Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου - Περὶ Πνεύματος καὶ Ζωῆς

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει γιά τό “βασίλειον ἱεράτευμα” ὅτι μπορεῖ νά ἐκπληρωθεῖ μέ την συμμετοχή μας στή Λειτουργία. Νά φοβάστε, ἀλήθεια, νά πηγαίνετε ἀπό συνήθεια στή λειτουργία. Προσπαθεῖστε νά ζεῖτε κάθε φορᾶ πιό βαθιά αὐτό πού ζοῦσε ὁ Χριστός κατά τό Μυστικό Δεῖπνο, ὅταν ἐγκαθίδρυσε τό μεγάλο αὐτό μυστήριο πού εἶναι ἡ θεία Εὐχαριστία. Τότε ἡ λειτουργία θά ἀποβῆ σωτήρια ὄχι μόνο γιά σᾶς, ἀλλά καί γιά ὅσους συμμετέχουν σ’ αὐτή. Δέν ἀνήκει μόνο στούς ἱερεῖς νά ζοῦν στήν καρδιά τούς τά παθήματα τοῦ Χριστοῦ γιά τόν κόσμο πού εἶναι λεία τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου.

Ἄν δέν ὑπάρχει ἀνάσταση, οἱ Χριστιανοί εἶναι οἱ “ἐλεεινότεροι” τοῦ κόσμου, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Γιατί; Διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶναι πάντοτε σ’ αὐτόν τόν κόσμο σταυρωμένη. Ἡ ζωή μας θά εἶναι μιά ἀδιάκοπη ὀδύνη, μέχρις ὅτου ὁ κόσμος σωθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου.

Ὅταν ἀποφασίζουμε νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, κάθε ἡμέρα τῆς ζωῆς μᾶς γίνεται μέρα παθημάτων, δακρύων καί πόνου. Κατά καιρούς ἐγείρεται τό ἐρώτημα: “Κύριε, γιατί μᾶς ἔπλασες ἔτσι, ὥστε νά πρέπει νά περάσουμε ἀπό τόσα παθήματα”; Αδυνατούμε νά ἐννοήσουμε ὅτι αὐτή ἡ ἀρνητική ἐμπειρία εἶναι ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας

(Ἀρχιμ. Σωφρονίου - Περί Πνεύματος καί Ζωῆς).