Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ μηνὸς: Ἡ Ὁσιομάρτυς Παρασκευή, 26 Ἰουλίου

Τοῦ Πρωτοπρεσβύτερου Π. Γεώργιου Παπαβαρνάβα 

Ἡ Ὁσιομάρτυς Παρασκευή γεννήθηκε καί μεγάλωσε σέ ἕνα προάστειο τής Ρώμης, κατά τά µέσα τοῦ δευτέρου μ.Χ. αἰῶνος, στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Ἀντωνίου. Οἱ γονεῖς της, ὁ Ἀγάθων καί ἡ Πολιτεία ἦσαν εὐλαβεῖς καί ἐνάρετοι, ἄνθρωποι προσευχῆς. Ἄλλωστε καί ἡ µονάκριβη κόρη τους Παρασκευή ἦταν καρπός τῆς προσευχῆς τους. Τῆς ἔδωσαν αὐτό τό ὄνομα, γιατί γεννήθηκε ἡμέρα Παρασκευή.  

Σὲ ὅλη τήν παράδοση καί ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας φαίνεται καθαρά ὅτι τά παιδιά εἶναι δῶρον Θεοῦ καί οἱ γονεῖς συνεργάτες τοῦ Θεοῦ στό ἔργο τῆς δημιουργίας. Ἀλλά καί ἡ ἐπιστήμη τά ἴδια ὁμολογεῖ, ὅταν ἀδυνατῆ νά ἐξηγήση πῶς ὑγιέστατοι κατά πάντα γονεῖς δέν μποροῦν νά τεκνοποιήσουν, ἐνῶ ἀντίθετα φέρνουν στόν κόσµο παιδιά ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι σύµφωνα µέ ἰατρικές γνωματεύσεις ἦταν ἀδύνατο νά µπορέσουν νά κάνουν κάτι τέτοιο. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει χαρακτηριστικά "τό τεκεῖν ἄνωθεν ἔχει τήν ἀρχήν ἀπό τῆς Θεοῦ προνοίας καί οὔτε γυναικός Φύσις, οὔτε συνουσία, οὔτε ἄλλο οὐδέν αὔταρκες πρός τοῦτο ἐστιν". Ἀλλά καί στὸν προφήτην Ἱερεµίαν εἶπεν ὁ Θεός: "προτοῦ νά σέ δημιουργήσω στήν κοιλία τῆς µητέρας σου σέ γνωρίζω καλά, πρίν νά βγῆς ἀπό τή µήτρα σέ ἔχω ξεχωρίσει, προφήτην σέ ἔθνη σέ ἔχω τοποθετήσει". Ἡ Παρασκευὴ ἀπό µικρή ἔμαθε νά μελετᾶ τά “ἱερά γράµµατα, τά δυνάµενα σοφῖσαι εἰς σωτηρίαν", νά ἐκκλησιάζεται καί νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα. Ὅταν οἱ γονεῖς της ἔφυγαν ἀπό τόν µάταιον αὐτό κόσµο, μοίρασε τήν περιουσία της στούς φτωχούς καί ἔγινε µοναχή. Στά πρόσωπα τῶν πραγματικῶν μελῶν, τῶν ἁγίων, ἡ Εκκλησία πάντοτε βίωνε καί βιώνει τήν κοινοκτημοσύνη καί τήν ἀκτημοσύνη ὡς ἔκφραση ἀγάπης καί ἑλευθερίας. Τό πρόβληµα τῆς ἰσότητος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι µόνο οἰκονομικό, ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως ὑπαρξιακό. Εἶναι θέµα νοοτροπίας, δηλαδή τρόπου σκέψης καί ζωῆς. Ὅπου βιώνεται σωστά ἡ διδασκαλία καί ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἐκεῖ καταργεῖται κάθε διάκριση καί κάθε ἀνισότητα. 

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καὶ τούς ἀνθρώπους πού πυρπολοῦσε ὅλη της τήν ὕπαρξη, τήν ἔκανε νά γυρίζη ἀπό τόπο σὲ τόπο καί νά κηρύττη τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ ἀψηφώντας κάθε κίνδυνο, ἀφοῦ ἦταν περίοδος διωγμῶν. Κάποια στιγµή συνελήφθη καί βασανίστηκε ἀπάνθρωπα, ἀλλά ὑπέµεινε καρτερικὰ. Ὁ Χριστός, τόν ὁποῖο βίωνε καί κήρυττε, δέν τήν ἐγκατέλειψε καί τήν ὥρα τοῦ µαρτυρίου της. Ὅπως στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐδρόσισε τό καμίνι στό ὁποῖο ρίφθηκαν, γιά νά καοῦν, οἱ τρεῖς παῖδες, πού ἔμειναν σταθεροί στήν πίστη τῶν Πατέρων τους, ἔτσι καί τώρα ἐδρόσισε τό χάλκινο καζάνι µέ τήν καυτή πίσσα στό ὁποῖο τήν ἔρριξαν γιά νά τήν θανατώσουν. Αὐτό ἄλλωστε τό γεγονός στάθηκε ἡ ἀφορμή καί ἡ αἰτία νά µετανοήση καί νά βαπτισθῆ ὁ εἰδωλολάτρης βασιλιᾶς, µαζί μέ τή συνοδεία του. Ὅταν εἶδε τήν ἁγία νά κάθεται µέσα στό καζάνι µέ τήν καυτή πίσσα ἀτάραχη σάν νά ἦταν σέ δροσερό νερό, τήν διέταξε νά τοῦ ρίξη µέ τά χέρια της πίσσα στό πρόσωπο, γιά νά διαπιστώση ἄν καίει. Φυσικά κάηκε, κυριολεκτικἀ παραµορφώθηκε ἡ ὄψη του καί τυφλώθηκε. Μέ κλάματα τήν παρακαλοῦσε νά τόν θεραπεύση, πρᾶγμα τό ὁποῖον ἔκανε µέ τήν προσευχή της. ᾿Αφέθηκε ἐλεύθερη νά συνεχίση τό ἔργο της. Συνελήφθη ἄλλες δύο φορές, βασανίστηκε καί τέλος, δι ἀποκεφαλισμοῦ, παρέδωσε τήν ἁγία ψυχή της "εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος" (26 Ἰουλίου). 

Ἡ Ἁγία Παρασκευή εἶναι πολύ λαοφιλής. Ἀγάπησε πολύ καί ἀγαπήθηκε πολύ ἀπό τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ. Σέ ὅλο τόν ὀρθόδοξο χῶρο ὑπάρχουν Ναοί, μικροί καί μεγάλοι, πού τιμοῦνται στό ὄνομά της. Ἀρκετοί ναοί τῆς Ἁγίας ὑπάρχουν καί στήν Μητρόπολή µας, ὁ µεγαλύτερος δέ ἀπό αὐτούς στήν πόλη τῆς Ναυπάκτου, ἡ ὁποία τιμᾶ τήν μνήμη της μέ τρόπο λαμπρό. Μεγαλοπρεπής, σταυροειδής µετά τρούλλου, εὐρίσκεται στό κέντρο τῆς πόλης καί ἀποτελεῖ κόσµηµα καί καθημερινό προσκύνημα. 

Εἴθε µέ τίς πρεσβεῖες της νά γίνουµε ἄξιοι µιµητές τῆς ἁγίας ζωῆς της.