Skip to main content

Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ μηνός: Μεγαλομάρτυς Τρύφων, 1 Φεβρουαρίου

Πρωτοπρεσβύτερου π. Γεώργιου Παπαβαρνάβα

Μεγαλομάρτυς Τρύφων, 1 Φεβρουαρίου“Όταν βρισκόμουν στὴν Λάμψακο καὶ φρόντιζα καὶ ἔβοσκα τὶς χῆνες κατῆλθεν ὀργὴ ἀπὸ Θεοῦ Παντοκράτορος, ὄχι μόνον σὲ ἐκεῖνον τὸν τόπο, ἀλλὰ καὶ στὶς γύρω περιοχές, δηλαδὴ ὀργὴ στὰ ἀμπέλια, στοὺς κήπους, καὶ τὰ φύλλα καὶ οἱ καρποὶ μαραίνονταν καὶ ἀφανίζονταν. Βλέποντας ἐγώ, ὁ ἐλάχιστος Τρύφων, τοὺς καρποὺς νὰ σαπίζουν καὶ τοὺς ἀνθρώπους νὰ λιώνουν ἀπὸ θλίψη γιὰ αὐτὴ τὴν αἰτία τοῦ ἀφανισμοῦ τῶν καρπῶν τῆς γῆς, τῶν χωραφιῶν, τῶν ἀμπελιῶν, τῶν κήπων καὶ λαχάνων καὶ ὅλων των δένδρων, προσευχήθηκα πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεόν μου, νὰ ἀφανισθοῦν ὅλα τα θηρία ποὺ προξενοῦν τὴν ἀδικία καὶ τὴν φθορὰ στοὺς κήπους, τὰ χωράφια, τὰ ἀμπέλια καὶ σὲ ὅλα τα δένδρα καὶ τὰ λάχανα καὶ μάλιστα σὲ αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦν τὴν κώμη, ἡ ὁποία βρίσκεται κοντὰ στὴν λίμνη καὶ οἱ ὁποῖοι ἦλθαν μετὰ ἀπὸ παράκληση καὶ πρόσκλησή μου. Καὶ ἐνῶ γονάτισα καὶ προσευχόμουν στὸν Θεὸ μὲ ὑψωμένα τὰ χέρια, ὁ Θεός, ποὺ εἰσακούει αὐτοὺς ποὺ ἔχουν στηρίξει τὴν ἐλπίδα τους σὲ αὐτόν, Αὐτὸς ἑξαπέστειλεν ἄγγελον, ὁ ὁποῖος ἐσκότωσε τὰ κακοῦργα θηρία ποὺ κατέστρεφαν τὰ ἀμπέλια, τοὺς κήπους καὶ τὴν χῶραν τῶν δούλων Του καὶ τῶν θηρίων αὐτῶν τὰ ὀνόματα τὰ γνώριζε καλὰ καὶ εἶναι τὰ παρακάτω: κάμπη, σκώληξ, σκωληκοκάμπη, σκάνθαρος βροῦχος, ἀκρίς, ἐπιμαλος, καλιγάρις, μακροπούς, μύρμηγξ, φθείρ, ρυγίτης, ψυλλίτης, καυλοκόπος, ἐρυσίβη, κοχλοί, ψαλίτης καὶ κάθε ἄλλο ποὺ καταστρέφει καὶ μαραίνει τὰ σταφύλια καὶ τὰ ὑπόλοιπα εἴδη καὶ τὰ λάχανα. Ἀλλά, ὅμως, καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος τα ἔδενα μὲ ὅρκον νὰ μὴν ἔρχονται καὶ μένουν στοὺς τόπους ἐκείνων ποὺ μὲ προσκαλοῦν, ἀλλὰ τὰ διέταξα νὰ ἀπέλθουν σὲ τόπους τοὺς ὁποίους δὲν πατᾶ ἀνθρωπος”. Καὶ στὴν συνέχεια ὁ ἅγιος Τρύφων παραθέτει τὸν ὅρκον μὲ τὸν ὁποῖο ἔδεσε τὰ παραπάνω θηρία, ὅπως τὰ ὀνομάζει. Τὰ παραπάνω, δηλαδὴ ἡ διήγηση καὶ ὁ ὅρκος τοῦ Ἁγίου, εὑρίσκονται στὸ “Μικρὸν Εὐχολόγιον” (ἔκδ. Ἄπ. Διακ. 1992, σέλ. 327 - 328) καὶ διαβάζονται ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς στὰ ἀμπέλια καὶ στοὺς κήπους, συνήθως μετὰ τὴν τέλεση Ἁγιασμοῦ, καὶ μὲ τὸ ἁγιασμένο νερὸ ραντίζονται τὰ δένδρα καὶ τὰ φυτά.

Ὁ ἅγιος Τρύφων, ὅπως ἀναφέρεται στὴν παραπάνω διήγηση, καὶ ἡ ὁποία ἀποτελεῖ, κατὰ κάποιον τρόπο αὐτοβιογραφία του, καταγόταν ἀπὸ τὴν Λάμψακο καὶ ἔζησε στὰ χρόνια των βασιλέων Γορδιανοῦ, Φιλίππου καὶ Δεκίου. Πολὺ πτωχὸς ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, ἀναγκάσθηκε γιὰ κάποιο καιρὸ νὰ βόσκη χῆνες γιὰ νὰ ζήση. Καὶ ἐνῶ ἐργαζόταν, συγχρόνως μελετοῦσε καὶ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ μὲ πολὺ ζῆλο ἐφάρμοζε τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ πράγματι, μὲ τὴν εὐσεβῆ φιλομάθειά του ἔγινε σιγὰ - σιγὰ ἱκανὸς ὄχι μόνον νὰ ξέρη πολλὰ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ διδάσκη. Ἔλαβε δὲ τόση Χάρη ἀπὸ τὸν Θεό, ὥστε καὶ ἀσθένειες θεράπευε θαυματουργικά. Μάλιστα, ὁ βασιλιὰς Γορδιανός, ποὺ εἶχε πληροφορηθῆ γιὰ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ Τρύφων, ἔστειλε καὶ τὸν ἔφεραν γιὰ νὰ θεραπεύση τὴν ἄρρωστη κόρη του. Ὃ Ἅγιος προσευχήθηκε, ἡ κόρη ἔγινε καλὰ καὶ ἀφοῦ ἀρνήθηκε τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἀξιώματα, ποὺ τοῦ προσέφερε ὁ Γορδιανός, ἔφυγε εὐγενικά. Στὴν ἐποχὴ ὅμως τοῦ Δεκίου συνελήφθη. Ὁμολόγησε θαρραλέα τὸν Χριστό, ὑπέμεινε μὲ θαυμαστὴ καρτερία, ὑπομονὴ καὶ προσευχὴ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια, καὶ ἐπειδὴ ἐξῆλθε ἀπὸ ὅλα ἀλώβητος τὸν ἀπεκεφάλισαν.

Σήμερα, τὸ φυσικὸ περιβάλλο καὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν κινδυνεύουν τόσο ἀπὸ τὰ “θηρία” ποὺ προαναφέρθηκαν, ὅσο ἀπὸ τὰ σιδερένια θηρία ποὺ μολύνουν καὶ δηλητηριάζουν τὴν ἀτμόσφαιρα καὶ σκορποῦν τὸν θάνατο. Ἀπὸ τὰ κατασκευάσματα τῆς ἀνθρώπινης ἀλαζονείας καὶ μισαλλοδοξίας τῶν “δοκούντων ἄρχειν τῶν ἐθνών”. Δηλαδή, ἡ φοβερὴ αὐτὴ καταστροφὴ ὀφείλεται στὰ ἀνθρώπινα πάθη, καὶ κυρίως στὰ μεγάλα πάθη τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας καὶ τῆς κενοδοξίας, ποὺ ὅλα ἔχουν τὴν ρίζα τους στὴν φιλαυτία. Στὸν βωμὸ τῆς κούφιας καὶ πρόσκαιρης δόξας, τῆς αἰσθησιακῆς ἀπολαύσεως καὶ τοῦ ὑλικοῦ συμφέροντος θυσιάζονται τὰ πάντα. Ἀθῶες ὑπάρξεις, καθημερινά, θανατώνονται ἢ ἀργοπεθαίνουν, ἡ κτίση ἀλλοτριώνεται, μολύνεται καὶ στὴν συνέχεια “ἐκδικείται”. Ὁ ἄνθρωπος οὐσιαστικὰ αὐτοκαταστρέφεται.

Ἡ ἀντίδραση ὅσων ἀγαποῦν τὸν Θεὸ καὶ τὰ δημιουργήματά Του, μπροστὰ στὴν καταστροφὴ πρέπει νὰ εἶναι ὅμοια μὲ ἐκείνη τοῦ ἁγίου Τρύφωνος, ἐπειδὴ εἶναι ἡ μόνη ποὺ μπορεῖ νὰ φέρη ἀποτελέσματα. Δηλαδὴ ἡ προσευχὴ καὶ οἱ ἐξορκισμοί, διὰ τῶν ὁποίων φυγαδεύεται ὁ δαίμονας, ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους καὶ ἡ πηγὴ παντὸς κακοῦ, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ διὰ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος ἀναφέρει ὅτι ὁ διάβολος μᾶς πολεμᾶ διὰ μέσου των ἀνθρωπίνων παθῶν, καὶ τῶν ἰδικῶν μᾶς ἀλλὰ καὶ τῶν συνανθρώπων μας. Ἄλλωστε ὁ διάβολος, ὅπως χαρακτηριστικὰ τονίζει, θὰ ἦταν ἐντελῶς ἀνίσχυρος χωρὶς τοὺς ἀνθρώπους, διότι θὰ κάναμε τὸν σταυρό μας καὶ θὰ ἐξαφανιζόταν. Κατὰ τὸ παράδειγμα, λοιπόν, τοῦ ἁγίου Τρύφωνος νὰ λέμε καὶ ἐμεῖς μὲ ταπείνωση: “Ὁρῶν οὒν ἐγὼ ὁ ἐλάχιστος οὕτω τηκομένους τοὺς καρπούς... ἐδεήθην πρὸς τὸν Κύριον”.

Οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἄσκηση καὶ τὴν μυστηριακὴ ζωὴ ἔχουν καθαρθῆ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ ἔχουν ἀποκτήσει τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, ἀποτελοῦν πηγὴ εὐλογίας γιὰ τοὺς συνανθρώπους τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ φυσικὸν περιβάλλον. Ἀντίθετα ὅσοι κυριαρχοῦνται ἀπὸ τὰ πάθη, χωρὶς νὰ ἀγωνίζονται νὰ θεραπευθοῦν, ἀποτελοῦν ἑστία μόλυνσης καὶ πηγὴ ἀνωμαλίας γιὰ τὸν περίγυρο στὸν ὁποῖον ζοῦν καὶ κινοῦνται. Ὅταν, μάλιστα, κατέχουν ἐξουσία, τότε ἀποτελοῦν πληγὴ γιὰ μιὰ εὐρύτερη περιοχὴ ἢ καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα.

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ

  • Προβολές: 2740