Χαραλάμπους Δ. Χαραλαμποπούλου: Τό Ἐπισκοπεῖο Ναυπάκτου
Χαραλάμπους Δ. Χαραλαμποπούλου
Μετά τήν ἀπελευθέρωση καί τήν ὀργάνωση τοῦ νέου ἑλληνικοῦ κράτους, ὡς εἶναι φυσικό, ἐπῆλθαν καί ἀνακατατάξεις στά ἐκκλησιαστικά πράγματα.
Στά 1833 ἱδρύεται ἡ Ἐπισκοπή Ἀκαρνανίας μέ ἕδρα τό Μεσολόγγι, τήν ὁποία ἀνέλαβε, μέχρι τό 1838 πού ἀπεβίωσε, ὁ Ναυπάκτου καί Μεσολογγίου Πορφύριος.
Στά 1852 ἱδρύεται ἡ Ἐπισκοπή Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας μέ ἕδρα τήν Ναύπακτο καί Ἐπίσκοπο τόν Ἄνθιμο Ὀλύμπιο (1852-1881). Στό διάστημα χηρείας τῆς Ἐπισκοπῆς (1881-1884) ὑπῆρχε “Ἐπισκοπική Ἐπιτροπή”. Ἀπό τό ἔτος 1899-1909 ἡ Ναυπακτία συγχωνεύθηκε στήν Ἀρχιεπισκοπή Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, ἡ ὁποία ἔλαβε τόν τίτλο Ἐπισκοπῆ Ἀκαρνανίας καί Ναυπακτίας μέ ἕδρα τό Μεσολόγγι.
Τό 1910 ἐπανιδρύεται ἡ Ἐπισκοπή Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας μέ Ἐπίσκοπο τόν ἀπό Εὐρυτανίας Σεραφείμ Δομβοΐτη (1910-1914). Τόν διαδέχθηκε ὁ Ἀμβρόσιος Νικολαΐδης (1914-1923) ὡς Ἐπίσκοπος καί 1923-1932 ὡς Μητροπολίτης.
Ποῦ ὅμως στεγαζόταν ἡ Ἐπισκοπή;
Δύο σχετικές πηγές ὑπάρχουν, πού μᾶς βοηθοῦν νά κάνουμε ὁρισμένους συλλογισμούς.
α. Ἡ ἀνακοίνωση τοῦ Ξενοδοχείου “Ποσειδώνιον”, πού ἔχει ὡς ἑξῆς:
“Ποσειδώνιον”, εἶνε ξενοδοχεῖον ὕπνου!
Τό σπίτι τοῦ ξένου πού βρίσκεται μπροστά του στή Ναύπακτο.
Τό “ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΝ”
Δεσμεύει τόν ξένον ὅταν τό ἐπισκεφθῆ.
Μεγαλοπρεπές οἴκημα, ἄλλοτε Ἐπισκοπῆ, γωνιαῖον, στήν Πλατεία τοῦ λιμένος.
Τό “ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΝ”
Ἀφίνει νά ὁμιλήσουν τά πράγματα, ἡ καθαριότης, ἡ ἐπίπλωσίς του κλπ. καί τά κατά παραγγελίαν γεύματά του.
Καί ὁ κ. Κάσσανδρος Φιλιππόπουλος διευθυντής καί ἰδιοκτήτης αὐτοῦ, ἀρκεῖται εἰς μίαν ἐπίσκεψιν μόνον” (ΒΗΜΑ, Ἰωάν. Καλλιαμβάκου, 45/31-7-1916).
Συνεπῶς τό Ξενοδοχεῖο ἦταν ἄλλοτε Ἐπισκοπῆ καί ταυτίζεται μέ τό σημερινό Ἐπισκοπεῖο. Δέν γνωρίζουμε πότε ἄρχισε τήν λειτουργία τοῦ τό “Ποσειδώνιο”, ἀλλά δέν μπορεῖ νά εἶναι μακριά ἀπό τό ἔτος 1916.
Ἑπομένως, ἐάν λάβουμε ὑπόψη μας ὅτι ἀπό τό 1899-1909 ἡ Ἐπισκοπή Ναυπακτίας εἶχε καταργηθῆ, γεννᾶται τό ἐρώτημα: Μετά τό 1909 ἦταν τό “Ποσειδώνιο” Ἐπισκοπῆ ἤ πρό τοῦ 1899;
Δυστυχῶς, πρός τό παρόν δέν ἔχουμε στοιχεῖα γιά νά δώσουμε κατηγορηματική ἀπάντηση.
β. Τό συμβόλαιο 29493/25 Μαΐου 1921
1. Σύμφωνα μέ αὐτό ὁ Κάσσανδρος Γ. Φιλιππόπουλος, “διαχειριστῆς τῆς ἐν Ἀθήναις ἐκδιδομένης ἐφημερίδος “Ἐλεύθερος Τύπος”, κάτοικος Ἀθηνών” πωλεῖ στόν Ἐπίσκοπο Ἀμβρόσιο Νικολαΐδη, ὡς ἐκπρόσωπο τῆς Ἐπισκοπῆς “οἰκίαν διόροφον κειμένην ἐντός του φρουρίου τῆς πόλεως Ναυπάκτου καί παρά τήν πλατείαν τοῦ λιμένος, μετά τῆς πρός μεσημβρίαν περιοχῆς της, ὅσης ἐκτάσεως καί ἄν ἤ ὁροθετουμένην ἀνατολικῶς μέ ὁδόν καί πλατείαν λιμένος, δυτικῶς μέ ἐφαπτομένην οἰκίαν Σπυρίδωνος Κοκίνη, ἀρκτικῶς μέ δημοσίαν ὁδόν καί μεσημβρινῶς μέ γειτονικήν τοιαύτην”. Ἡ οἰκία εἶχε περιέλθει στήν κυριότητα τοῦ Κασσάνδρου ἀπό κληρονομιά τοῦ πατέρα τοῦ Γιώργου πού πέθανε στά 1894.
2. Ἡ οἰκία ἀνακαινίσθηκε καί τό 1923 ἐγκαταστάθηκε ὁ Ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος, πού ἔλαβε πλέον τόν τίτλο τοῦ Μητροπολίτη. Ἡ ἐντοιχισμένη πλάκα στή βόρεια εἴσοδο τοῦ Ἐπισκοπείου ἔχει ὡς ἑξῆς:
***
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΥΟΝΤΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Α. ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ
1923
3. Ἀπό τό ἴδιο συμβόλαιο (1921) πληροφορούμαστε ὅτι τοῦτο καταρτίσθηκε “ἐν τῇ ἐντός του φρουρίου Ναυπάκτου κειμένη οἰκία τῶν κληρονόμων Ἰωάννου Πλαστήρα ἔνθα κατοικεῖ ὁ Ἐπίσκοπος Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας”. Προφανῶς ἡ οἰκία ἐστέγαζε καί τά γραφεῖα τῆς Ἐπισκοπῆς. Κατά πληροφορίες ἦταν τό οἴκημα πίσω ἀπό τήν οἰκία τῶν λογοτεχνῶν Ἀδελφῶν Γ. Σταματίου.
(Εὐχαριστῶ ἀπό τήν θέση αὐτή τόν Γ. Παραλίκα καί τόν Θ. Παναγιωτόπουλο γιά τήν προθυμία τους νά μοῦ δώσουν στοιχεῖα γιά τήν συγγραφή αὐτῆς τῆς ἐπιφυλλίδας).
- Προβολές: 3021