὑπάρχει µονοµέρεια, συσκότιση, ἐκμετάλλευση, πληροφόρηση χωρίς κοινωνία, ἐπικρατεῖ µιά ἰδιότυπη δικτατορία µέ δημοκρατικές καὶ πλουραλιστικές ἐπιλογές 

Ν. Ι.