Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἐπιλεκτική εὐαισθησία - Ἐθισμός στήν ἐξαθλίωση

Ἐπιλεκτική εὐαισθησία

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος γιά τά σκουπίδια, εἴτε αὐτά ὀφείλονται στήν ἀπεργία τῶν ὁδοκαθαριστῶν τῆς Ἀθήνας εἴτε στήν «ἀπεργία» τῆς κοινωνικῆς εὐθύνης ὁρισμένων τηλεοπτικῶν καναλιῶν, τά ὁποῖα δέχονται στή ροή τοῦ προγράμματός τους ὅλα τα ἀπόβλητά των ὑποπροϊόντων τῆς σύγχρονης ζωῆς.

Δέν θά ἐκφράσω τήν αὐτονόητη ἀντίδρασή μου γιά τά θεάματα, τύπου Bar καί Big Brother, τά ὁποῖα δέν εἶναι τά μόνα πού προβάλλουν ἀρνητικά πρότυπα στήν ἑλληνική κοινωνία. Θέλω μόνο νά ἀναφερθῶ στήν ὑποκρισία τῶν «ἀνεξάρτητων ἀρχῶν» τοῦ Κράτους μᾶς (Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων, Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο), τά ὁποῖα ὅπως φαίνεται, ὡς ἀνεξάρτητες ἀρχές, ἔχουν ἐπιλεκτική εὐαισθησία. Κανονικά θά ἔπρεπε νά ἀντιδροῦν τάχιστα μέ τά ἀντανακλαστικά του μέσου Ἕλληνα πολίτη, μέ βάση τό κοινό αἴσθημα δικαίου καί τήν λαϊκή πολιτιστική καί ἠθική εὐαισθησία, τήν ὁποία θά θεμελίωναν στά ἄρθρα τοῦ Συντάγματος. Ἀποφασίζουν, ὅμως, ἀνεξάρτητα ἀπό «συναισθηματισμούς», στηριγμένοι στά συμπεράσματα τυπικῶν συλλογισμῶν, οἱ ὁποῖοι, ὡς οὐδέτεροι, μποροῦν νά θεωροῦν ὡς ἀφετηρία τούς ὁποιεσδήποτε κοινά ἀποδεκτές, ἀλλά ἀσαφεῖς, ἀρχές «περί ἐλευθερίας ἐκφράσεως» ἤ «περί ἐπιχειρηματικῆς δραστηριότητος» κ.α., ἀρχές στίς ὁποῖες εὔκολα ἐμπλέκεται ὁποιαδήποτε σκοπιμότητα.

Τά παιδιά τοῦ Bar καί τοῦ Big Brother παραχώρησαν μέρος τῆς προσωπικῆς τους ἐλευθερίας στά κανάλια πού τούς φιλοξενοῦν. Αὐτή ἡ δουλική πράξη, γιά νά ἔχη τήν κάλυψη τῆς δημοκρατικῆς μας νομοθεσίας, κατοχυρώθηκε μέ τήν ὑπογραφή προσωπικοῦ συμφωνητικοῦ.

Καί τό ἐρώτημα: Εἶναι μεγάλη ἀπαίτησή το νά ζητήσουμε νά ἀντιμετωπίζονται αὐτοῦ του εἴδους τά προσωπικά συμφωνητικά μέ τήν ἀπολυτότητα καί τήν ἀδιαλλαξία ποῦ ἀντιμετωπίσθηκε τό αἴτημα γιά προαιρετική ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματος στίς ταυτότητες; Καί ἐκείνη ἡ πράξη θά ἀποτελοῦσε ἕνα προσωπικό συμφωνητικό τοῦ Ἕλληνα πολίτη μέ τό Κράτος του, γιά τήν ἀποκάλυψη ἑνός προσωπικοῦ κατά τήν Ἐπιτροπή Δαφέρμου δεδομένου.

Ἐθισμός στήν ἐξαθλίωση

Πρίν ἀρχίσουν νά προβάλλονται τά «τηλεσκουπίδια», ἕνας ἠθοποιός πού πρωταγωνιστεῖ σέ τηλεοπτικές σειρές, εἶπε, ὅτι μετά τήν ἐπιτυχία τοῦ πρώτου Big Brother, τά παιδιά πού θά συμμετέχουν ἀπό ἐδῶ καί πέρα στό «παιχνίδι» θά εἶναι πιό ἀπελευθερωμένα, πιό τολμηρά. Καί τό ἀπέδειξαν.

Αὐτή ἡ ἐξέλιξη στήν ἐξαθλίωση, ὅμως, δείχνει κάτι τό πολύ σημαντικό. Δείχνει τήν προγραμματισμένη σταδιακή ἐξασθένηση τῶν αἰσθητικῶν καί ἠθικῶν κριτηρίων τῶν τηλεθεατῶν, οἱ ὁποῖοι καθώς ἐθίζονται σέ τέτοια θεάματα, τά ἀποδέχονται κατόπιν ὡς προτάσεις ζωῆς.

Αὐτό τό γνωρίζουν πολύ καλά αὐτοί πού ἔχουν στά χέρια τούς Μ.Μ.Ε. Ὁ τηλεοπτικός ἐθισμός στήν ἐξαθλίωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, στήν διάλυση τῶν κοινωνικῶν θεσμῶν, στήν εἰσαγωγή νέων τρόπων κοινοβιακῆς ζωῆς, εἶναι ἕνα πανίσχυρο ὅπλο στά χέρια αὐτῶν πού θέλουν νά ἐπιβάλλουν στίς κοινωνίες τίς δικές τους ὑπαρξιακές καί ἠθικές ἀναπηρίες.

Ὁ ἐθισμός, βέβαια, δέν ἐπιβάλλεται. Χρειάζεται τήν παθητική συμμετοχή μας. Γι’ αὐτό «νήψωμεν...».

π.Θ.Α.Β.