Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ἀφελεῖς προσδοκίες

Πολλοί ἀφελεῖς Ἕλληνες ὅταν εἶδαν τόν Πάπα στήν πρόσφατη λειτουργία του στήν Ἀθήνα νά ἀπαγγέλλη τό “Πιστεύω” στά ἑλληνικά χωρίς τήν προσθήκη τοῦ Filioque νόμισαν ὅτι δέν ὑπάρχουν πιά διαφορές μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ στό θέμα τοῦ Filioque καί ἑπομένως ἤρθη ἕνα σοβαρό ἐμπόδιο γιά τήν “ἕνωση τῶν Ἐκκλησιών”.

Πρό εἴκοσι ἀκριβῶς ἐτῶν (1981), ὅταν γιά πρώτη φορά ὁ Πάπας Παῦλος τήν 7η Ἰουνίου 1981 διάβασε τήν φράση στό Σύμβολο τῆς Πίστεως πού ἀναφέρεται στό Ἅγιο Πνεῦμα χωρίς τήν προσθήκη τοῦ Filioque, μέ τήν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 1.600 ἐτῶν ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἔγραψα ἕνα πολυσέλιδο κείμενο στό ὁποῖο παρουσίαζα τήν ἀλήθεια ὅτι ὁ Πάπας δέν ἀπομακρύνθηκε ἀπό τήν διδασκαλία τῆς “Ἐκκλησίας” τοῦ περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ, ἀλλά τό ἔκανε μόνον καί μόνον ὡς ἱστορική ἀναφορά στίς ἀποφάσεις τῆς Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Καί στήν συνέχεια ἀνέλυσα τό πόσο βαθειά ἔχει ἐπηρεασθῆ ἡ θεολογία καί ἡ ζωή τοῦ Παπισμοῦ ἀπό αὐτήν τήν αἵρεση.

Τό ὅτι ὅμως ὁ Παπισμός δέν ἀπομακρύνθηκε ἀπό αὐτήν τήν αἱρετική πλάνη τοῦ Filioque φαίνεται ἀνάγλυφα σέ μιά ἐπιστολή πού ἀπέστειλε στό Βῆμα (10-6-2001) ὁ Νικηφόρος Βιδάλης, ἀρχιερατικός ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Καθολικῶν Ἀθηνῶν.

Ἐρμηνεύοντας ὅτι οἱ Καθολικοί της Ἑλλάδος ζήτησαν ἀπό τόν Πάπα καί τούς τό ἐπέτρεψε νά διαβάζουν στήν λατρεία τούς τό “Πιστεύω” ἀπό τό πρωτότυπο, χωρίς τήν προσθήκη τοῦ Filioque γράφει: “Τό θελήσαμε αὐτό γιά λόγους οἰκουμενικούς, ἀλλά καί γιά λόγους εὐαισθησίας πρός τούς ἀδελφούς μας ὀρθοδόξους. Αὐτή ἡ παραχώρηση τῆς Ἁγίας Ἕδρας ἀφορᾶ ἀποκλειστικά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες Καθολικούς καί ὄχι Καθολικούς ἄλλων χωρῶν πού λένε τό Πιστεύω στίς γλῶσσες τους. Ἄλλωστε, καί μεῖς ἐδῶ ὅταν λέμε τήν θεία Λειτουργία στά λατινικά ἤ σέ ἄλλες γλῶσσες ἐφαρμόζουμε τήν παλιά καθολική παράδοση, νά ἀπαγγέλλουμε τό Πιστεύω μέ τήν προσθήκη”. Ἐπίσης σέ ἄλλο σημεῖο ἰσχυρίζεται ὅτι ἀγνοοῦν ἐάν αὐτό γίνεται καί σέ ἄλλα μέρη.

Καί σέ μιά στιγμή μεγάλης εἰλικρινείας γράφει ὁ Νικηφόρος Βιτάλης: “Ὁ Πάπας δέν μπορεῖ, μέ κανένα τρόπο, νά ἀπαγγείλλει τό “Credo” στά λατινικά χωρίς τήν προσθήκη. Ἐκτός κι ἄν καταργηθῆ. Εἶναι ὅμως αὐτό δυνατόν;”.

Δέν εἶναι βεβαίως δυνατόν νά καταργηθῆ ἡ προσθήκη στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, γιατί αὐτό ἀποτελεῖ τήν βάση τῆς δογματικῆς διαφοροποιήσεως τοῦ Παπισμοῦ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Σέ ἄλλη στήλη θά δοῦμε αὐτήν τήν πραγματικότητα.

Ἀντιπαραβάλατε αὐτήν τήν ξεκάθαρη στάση τοῦ Νικηφόρου Βιτάλη μέ τήν συνέντευξη πού ἔδωσε ἀμέσως μετά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα ὁ Πρόεδρος τοῦ Παπικοῦ Συμβουλίου γιά τήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν, Καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ, πού θεωρεῖται ἕνας ἀπό τούς ἐπιφανεστέρους θεολόγους τῆς “Καθολικῆς Ἐκκλησίας” στήν Ἐλευθεροτυπία (6 Μαΐου 2001), ὅταν ἐρωτήθηκε ἀπό τόν δημοσιογράφο γιά τήν πιθανή ἔναρξη τοῦ διαλόγου μεταξύ των δύο Ἐκκλησιῶν. Μέ τήν συγγνώμη, εἶπε, “δημιουργήσαμε τήν ψυχολογική προϋπόθεση γιά ἕνα νηφάλιο καί γόνιμο διαλογο”. Καί ὅταν ἐρωτήθηκε γιά τό ποιές εἶναι οἱ διαφορές μεταξύ των δύο Ἐκκλησιῶν, ἐκεῖνος ἀπάντησε: “Τό Filioque δέν νομίζω πλέον”.

Τό μυστικό της ὑποθέσεως πού εὑρίσκεται στήν διπλωματία τοῦ Βατικανοῦ εἶναι ὅτι οἱ Παπικοί θέλουν τόν διάλογο καί τήν ἕνωση ὥστε νά μᾶς “χρυσώσουν τό χάπι” γιά νά γίνουμε Οὐνίτες. Δηλαδή νά ἀπαγγέλλουμε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως χωρίς τήν προσθήκη τοῦ Filioque, ἀλλά ὅμως νά δεχθοῦμε τόν Παπισμό καί τήν θεολογία του, ἔστω καί μυστικά!!!

Αὐτήν τήν προδοσία, ὅσοι ἔχουμε εὐαισθησίες θεολογικές καί ὀρθόδοξες, δέν θά τήν δεχθοῦμε ποτέ!

Ν.Ι.