Skip to main content

«Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ δεσπότη»

Ἱερατικές ἀναμνήσεις ἀπό ἕναν λαϊκό

Πρίν ἀπό τριάντα χρόνια, τότε πού ἀποφοιτοῦσα ἀπό τό Ἑξατάξιο Γυμνάσιο, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω ὁ παππούς μου, ὁ πάπα-Δημήτρης.

Μετά ἀπό τόσα χρόνια, πρόθεσή μου δέν εἶναι νά καταγράψω τό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό φρόνημά του καί τή βαθύτατη πίστη του στόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα. Οὔτε καί ὁ ἴδιος θά ἤθελε νά κάνω κάτι τέτοιο. Θά μοῦ τό ἀπηγόρευε κατηγορηματικά. Ἐπιδίωξή μου εἶναι νά ἐπισημάνω ὁρισμένα ἁπλά περιστατικά τῆς καθημερινότητας, πού ἔζησα τότε κοντά του καί τά ὁποῖα εἶχαν ἔντονα διδακτικό χαρακτήρα καί σημάδεψαν τή ζωή μου. Πιστεύω ὅτι ἦταν ποτισμένα ἀπό τά νάματα τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς καί Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας μας.

Κάποιος ἀξιόλογος συνάδελφός μου μάλιστα, μέ τόν ὁποῖο κατά καιρούς ἐμβαθύναμε καί σ’ αὐτά τά «περιστατικά», μοῦ ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Φίλε, αὐτά εἶναι λευϊτικά βιώματα,.... δέν πρέπει νά χαθοῦν» καί κατέληγε πάντοτε ἐπιγραμματικά: «Ἰωάννη, SCRIPTA manent». Αὐτό θά πρσπαθήσω νά κάνω διά τῶν στηλῶν τῆς φιλοφρονῆς φιλοξενίας τῆς «Ἐκκλησιαστικῆς Παρέμβασης», κυρίως ὅμως τῶν εὐχῶν καί τῆς εὐλογίας τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου.

Τήν 16/7/1967, ἡμέρα Κυριακή, τό ἀπόγευμα, στήν πόλη τῆς Ἔδεσσας ἔγινε ἡ ἐνθρόνιση τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κυροῦ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ καταγομένου ἀπό τά Σιταράλωνα Αἰτωλοακαρνανίας. Πρωτόγνωρη καί ἐντυπωσιακή ὅλη ἡ τελετή. Ἐπιστρέφοντας μέ τό λεωφορεῖο στό χωριό, ὅλοι οἱ τοπικοί ἱερεῖς μιλοῦσαν μέ τά καλύτερα λόγια γιά τόν νέο Δεσπότη. Ἦταν πανευτυχεῖς.

Τό μεσημέρι τῆς ἑπόμενης Τετάρτης χτύπησε τό τηλέφωνο στό σπίτι μας. Ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη ὁ Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος ἀνήγγειλε ὅτι ὁ Μητροπολίτης θά λειτουργοῦσε τήν ἑπόμενη ἡμέρα στόν πανηγυρίζοντα ἱερό Ναό τοῦ Προφήτη Ἠλία, ὅπου ἐφημέριος ἦταν ὁ παππούς μου, ὁ πάπα-Δημήτρης. Ἀπό τή στιγμή ἐκείνη σήμανε πραγματικός συναγερμός. Ὁ πάπα-Δημήτρης ξεσήκωσε, στήν κυριολεξία, ὅλους τους ἐνορίτες του. Σέ κάθε γειτονιά εἶχε στείλει μήνυμα: «Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά πλημμυρίση αὔριο ἀπό κόσμο». Θεώρησε μεγάλη τιμή τό γεγονός ὅτι ὁ Δεσπότης θά λειτουργοῦσε γιά πρώτη φορά στή Μητρόπολη καί στόν πανηγυρίζοντα ἱερό Ναό τῆς Ἐνορίας του. Αὐτό ἐπεσήμανε συνεχῶς καί στούς ἐνορίτες του φοβούμενος μήπως αὐτοί παρασυρθοῦν ἀπό τίς ἀγροτικές δουλειές πού λόγω τοῦ θέρους ἦταν αὐξημένες. Εἶχα νιώσει ἀπό κοντά αὐτή τήν ἀγωνία του. Ἐπιθυμοῦσε νά γνωρίσουν ὅλοι οἱ ἐνορίτες του τόν Ποιμενάρχη τους. Μοῦ ἔλεγε χαρακτηριστικά: - Ὁ Καλός Ποιμήν ἐξέρχεται εἰς ἀναζήτησιν τῶν λογικῶν προβάτων του!. Πρέπει νά φέρουμε τούς πιστούς κοντά Του.

Ἀνήμερά της γιορτῆς οἱ πιστοί κατέκλυσαν τόν ἱερό Ναό καί ἔμειναν ἔκπληκτοι ἀπό τόν θεῖο Λόγο τοῦ Δεσπότη. Μετά τήν Ἀπόλυση μάλιστα συγκεντρώθηκαν στόν προαύλιο χῶρο τοῦ Ναοῦ. Κανείς δέν ἔλεγε νά φύγη. Συζητοῦσε ὁ Μητροπολίτης μέ τούς ἁπλοϊκούς ἀνθρώπους τά προβλήματά τους καί τούς ἐνίσχυε πνευματικά. Πόσο διακριτικά καί παρηγορητικά μιλοῦσε στόν καθένα! Ἀπό τά ἐμπνευσμένα λόγια τοῦ Δεσπότη ξεδιψοῦσαν οἱ ψυχές τῶν ἐνοριτῶν καί «καιγότανε οἱ καρδιές» ὅλων!

Σέ κάποια χρονική στιγμή ὁ Μητροπολίτης εὐχαρίστησε καί τόν παρευρισκόμενο κ. Μέραρχο, ἐπειδή τοῦ διέθεσε ὄχημα τοῦ Στρατοῦ γιά νά μπορέση νά ἔλθη στό χωριό. Τότε παρενέβη ὁ πάπα- Δημήτρης καί μέ ἀγέρωχο ὕφος, μπροστά στούς ἐνορίτες του καί τίς τοπικές Ἀρχές εἶπε: «Σεβασμιώτατε, πράγματι καλή εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ κ. Μεράρχου. Ἡ Μητρόπολή μας ὅμως ἔχει 138 Ἐνορίες. Κάθε Ἐνορία θά βάλη 2000 δραχμές καί θά πάρουμε ἕνα καλό αὐτοκίνητο γιά τόν Δεσπότη μας»! Οἱ ἐνορίτες συμφώνησαν. Ὁ Μητροπολίτης δέν ἀπάντησε. Δάκρυσε....

Ἡ παρέμβαση αὐτή τοῦ πάπα-Δημήτρη ἦταν ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης του γιά τόν Ποιμενάρχη του, στό πρόσωπο τοῦ ὁποίου ἔβλεπε τόν «Μέγα Ἀρχιερέα».

Μέσα ἀπό τό περιστατικό αὐτό βλέπουμε τήν ἁπλότητα τοῦ Μητροπολίτη καί τήν ἀδιάκριτη ἀγάπη του γιά τό ποίμνιό του, καθώς ἐπίσης καί τήν ἐκτίμηση μέ τήν ὁποία περιβάλλεται αὐτή ἡ ἀγάπη ἀπό τόν Ἱερέα καί τούς ἐνορίτες. Ἀπό τή στάση τοῦ πάπα-Δημήτρη πρός τόν Πομενάρχη του ἀντλοῦνται διαχρονικά μηνύματα γιά τήν σχέση ἀγάπης καί ὑπακοῆς τῶν Κληρικῶν πρός τούς Ἀρχιερεῖς. Μηνύματα πού καί στή σύγχρονη ἐποχή μᾶς εἶναι ἐπίκαιρα.

Ἀπό τό περιστατικό διαφαίνεται ὁ σωστός τρόπος λειτουργίας τοῦ Ἱερέα μέσα στήν ἐνορία του καί ἡ ἀντίληψη πού ἔχει γι’ αὐτήν. Μεριμνᾶ ἀδιάκοπα γιά τήν πνευματική καλλιέργεια τῶν ἐνοριτῶν του καί ἐπιδιώκει νά τούς φέρη σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Ἐπίσκοπό τους. Οἱ ἐνορίτες μέ τόν ἐφημέριό τους ἐκδηλώνουν τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ἀγάπη τους στόν Μητροπολίτη. Ἔτσι ἀναδεικνύεται ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Μέσα ἀπό τήν ἑνότητα αὐτή ἡ ἐνορία καί ὁ πνευματικός φάρος της, ἡ Μητρόπολη, λειτουργοῦν ἁρμονικά πρός «δόξαν Θεοῦ».

Ι. Α. Τσ.

* * *

Εἰς τούς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας ἔδοθη τοσούτον μεγάλη χάρις, ὥστε, ἐάν ἠδύναντο οἱ ἄνθρωποι νά ἴδουν τό μεγαλεῖον της χάριτος αὐτῆς, ὅλος ὁ κόσμος θά ἐξεπλήττετο δί’ αὐτήν.  Οἱ πνευματικοί ἠμῶν ποιμένες πάσχουν ὑπέρ ἠμῶν, ἔστω καί ἄν ἠμεῖς πολλάκις δέν ἀντιλαμβανόμεθα τάς ὀδύνας αὐτῶν.

Ἅγιος Σιλουανός Ἀθωνίτης

  • Προβολές: 2589