Δημήτριος Μπρούμας

Ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον ὁ Δημήτριος Μπρούμας, ἕνα ἐνεργὸ μέλος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἕνα δραστήριο στέλεχος τῆς τοπικῆς κοινωνίας καὶ στοργικὸς οἰκογενειάρχης.

Στὸν ἐπικήδειό του ὁ Σεβασμιώτατος χωρὶς καμία ὑπερβολὴ παρουσίασε τὰ χαρίσματα τοῦ ἐκλιπόντος, τὰ ὁποῖα διεπίστωσε κατὰ τὴν πενταετῆ συνεργασία τους. Τὸν χαρακτήρισε ἄνθρωπο τῆς Ἐκκλησίας, μὲ ὀρθὸ προσανατολισμό, δραστήριο, προσηνῆ, εὐπειθῆ, εὐγενικό, μεγαλόκαρδο καὶ ἀνοικτόκαρδο. Ἐκτελοῦσε μὲ ἀκρίβεια, ὑπακοὴ καὶ εὐσυνειδησία τὰ καθήκοντά του ὡς μέλος τοῦ Ἱδρύματος Τσάρα, καὶ μὲ εὐρύτητα πνεύματος ἔλυε τὶς ὑποθέσεις ὑπὲρ τῶν μαθητῶν, ὥστε πολλοὶ νὰ χρωστοῦνε καὶ στὴν δική του μέριμνα τὶς ὑποτροφίες ποὺ λάμβαναν. Ὑπογράμμισε δὲ καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ πρῶτα συμπτώματα τῆς ἀσθένειάς του ἐμφανίσθηκαν σὲ ὥρα ἀνιδιοτελοῦς καθήκοντος, γιὰ τὴν ἀγάπη στὸν ἅγιο Ἰωάννη, τὸν Ἐπίσκοπο, τὴν Ἐκκλησία.

Συμμετεῖχε ἐνεργὰ σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας, στὶς ἀκολουθίες, στὶς ὁμιλίες τοῦ Σεβασμιωτάτου (ἐνθυμούμαστε ἔντονα τὴν τελευταία ἔκφραση τοῦ νεανικοῦ ἐνθουσιασμοῦ του γιὰ τὰ λεγόμενα) καὶ τὸν ἁγιογραφικὸ κύκλο τοῦ Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Ἀντωνίου Βαζούρα.

Τὰ χαρακτηριστικὰ λόγια τοῦ Σεβασμιωτάτου στὸν ἐπικήδειο ἦταν τὰ ἑξῆς:

“Μπορώ νὰ πῶ μὲ παρρησία καὶ ἐκ βάθους καρδίας ὅτι ἔχασα ἕναν φίλο καὶ συνεργάτη! Πάντα πρόθυμος, ἐργατικός, εὐγενικός, συνεπής, μὲ ἀρχοντιὰ καὶ μὲ χαμόγελο. Ὁ ἀδελφὸς καὶ φίλος Δημήτριος ἔφυγε ἀπὸ κοντά μας λίγες ἡμέρες πρὶν τὴν ἀπογραφή. Εὔχομαι νὰ ἀπογραφὴ στοὺς οὐρανούς, γιατί ἦταν ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἔζησε μὲ προσευχή, μὲ ἐξομολόγηση, μὲ θ. Κοινωνία”.

Ὁ ἀείμνηστος Δημήτριος “γλίστρησε” ὄντως ἀπὸ ἀνάμεσά μας, κατὰ τὴν εὔστοχη ἔκφραση τοῦ κ. Γεράσιμου Κουταβᾶ ὁ ὁποῖος ἐξεφώνησε ἐπίσης ἕναν συγκινητικὸ καὶ ἀκριβόλογο ἐπικήδειο.

Πάντως, αἰσθανθήκαμε ἐντονότερα ἀπὸ κάθε ἄλλη φορᾶ τὴν ἀμεσότητα τοῦ χαιρετισμοῦ “καλὴ ἀντάμωση”!