Εὐθυμία Μαυρομιχάλη: «Ἡ γυναίκα τῆς Ρωμηοσύνης καί τό ἦθος της»

Στήν καθιερωμένη συνάντηση γυναικών τοῦ Συνδέσμου Ἀγάπης τῆς Ἐνορίας Ἁγίας Παρασκευῆς πού πραγματοποιήθηκε μέ μεγάλη ἐπιτυχία, τό Σάββατο 19 Ἰανουαρίου, μίλησε ἡ κ. Εὐθυμία Μαυρομιχάλη μέ θέμα «Ἡ γυναίκα τῆς Ρωμηοσύνης καί τό ἦθος της».

Ἡ ὁμιλήτρια ὑπενθύμισε εἰσαγωγικά τήν πρόβλεψη τοῦ Σεβασμιωτάτου γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὅπως αὐτή εἶχε διατυπωθῆ ἀπό τό 1992 ἤδη, σύμφωνα μέ τήν ὁποία οἱ Ἐνορίες καί Ἐκκλησίες τοῦ μέλλοντος θά εἶναι ὀργανωμένες στό πλαίσιο τῶν οἰκογενειῶν, οἱ ὁποῖες θά λειτουργοῦν θεραπευτικά, καί παρουσίασε ἐν ὀλίγοις τά κύρια χαρακτηριστικά της Ρωμηοσύνης, συμπληρώνοντας ὅτι «εἶναι ἀπαραίτητο καί ζωτικό γιά μᾶς σήμερα νά ἐντρυφοῦμε στήν περίοδο αὐτή καί νά προσλαμβάνουμε ἀρχές ζωῆς καί μηνύματα ἀπό ρωμηούς πού ἔζησαν σέ συγκροτημένες ὀρθόδοξες κοινότητες καί διαφύλαξαν τήν πολιτισμική καί ἐθνική τους ταυτότητα μέσα σέ κατεξοχήν ἀντίξοες συνθῆκες, ἀκριβῶς γιατί... "ἦταν μικρές κοινότητες - οἰκογένειες πού ἐμποτίστηκαν ἀπό τόν ὀρθόδοξο ἡσυχασμό καί τήν νηπτική ζωή"».

Ἡ ὁμιλήτρια ἐνέταξε σ’ αὐτήν τήν προοπτική το παράδειγμα τῶν κοινοτήτων τῶν Μικρασιατῶν προσφύγων, ὅπου «το θρησκευτικό ὑπόβαθρο διέσωζε στοιχεῖα τοῦ ὀρθοδόξου ἡσυχαστικοῦ προτύπου ζωῆς» καί ὅπου «οἱ γυναῖκες τῆς πρώτης γενιᾶς προσφύγων ἦταν οἱ κύριοι φορεῖς τοῦ προτύπου αὐτοῦ». Συγκεκριμενοποίησε δέ τόν λόγο της στήν προσφυγική κοινότητα ἀπό τόν Κουκλουτζά τῆς Σμύρνης, ἀπό τήν ὁποία ἀντλοῦσε καί ἡ ἴδια τίς ἐμπειρίες της. Ἔτσι, μέσα σέ μιά ἀτμόσφαιρα ἀγρυπνιῶν, παρακλήσεων, προσευχῶν, λιβανιοῦ, ἁγιωτικῶν, προσκύνησης τιμίων λειψάνων καί θαυματουργῶν εἰκόνων, γλυκόλαλων καμπάνων, ἐκκλησιασμοῦ, ἀναδείχθηκε τό πρότυπό της Ρωμηᾶς, στό πρόσωπο τῆς γιαγιᾶς Κόνα-Κατίνας. Αὐτή ἡ μυρωμένη ἐκκλησιαστική ἀτμόσφαιρα, τῆς ἔδιδε τήν δυνατότητα νά ὑπερβαίνη καί τήν ἄλλη, βαρειά καί πικροδακρυροοῦσα ἀτμόσφαιρα τῆς καθημερινότητας μέσα στήν μεταπτωτική γενικότερα καί κατοχική εἰδικότερα κοινωνία. «Ἐκκλησιοποιώντας τήν ζωή της», ἤ «ζωντας τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας», πού εἶναι ζωή μετανοίας, μπόρεσε νά δείξη σπλάχνα οἰκτιρμῶν καί «μιά ἀγάπη γιά ὅλους, χωρίς προαπαιτούμενα καί χωρίς διακρίσεις» μέσα σέ δύσκολες συνθῆκες.

Καί ἡ κ. Μαυρομιχάλη κατέληξε λέγοντας πώς ἡ προσφορά τέτοιων γυναικών δέν ἔγκειται στήν μίμηση καλῶν συμπεριφορῶν, ἀλλά στήν παράδοση τῆς μεγάλης κληρονομιᾶς πού διασώζει τήν πορεία πρός τήν τέλεια ἀγάπη.

Μετά τό πέρας τῆς ὁμιλίας, ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τόν Σύνδεσμο γιά τήν ὀργάνωση τῆς ἐκδήλωσης καί γιά τό φιλάνθρωπο ἔργο πού ἐπιτελεῖ, καθώς καί τήν ὁμιλήτρια γιά τήν ἐμπεριστατωμένη ἀνάπτυξη τοῦ θέματος. Παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τήν ὁμιλία, μνημόνευσε ἀκόμη παραδείγματα γυναικών ἀπό ὅλα τα μέρη τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἔνδειξη τοῦ κοινοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βιώματος καί ἤθους. Αὐτές τίς κοινές ρωμαίϊκες ρίζες, τό κοινό πολιτιστικό D.N.A. ὀφείλουν νά διαφυλάττουν καί οἱ σύγχρονες Ρωμηές.

Ἡ ὅλη ἀτμόσφαιρα πού δημιουργήθηκε ἦταν συγκινητική, κατανυκτική, καί ἡ ἐκδήλωση ἄφησε ἄριστες ἐντυπώσεις, εὐαισθητοποιώντας καί ἄλλες γυναῖκες στήν ζωή τῆς Ἐνορίας.