Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός γιά τούς Λατίνους

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, Μητροπολίτης Ἐφέσου, ὑπῆρξε ἀτρόμητος ὁμολογητής τῆς πίστεως στήν Σύνοδο τῆς Φερράρας - Φλωρεντίας, ἀφοῦ δέν ὑπέκυψε στίς παπικές πιέσεις καί τούς ἐκβιασμούς καί παρέμεινε μέχρι τέλους ὁμολογητής τῆς πίστεως. Ὄχι μόνον κατά τήν Σύνοδο ἐκείνη ἀπέδειξε τίς πλάνες τῶν Λατίνων, ἀλλά ταυτοχρόνως ἀπέδειξε καί τίς νοθεῖες πού ἔκαναν οἱ Λατίνοι στά κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Στήν ἀρχή, βεβαίως, ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός συμπεριφέρθηκε μέ εὐγένεια, ἀλλά ἀργότερα, ὅταν διεπίστωσε τίς ἀλχημίες, τίς πιέσεις, τίς νοθεῖες, τούς ἐκβιασμούς καί τίς πονηρίες τῶν Λατίνων, ὑπῆρξε ὁμολογητής τῆς πίστεως. Ἡ στάση τοῦ ἦταν πέρα γιά πέρα Ρωμαίϊκη, γιατί οἱ ἀληθινοί Ρωμηοί εἶναι ἀριστοκράτες τοῦ πνεύματος, μποροῦν νά συνδιαλέγωνται μέ νηφαλιότητα, ἠρεμία καί εὐγένεια, ἀλλά ὅταν πρόκειται γιά ἀπομάκρυνση ἀπό τήν ἀποκαλυπτική ἀλήθεια, καί ὅταν βλέπουν τίς ἀλχημίες τῶν ἄλλων, τότε γίνονται ὁμολογηταί τῆς πίστεως. Γιατί ὁ Χριστός δέν θέλει ἁπλῶς ἀναζητητάς, ἀλλά ὁμολογητάς.

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός εἶχε σαφῆ γνώση τοῦ πράγματος. Γνώριζε δηλαδή ὅτι ἐμεῖς ἀπεκόψαμε τούς Λατίνους ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, γιατί οἱ Λατίνοι ὑπέπεσαν στήν αἵρεση τοῦ Filioque. Θά παραθέσω ἕνα κείμενό του πού εἶναι ἀρκετά ἐκφραστικό. Γράφει ὁ ἅγιος Μᾶρκος:

“Την μέν αἰτίαν τοῦ σχίσματος ἐκεῖνοι δεδώκασι, τήν προσθήκην ἐξενεγκόντες ἀναφανδόν, ἥν ὑπ’ ὀδόντα πρότερον ἔλεγον• ἠμεῖς δέ αὐτοῖς ἐσχίσθημεν πρότεροι, μᾶλλον δέ ἐσχίσαμεν αὐτούς καί ἀπεκόψαμεν τοῦ κοινοῦ της Ἐκκλησίας σώματος. Διότι εἰπέ μοί: Πότερον, ὡς ὀρθήν ἔχοντας δόξαν ἤ ὀρθῶς τήν προσθήκην ἐξενεγκόντας; Καί τίς ἄν τοῦτο εἶποι, μή σφόδρα τόν ἐγκέφαλον διασεσεισμένος; ἀλλά ὡς ἄτοπα καί δυσσεβή φρονοῦντας καί παραλόγως τήν προσθήκην ποθήσαντας. Οὐκοῦν ὡς αἱρετικούς αὐτούς ἀπεστράφημεν καί διά τοῦτο αὐτοῖς ἐχωρίσθημεν... αἱρετικοί εἰσιν ἄρα καί ὡς αἱρετικούς αὐτούς ἀπεκόψαμεν”.

Ἀπό τό κείμενο αὐτό μποροῦμε νά σχολιάσουμε μερικές ἀλήθειες.

Πρῶτον, ὅτι οἱ Λατίνοι φανέρωσαν τήν αἵρεση τοῦ Filioque, τήν ὁποία προηγουμένως πίστευαν μυστικῶς, τήν ἔλεγαν κάτω ἀπό τά δόντια τους.

Δεύτερον, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χωρισθήκαμε μέ τήν θέλησή μας ἀπό τούς Λατίνους, πράγμα τό ὁποῖο ἰσοδυναμεῖ μέ τό ὅτι τούς ἀπεκόψαμε ἀπό τό κοινό της Ἐκκλησίας Σῶμα, ὡς φρονοῦντας δυσσεβή δόγματα, καί ἐπειδή πρόσθεσαν τήν λέξη Filioque στό Σύμβολο τῆς Πίστεως παραλόγως.

Τρίτον, οἱ Λατίνοι μέ τήν προσθήκη τοῦ Filioque εἶναι αἱρετικοί καί ὡς αἱρετικούς ἀπεκόψαμε ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι ὀρθῶς πιστεύουν οἱ Λατίνοι καί ὀρθῶς ἐξέφρασαν τό δόγμα περί τοῦ Filioque, αὐτοί εἶναι “σφόδρα τόν ἐγκέφαλον διασεσεισμένοι”. Δηλαδή ἔχουν πάθει διάσειση ἐγκεφάλου.

Ἑπομένως, κατά τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τό ἐκφράζει ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, οἱ Λατίνοι εἶναι αἱρετικοί, ἀποκεκομμένοι ἀπό τήν Ἐκκλησία καί φυσικά εἶναι ἐκτός της Ἐκκλησίας καί δέν ἔχουν μυστήρια.

Ν.Ι.