Κύριο Θέμα: Περιήγηση στήν ἑορταστική Ναύπακτο - Πασχαλινή διαδρομή

Οἱ ἐκκλησιαστικές ἑορτές εἶναι καί “πανδοχεία”, στά ὁποῖα ξεκουραζόμαστε ἀπό τήν βιοπάλη, ἀλλά κυρίως εἶναι σταθμοί τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί τῆς προσωπικῆς μας ἱστορίας. Εἶναι γεγονότα καθαρτικά, φωτιστικά, θεωτικά, κατά τήν καρδία τοῦ καθενός. Εἶναι κάτοπτρα διαυγῆ καί εὐκρινῆ, στά ὁποῖα κατοπτρίζεται ἡ κατάστασή μας ἡ προσωπική, ἀλλά καί ἡ κατάσταση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας.

Θά ἐπιχειρήσουμε, λοιπόν, μιά μικρή ἀναδρομή στά ἑορταστικά αὐτά γεγονότα, μιά σύντομη “ἐκκλησιαστική ἀνταπόκριση” ἀπό τήν Ναύπακτο.

Μεγάλη Τετάρτη. Εὐχέλαιο. Μιά ἀκολουθία, ἕνα μυστήριο, τό ὁποῖο προσελκύει ὅλο το πλῆθος τῶν Χριστιανῶν στούς ἱερούς Ναούς. Ὡς ρῶγες ἀπό τσαμπί συνωθοῦνται τά παιδιά, οἱ γονεῖς μέ τά βρέφη καί οἱ ὑπόλοιποι Χριστιανοί γύρω ἀπό τό τραπεζάκι μέ τά ἑπτά κεριά, μετρώντας πότε θά ἀνάψη καί τό τελευταῖο, πότε θά τούς ἀλείψη ὁ Ἱερέας μέ τό ἁγιασμένο λάδι, “εἰς ἴασιν ψυχῆς τέ καί σώματος”.

Μεγάλη Πέμπτη, πρωί. Στό μικρό ἐκκλησάκι, στό μοναστήρι τοῦ πατρός Ἀρσενίου συνηθίζεται νά τελεῖται ἡ ἀρχιερατική θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου. Χῶρος στενός, ἀνεπαρκής ἀκόμη καί γιά τίς κινήσεις τῶν Ἱερέων, εὐρύχωρος ὅμως καί ἄνετος γιά τίς κινήσεις τῆς καρδιᾶς, ἀφοῦ οἱ βυζαντινές ἁγιογραφίες, ὁ χαμηλός φωτισμός, ἡ ἡσυχία καί ἡ φωνή τῶν ἱερουργῶν καί τῶν ψαλτῶν πού ἔρχεται φυσική καί ζωντανή στ’ αὐτιά σου, δίχως τήν μεσολάβηση καί τυχόν παραμόρφωση ἀπό τά μεγάφωνα, δημιουργοῦν τίς προϋποθέσεις γιά κατανυκτική συμμετοχή στήν λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Μεγάλη Πέμπτη ἑσπέρας: Δώδεκα Εὐαγγέλια, δώδεκα μαργαρίτες. Ἡ ἱστορία τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἡ περιγραφή τοῦ μαρτυρίου τοῦ Μάρτυρος τοῦ Πρωτου, τοῦ Πρωτοτόκου. Δακρύζει ὁ Ἱερέας βλέποντας τό δάκρυ τοῦ λαοῦ, πού γονατίζη ἐνώπιόν της πομπῆς τοῦ Ἐσταυρωμένου• συγκινεῖται ἡ ψυχή βλέποντας δεκάδες παιδιά, νήπια ἀκόμη καί βρέφη νά ἀτενίζουν μέ δέος τό παράξενο θέαμα• ἐλπίζει ὁ ποιμένας βλέποντας τά παπαδάκια στό ἱερό νά συναγωνίζονται νά λάβουν μία φορά περισσότερο τήν λαμπάδα καί νά τήν κρατήσουν κατά τήν ἀνάγνωση τῶν Εὐαγγελίων• καί προσεύχεται νά ξεπεράση ὁ λαός τό σκάνδαλο τῶν φαινομένων καί νά κατανοήση ὅτι ἡ ἱστορία τοῦ Ἐσταυρωμένου δέν εἶναι ἱστορία ἑνός ἀναξιοπαθοῦντος, ἀλλά τό πρότυπό της προσωπικῆς ἱστορίας κάθε Χριστιανοῦ! Προσεύχεται νά ’ταν ἡ Μεγάλη Πέμπτη μέρα προφητική γιά τόν καθένα μας καί ὄχι ἡμέρα ἔνδειξης εὐσπλαχνίας στόν Ἐσταυρωμένο “Χριστούλη”.

Μεγάλη Παρασκευή. Ἀποκαθήλωση στόν μεγαλοπρεπῆ Ι. Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, ὅπου ὁ Σεβασμιώτατος ὁμιλῆ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Υἱοῦ, πού ἔχυσε τό αἷμα Του γιά νά τό προσφέρη στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο καί ὄχι γιά νά τό κάνη μέσο νομικῶν συμψηφισμῶν καί ἀντικείμενο ἐμπορικῶν συναλλαγῶν.

Οἱ γυναῖκες ξενύχτησαν, γιά νά στολίσουν τόν Ἐπιτάφιο. Πρέπει νά τοῦ φορέσουν τήν πιό ἐπίσημη στολή, πρέπει νά εἶναι ὁ καλύτερος. Γύρω ἀπό αὐτόν θά συναχθοῦν οἱ Ἱερεῖς μέ τόν Ἀρχιερέα, οἱ ψάλτες, ὅλος ὁ λαός καί οἱ ἄρχοντες γιά νά ψάλουν τά ἐγκώμια. Θά τόν περιφέρουν στούς ὤμους τούς τήν νύχτα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Μεγάλη Παρασκευή! Καί μόνον τό ὄνομά της προκαλεῖ ρίγη συγκίνησης σέ κάθε Ἕλληνα πιστό καί “ἀπιστο”. Σέ ἀρκετές Ἐνορίες τόν Ἐπιτάφιο πλαισιώνουν ὅλην τήν Μ. Παρασκευή κορίτσια ντυμένα μυροφόρες, καί, ἄν γνωρίζουν, ψάλλουν μέ τήν λεπτή τους φωνή τά “ἐγκώμια”.

Στήν Ναύπακτο ἡ Δημοτική Ἀρχή ἔχει ἐκμεταλλευτεῖ τό θαυμάσιο σκηνικό του λιμανιοῦ. Ἔτσι, ἕνα μεγάλο πλῆθος συρρέει καί ἀπό ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος γιά νά παρακολουθήση τήν περιφορά τῶν δύο Ἐπιταφίων, τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, νά ἀκούση τό σύντομο ἀλλά περιεκτικό λόγο - μήνυμα τοῦ Σεβασμιωτάτου, καί, οἱ πλέον φιλοθεάμονες, νά “χαζέψουν”, αὐτοί καί τά “κεχηνότα” τέκνα τους, τήν ρίψη τῶν πυροτεχνημάτων. Πολύς λαός ἐπιστρέφει στήν Ἐκκλησία, γιά νά, ἀκούση τό “ἄρατε πύλας...”, νά περάση κάτω ἀπό τόν Ἐπιτάφιο γιά εὐλογία καί νά μάθη ἀπό τόν προφήτη Ἰεζεκιήλ πῶς τά ὀστᾶ τά ξηρά ἔλαβαν νεῦρα καί σάρκα καί ζωή.

Μέγα Σάββατο• Πρωτη Ἀνάσταση• “Ἀνάστα ὁ Θεός...”. Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἔχει ἀρχίση νά ἀχνοφέγγη ἡ “ἡμέρα ἡ κλητή, ἡ ἁγία”. Τό νιώθη κανείς στά τροπάρια, τίς προφητεῖες, τούς ὕμνους, τό Εὐαγγέλιο, τό “Ἀνάστα ὁ Θεός...”, στίς δάφνες πού σκορπίζει ὁ Ἀρχιερέας σ’ ὅλον τόν Ναό, στό “τόν Κύριον ὑμνεῖτε” τῶν Τριῶν Παίδων. Πρωτη Ἀνάσταση. Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Λυκαυγές τῆς Ἀναστάσεως! Ὅποιος δέν νιώθη τήν Λειτουργία αὐτήν, τήν ἀτμόσφαιρά της, γρήγορα, πρίν ἀλέκτωρ φωνήση, θά ἀρνηθῆ νά προσέλθη στόν μεταμεσονύκτιο Δεῖπνο, κατά τό ὁποῖον παρατίθεται ὁ “Ἄρτος ὁ ζῶν, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς”• θά ἀρνηθῆ νά εἰσέλθη ἔστω καί μόνον τοπικά καί χρονικά στό ἀναστάσιμο Τραπέζι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο μᾶς παραθέτει μέ κάθε λαμπρότητα τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως!

Λαμπρή! Ὁ Ἑσπερινός της Ἀγάπης ἀποτελεῖ μιά ἀπό τίς κορυφαῖες ἐκδηλώσεις τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας μέ μοναδική μεγαλοπρέπεια. Ἡ ἔνδυση τοῦ Ἀρχιερέως, τό πλῆθος τῶν Ἱερέων μέ τά ἀναστάσιμα ἄμφιά τους, οἱ ἀναστάσιμες λαμπάδες, τό θυμιάτισμα ὅλου του μεγαλοπρεπῆ Ι. Ναοῦ ἀπό τό Ἀρχιερέα, πλαισιωμένο ἀπό τούς Διακόνους, τά Εὐαγγέλια σέ πολλές γλῶσσες, τό “Πάσχα ἱερόν...”, τό “Ἀναστάσεως ἡμέρα...”, τά κόκκινα αὐγά ἀπό τό χέρι τοῦ δεσπότη, ὅλα αὐτά δημιουργοῦν μιά ἀτμόσφαιρα χαρᾶς καί θριάμβου καί εἰρήνης. Μιά ἀτμόσφαιρα πού διαρκεῖ ὅλη τήν Δικαινήσιμο Ἑβδομάδα.

Μεγάλη Ἑβδομάδα - Διακαινήσιμος Ἑβδομάδα• Σταυρός - Ἀνάσταση. Βιώματα αἰώνια, βιώματα σωτήρια. Καί ὅσοι τά ἔζησαν δημιούργησαν αὐτές τίς καθαρτικές καί φωτιστικές ἀκολουθίες, γιά νά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά γευόμαστε καί νά ὀσφραινόμαστε τό μεγαλεῖο τους.