Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἀξιολόγηση καί στό τηλεοπτικό σχολεῖο - Τηλεοπτική κατήχηση περί πνευματικῆς πατρότητος

Ἀξιολόγηση καί στό τηλεοπτικό σχολεῖο

Εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ἡ τηλεόραση εἶναι σχολεῖο. Τό ἄν εἶναι καλό ἤ κακό σχολεῖο ἐξαρτᾶται ἀπό δύο κυρίως παράγοντες. Πρώτον, ἀπό τήν ποιότητα τῶν προγραμμάτων πού προβάλλει καί δεύτερον, ἀπό τήν χρήση πού κάνουν στό τηλεχειριστήριο οἱ τηλεθεατές.

Τό δεύτερο λέγεται ἀπό τήν ἄποψη ὅτι καί τά καλά θεάματα, ὅταν ἀπορροφήσουν ἐπί πολλή ὥρα τόν τηλεθεατή, τόν ἀκινητοποιοῦν σωματικά, τόν ἀδρανοποιοῦν κοινωνικά, τόν ναρκώνουν καί τόν καθιστοῦν παθητικό δέκτη τῶν ποικίλων τηλεοπτικῶν μηνυμάτων, τά ὁποῖα ἰσχυροποιοῦν μέσα του τόν ἐθισμό στήν εἰκονική πραγματικότητα.

Ἡ ἁπτή καθημερινή πραγματικότητα χάνεται. Ὅταν ὁ νοῦς γεμίζη μέ εἰκόνες, τά μάτια δέν βλέπουν ὀρθά τα πράγματα. Τά βλέπουν μέσα ἀπό προλήψεις καί φαντασίες.

Ἡ φαντασία καλύπτει τόν νοῦ σάν σύννεφο, καί ἡ τηλεόραση τήν ἰσχυροποιεῖ γεμίζοντας τήν μέ εἰκόνες. Ἡ δύναμη τῆς εἰκόνας καθιστᾶ τήν τηλεόραση ἕνα ἀπό τά πιό ἐξελιγμένα ἐλεύθερα σχολεῖα.

Τώρα πού γίνεται λόγος γιά τήν ἀξιολόγηση τῶν ἐκπαιδευτικῶν λειτουργῶν καί τῶν ἐκπαιδευτικῶν μονάδων, –ἄν ἐνδιαφερόμαστε πράγματι γιά τήν παιδεία πού παρέχεται στούς νεοέλληνες– θά πρέπη ὁπωσδήποτε νά νομοθετηθῆ ἕνα σύστημα ἀξιολόγησης τῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν καί προγραμμάτων, τό ὁποῖο, βέβαια, δέν θά ἔχη ὡς βασικό κριτήριο τήν τηλεθέαση, ἀλλά τήν ποιότητα τῶν ἐκπομπῶν καί τήν παιδαγωγική τους ἀξία καί ἀποτελεσματικότητα.

Τηλεοπτική κατήχηση περί πνευματικῆς πατρότητος

Ἀπό τίς εἰδήσεις τῆς τηλεοράσεως, ἀλλά καί ἀπό τήν ἀρθρογραφία τῶν ἐφημερίδων, ὁ ἑλληνικός λαός «εἶδε καί διάβασε πολλά» τελευταῖα γιά τόν ἱερό θεσμό τῆς πνευματικῆς πατρότητος. Θά μποροῦσε νά ἰσχυρισθῆ κανείς ὅτι τοῦ ἔγινε μιά ἐκσυγχρονισμένη τηλεοπτική κατήχηση πάνω σε αὐτήν τήν λεπτή καί κρίσιμη πτυχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Πρέπει νά ὑπογραμμισθῆ, ὅμως, ὅτι τά Μ.Μ.Ε. λειτούργησαν σέ αὐτήν τήν περίπτωση σάν ἕνα πολύ κακό κατηχητικό σχολεῖο. Χωρίς νά μπῶ στήν μελέτη τῶν γεγονότων, πού ὁδήγησαν στήν προβολή τῆς πνευματικῆς πατρότητος, θέλω νά ἐπισημάνω δυό πράγματα, μέ βάση αὐτά πού ἔχω διδαχθῆ: Πρώτον, ὁ ρόλος τοῦ πνευματικοῦ πατρός εἶναι νά ἀπελευθερώνη τά πνευματικά του παιδιά ἀπό τίς αἰχμαλωσίες στούς διαφόρους σύνθετους καί ἐμπαθεῖς λογισμούς, ἀπό τήν δούλωσή τους στίς φαντασίες καί τίς «φανταστικές δόξες», δηλαδή τίς ἀντιλήψεις πού ἑδραιώνει μέσα τους ἡ φαντασία, ὥστε ἀπρόσκοπτα, ἐλεύθερα νά πορευθοῦν στήν προσωπική συνάντησή τους μέ τόν Θεό. Δεύτερον, ἡ ὑπακοή στόν πνευματικό πατέρα γίνεται μέ ἐλευθερία, ἀπό ἀγάπη καί πίστη ὅτι εἶναι ἐκφραστής τῆς ἀποστολικῆς καί πατερικῆς παραδόσεως. Δέν ἀπαιτεῖται, δηλαδή, δυναστικά ἀπό τόν πνευματικό πατέρα. Καί φυσικά ὁ πνευματικός δέν ὑπεισέρχεται στίς διοικητικές εὐθύνες τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν, ἀπαιτώντας ὑπακοή, γιατί ὁ ρόλος του δέν εἶναι νά κατακυριεύη τίς θελήσεις τους, ἀλλά νά ἐνεργοποιῆ καί ἀπελευθερώνη τίς ὑποστάσεις τους.

π.Θ.Α.Β.