Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ὁ μεγαλύτερος δημοκράτης

Σέ κάποια ἀπό τίς περιοδεῖες μου κατά τούς θερινούς μῆνες ὁμίλησα γιά τόν θάνατο, πού εἶναι ὁ μεγαλύτερος δημοκράτης, ὁ ὁποῖος δέν ἑξαιρεῖ κανένα, ἀλλά ὅλοι ἀργά ἤ γρήγορα θά ἀντιμετωπίσουν τό πικρό ποτήρι πού θά τούς προσφέρη ὁ θάνατος. Μετά τήν Ἀκολουθία καί ἐνῶ καθόμασταν ὅλοι στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ, κάποιος παρευρισκόμενός μου εἶπε ἕνα ἀνέκδοτο.

Κάποιος, γέροντας στήν ἡλικία, θέλησε νά ἀποφύγη τόν χάροντα, πού θά ἔρχονταν γιά νά τόν πάρη. Σκέφθηκε, λοιπόν, νά ἀναμειχθῆ μέ τά μικρά παιδιά ἑνός νηπιαγωγείου, ἀφοῦ κατά κανόνα ἐκεῖ πλησιάζει ἀραιότερα ὁ χάροντας. Ὅμως σέ κάποια στιγμή ἐνῶ ἔτρωγε μαζί μέ τά ἄλλα παιδιά τοῦ νηπιαγωγείου ἦρθε ὁ χάροντας καί τόν κάλεσε νά τόν ἀκολουθήση. Ἐκεῖνος ἔκανε ὅτι δέν καταλάβαινε. Τόν ξαναφώναξε ὁ χάρος καί ἐκεῖνος, ἐξακολουθώντας νά τρώγη, τοῦ εἶπε «μάμ, μάμ». Καί ὁ χάροντας τοῦ ἀπάντησε, τώρα «μάμ, μάμ» καί μετά πᾶμε «ἄτα».

Τό ἀνέκδοτο αὐτό εἶναι ἀρκετά οἰκοδομητικό. Κανένας δέν μπορεῖ νά ξεφύγη ἀπό τόν θάνατο. Ἄλλωστε εἶναι γνωστόν ἀπό τήν τελευταία ἀποκωδικοποίηση τοῦ γενετικοῦ κώδικα ὅτι ἀπό τά 30.000 - 40.000 γονίδια πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τά 1.000 εὐθύνονται γιά τίς ἀσθένειες καί τά 400 ἀπό αὐτά εὐθύνονται γιά τήν γήρανση, πού ὁδηγεῖ πρός τόν θάνατο. Ὁπότε ἀποδεικνύεται πλέον καί ἐπιστημονικῶς ὅτι ὁ θάνατος εἶναι μιά ἀρρώστια, τήν ὁποία ἔχουμε ἀπό τήν ὥρα πού συλληφθήκαμε στήν μήτρα τῆς μητέρας μας.

Τό φθαρτό καί τό θνητό της φύσεως, πού εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας τοῦ Ἀδάμ, εἶναι οἱ λεγόμενοι δερμάτινοι χιτῶνες, πού φορέσαμε καί ἔχουν διφυῆ χαρακτήρα, δηλαδή ἀρνητικό καί θετικό. Ὅλος ὁ πολιτισμός διακρίνεται γιά τά στοιχεῖα αὐτά τῆς φθορᾶς καί τῆς θνητότητος.

Μερικοί ὅμως ἄνθρωποι περικλείουν ὁλόκληρη τήν ζωή τούς μεταξύ «μάμ» (τροφή) καί «ἄτα» (θάνατος). Ἀλλά γνωρίζουμε ὅτι μεταξύ των δύο αὐτῶν πραγματικοτήτων παρεμβάλλεται ἡ ἀθάνατη τροφή, πού λέγεται Σῶμα Χριστοῦ. Μέ τόν Χριστό καί ἡ τροφή καί ἡ βιολογική ζωή, ἀλλά καί ὁ θάνατος ἀποκτοῦν ἄλλο νόημα καί ἄλλη σημασία. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θά πῆ: «Πέπεισμαι γάρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωή' οὔτε ἄγγελοι, οὔτε ἀρχαί, οὔτε δυνάμεις, οὔτε ἐνεστώτα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε ὕψωμα, οὔτε βάθος. οὔτε τίς κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἠμᾶς χωρίσαι ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίω ἠμῶν» (Ρωμ. ἡ' 38).

Δέν πρέπει ὁ θάνατος καί ἡ τροφή νά καθορίζουν τήν ζωή μας, ἀλλά ἡ ἀθάνατη τροφή, πού εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτό νά εἶναι τό ὅραμα καί ὁ βασικός σκοπός τῆς ζωῆς μας. Τότε ὅλα προσλαμβάνουν ἄλλη μορφή καί ἄλλο νόημα.

Ν.Ι.