Γιάννη Βαρδακουλᾶ: Καιρός ἐγρήγορσης καί εὐθύνης

Ὁμιλία τοῦ κ. Γιάννη Βαρδακουλᾶ

στήν παναυπακτιακή ἐκδήλωση γιά τήν εἰρήνη στήν κεντρική πλατεία τῆς Ναυπάκτου 18-4-2002

...
Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή, πού ὁ ἄνθρωπος, δέν πρέπει, δέν μπορεῖ νά εἶναι ὑπεύθυνος μόνο γιά τόν ἐαυτόν του,καί ἀνεύθυνος γιά τό συνάνθρωπό του, σέ μιάν ἔποχη πού γιά νά εἶναι ἄνθρωπος, πρέπει νά ἔχη ἀναπεπταμένες, ἁπλωμένες τίς κεραῖες τῆς εὐαισθησίας καί τῆς εὐθύνης του, γιά νά δέχεται τά μηνύματα τῶν συνανθρώπων του, ὅπου της γῆς... ...Συγκεντρωθήκαμε ἀπόψε ἐδῶ, στήν ἱστορική πλατεία τῆς πόλης μας γιά:

• Νά διατρανώσουμε τήν πίστη καί τήν ἀφοσίωσή μας στά ἀνθρώπινα δικαιώματα, στό ἱερό καί ἀπαράγραπτο δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου νά εἶναι καί νά ζῆ σάν ἄνθρωπος, δικαίωμα πού τοῦ δίνει νόημα καί περιεχόμενο στήν ὕπαρξή του.
• Νά διακηρύξουμε τήν ἀπόφαση, τήν θέλησή μας, τόν σεβασμό μας στίς ἀρχές καί τά αἰσθήματα, πού ἑνώνουν τούς ἀνθρώπους ἀνεξάρτητα ἀπό γλώσσα, θρησκεία, φυλή.
• Νά διαλαλήσουμε, μέ στεντόρεια τή φωνή, τήν ἀγάπη τήν προσήλωση, τήν ἀφοσίωσή μας στό ἰδανικό της εἰρήνης καί νά δώσουμε, νά ἑνώσουμε τά χέρια μας μέ ὅλους τους φιλειρηνικούς λαούς, γιά νά ματαιωθοῦν τά σχέδια τῶν πολεμοκαπήλων καί ἐκμεταλλευτῶν.
• Νά καταγγείλουμε τό ἔγκλημα, πού αὐτή τήν ὥρα ἐκτυλίσσεται μέ τήν πιό ἀπάνθρωπη ἔκφρασή του ἐναντίον τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, ἑνός λαοῦ πού ἔχει καί αὐτός τό δικαίωμα τῆς ἐθνικῆς του συσπείρωσης τῆς συλλογικῆς του ἔκφρασης καί ὀργάνωσης, γιά νά μπορῆ ἀνενόχλητα νά ἐκφράζη καί πραγματώνη στόν χῶρο τῆς ἰδικῆς τοῦ ἰδιαιτερότητας τά ἀνθρώπινα δικαιώματά του, ἀποδεσμευμένος ἀπό ἐξαρτήσεις πού συρρικνώνουν ἤ καί ἀναστέλλουν τίς δυνατότητές του γιά τήν ἀνθρώπινη καί τήν ἐθνική του ὀντότητα.
• Νά ἐκφράσουμε τήν ἠθική μας συμπαράταξη, τήν ἀπόφασή μας γιά τήν ἠθική καί ὑλική συμπαράσταση στήν δοκιμασία τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, πού ἐπιχειρεῖ νά τόν μεταβάλλη σέ βορά ἐκδικητικῆς μανίας ὁ κρατικοστρατιωτικός μηχανισμός τοῦ Ἰσραήλ, ἑνός λαοῦ ὁ ὁποῖος πού, καίτοι σέ μιά παλαιότερη ἐποχή δοκιμάστηκε σκληρά, ἀπό τό ἴδιο αὐτό πνεῦμα τῆς ἀπανθρωπιᾶς, τό ὁποῖο τώρα κανοναρχεῖ τήν σκέψη καί τήν θέλησή του, δέν ἔμαθε δυστυχῶς στήν δοκιμασία του πώς τό πνεῦμα τῆς αὐταπάρνησης καί τῆς αὐτοθυσίας δέν ἔχει μέτρο τό στρέμμα ἀλλά τό πύρωμα τῆς καρδιᾶς, πού ποτίζει μέ τό αἷμα τῆς τό δέντρο τῆς ἐλευθερίας.

Ὁ Ἰσραηλινός στρατός συνθλίβει, κονιορτοποιεῖ ἕναν λαό, πού ἀπό τά χρόνια τα παλιά ἦταν ριζωμένος σ’ αὐτή τήν γωνιά τοῦ πλανήτη μας, τήν Παλαιστίνη,... Μαῦροι καπνοί τώρα ὑψώνονται ἀπό τούς παλαιστινιακούς καταυλισμούς, πού ἔχουν μεταβληθῆ σέ ἀπέραντο νεκροταφεῖο ἄταφων νεκρῶν, ἀγωνιστῶν καί ἀμάχων, γυναικών καί παιδιῶν, πού πέφτουν ἀπό τά ἀδιάκριτα πυρά τοῦ εἰσβολέα, ἀθώα θύματα πού χρησιμοποιοῦνται ὡς ἀσπίδα ἀσφάλειάς τους, ὅπως αὐτό συνέβαινε στά χρόνια της Γερμανικῆς κατοχῆς μέ τίς κλοῦβες κρατουμένων ὡς προπομπός, ἐνῶ στρατόπεδα συγκέντρωσης, στρατόπεδα μαρτυρίου καί ἐξευτελισμοῦ κάθε ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας συνεχίζουν τό δράμα τοῦ ἄτακτου, τοῦ ἀνυπότακτου παλαιστινιακοῦ λαοῦ...

Ἕξι μέρες κράτησαν οἱ Παλαιστίνιοι μαχητές, ἕξι μέρες μέ ἐλαφρύ ὁπλισμό καί ἐκρηκτικά ἀπέναντι στό ἀνελέητο σφυροκόπημα τῶν τεθωρακισμένων, τῶν ἑλικοπτέρων, τῶν ἀμερικανικῶν μαχητικῶν F16 καί F15, πού ἔριξαν ἀκόμη καί βόμβες 100 κιλῶν σέ ἕναν καταυλισμό πού δέν ξεπερνᾶ τά δύο τετραγωγικά χιλιόμετρα καί αὐτός ἦταν τό σπίτι περισσότερων ἀπό 13.000 ἀνθρώπων, μαρτυρεῖ ἡ Ἑλληνίδα Λουΐζα Φερετοπούλου πού ζεῖ στήν Τζενίν: πίνουν νερό ἀπό τούς ὑπονόμους, τρῶνε φύλλα καί ρίζες, τραυματίες ψυχορραγοῦν ἀβοήθητοι... Ὁ τόπος ὅλος μυρίζει αἷμα καί πτώματα... Ὅταν ἔπεσε τό στρατόπεδο, οἱ μπουλντόζες ἰσοπέδωναν σπίτια μέ τούς ἀνθρώπους μέσα... Δέν χωρᾶ ἀνθρώπου νοῦ τό τί ἔγινε ἐδῶ... Δέν ὑπάρχει τίποτε ἱερό καί ὅσιο γιά τόν Ἰσραηλινό στρατό...

Στήν ἀρχή τῆς εἰσβολῆς φαινόταν μόνο ὡς ἡ ἐπέλαση τῆς βαρβαρότητας τοῦ Ἰσραηλινοῦ στρατοῦ. Τό ψυχρό ὅμως καί ἀπαθές βλέμμα τῆς ὑπερδύναμης, πού κανοναρχεῖ τά βήματα τῆς ἐπιθετικότητός του, ἡ ὑποκριτική στάση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, πού ἐξαντλεῖ τήν εὐαισθησία καί τό χρέος της σέ εὐχολόγια καί ὑποσχέσεις, ὁ ἠρωϊκός ἀγώνας τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ πού ἀντιπαραθέτει τήν ψυχή του, ἀποκαλύπτουν σέ ὅλο τους τό μεγαλεῖο καί τή φρικιαστική τους ἔκφραση τό ἔγκλημα τῆς Νέας Τάξης, πού προελαύνει καί προετοιμάζει τήν ἐπίθεση σέ ἄλλους λαούς, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νά εἶναι ἐμπόδιο στήν παγκοσμιοποίησή της, ἐνῶ στό ὄνομα ἀποτρόπαιων βέβαια πράξεων καί ἐπιθέσεων αὐτοκτονίας, οἱ ὁποῖες προκαλοῦν τό θάνατο ἀθώων ὑπάρξεων, πράξεων ὅμως ἀπελπισίας πού μεθοδικά καλλιεργοῦν οἱ ἴδιοι, ἀναζητεῖ τήν ἐξισορρόπηση τῆς βίας, ὡς δικαιολογία. Ὁ καταυλισμός τῆς Τζενίν, πού θυμίζει τό Κούγκι καί τό Μεσολόγγι τῆς ἐπαναστατημένης Ἑλλάδας, θά μείνη τό αἰώνιο στίγμα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, ἀλλά καί τό μεγαλεῖο της αὐταπάρνησης καί τῆς αὐτοθυσίας τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔναντί της βαρβαρότητας καί τῆς θηριωδίας, ἀντιτάσσει τόν ἠρωϊσμό, τήν καρτερία του, τήν πίστη στόν δίκαιο ἀγώνα του, τίς σελίδες τοῦ ὁποίου ἱστορεῖ μέ τό αἷμα τῶν παιδιῶν του.

Τό δράμα τῶν Παλαιστινίων ἔχει συγκεκριμενοποιηθεῖ ἀπό τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ὅταν οἱ συμμαχικές κυβερνήσεις ἀπεφάσισαν τήν ἵδρυση τοῦ Ἰσραηλινοῦ κράτους στήν Παλαιστίνη, ὑπό τήν εὐαισθητοποίηση τῆς τραγωδίας τοῦ Ἰσραηλινοῦ λαοῦ στά γερμανικά στρατόπεδα.

Ἡ Βρετανική αὐτοκρατορική κυβέρνηση, πού εἶχε τότε στήν κυριαρχία τῆς τήν περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, διένειμε τήν Παλαιστίνη κατά τρόπο ἄδικο παραχωρώντας τό μεγαλύτερο μέρος της στό Ἰσραήλ μέ τόν ἀντίστοιχο διωγμό τῶν Παλαιστινίων ἀπό τίς ἑστίες τους.

Ἀκολούθησαν συγκρούσεις στήν προσπάθεια τοῦ Ἰσραήλ νά κυριαρχήση στήν περιοχή τῆς Παλαιστίνης, πού ἀνάγκασαν πολλούς Παλαιστίνιους νά ἐκπατριστοῦν γιά νά ἐπιβιώσουν. Αὐτοί πού παρέμειναν ὑποχρεώθηκαν νά ἐγκατασταθοῦν σέ ἀσύνδετες μεταξύ τους περιοχές σέ σχέση ἐξάρτησης ἀπό τό Ἰσραήλ, χωρίς τό ἱερό καί ἀπαραβίαστο δικαίωμα συγκρότησης ἀνεξάρτητου κράτους.

Μέ τόν πόλεμο τοῦ 1967 τό Ἰσραήλ κατέλαβε ἐδάφη τοῦ Λιβάνου, τῆς Συρίας καί τῆς Ἰορδανίας, μερικά ἀπό τά ὁποῖα κατέχει ἀκόμη καί σήμερα, ἐξεδίωξε τούς Παλαιστινίους ἀπό πολλές περιοχές, ἀρνούμενο νά ὑπακούση καί νά συμμορφωθῆ πρός τίς ἀποφάσεις τοῦ Ο.Η.Ε., ποῦ τό ὑποχρέωναν νά ἀποσυρθῆ στά παλαιά του σύνορα. Ἀκολούθησε ἡ πρώτη Ἰντιφάντα τοῦ πετροπόλεμου κατά τῶν δολοφονικῶν πυρῶν τῶν Ἰσραηλινῶν στρατιωτῶν, Ἰντιφάντα πού ὑποχρέωσε τό Ἰσραήλ νά ὑπογράψη τίς συμφωνίες τοῦ Κάπ-Ντέϊβιντ καί τοῦ Ἐλσίνκι γιά τήν εἰρηνική διευθέτηση τῶν διαφορῶν καί τή συγκρότηση Παλαιστινιακοῦ κράτους.

Ὅμως τό Ἰσραήλ, στήν ἀνηλεῆ ἐπιδίωξη τῆς μονοκρατορίας του στήν περιοχή, μέ τήν ὑποστήριξη βέβαιά των Ἡνωμένων Πολιτειῶν, πού τό ἔχουν ἀναγάγει σέ χωροφύλακα στή Μέση Ἀνατολή, ἀρνήθηκε τίς συμφωνίες καί προχώρησε στόν ἐποικισμό σέ Παλαιστινιακές περιοχές, γιά νά δημιουργήση ἀμφισβητούμενα ὅρια καί νά περιορίση τήν ἐδαφική ἔκταση τῆς Παλαιστινιακῆς ἀρχῆς.

Ὅλα αὐτά προκάλεσαν νέες συγκρούσεις καί τελικά τή νέα Ἰντιφάντα, πού σήμερα ἔχει πάρει τραγικές διαστάσεις' ὁ ἀγώνας ἔχει πάρει τή μορφή γενοκτονίας σέ βάρος τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ. Γίνεται φανερό πώς ὁ σκοπός τῆς Ἰσραηλινῆς κυβέρνησης εἶναι ἡ φυσική ἐξόντωση τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, γιά νά ἐγκαταλείψη ἡ ἐλάχιστη μειοψηφία, ἡ ὁποία θά ἐπιβιώση, τήν ἰδέα τοῦ ἀνεξάρτητου Παλαιστινιακοῦ κράτους.

Εἶναι γνωστή ἡ ἐγκληματική πολιτεία τοῦ πρωθυπουργοῦ σήμερα Σαρόν...

Σεβαστοί καί ἀγαπητοί Συμπολίτισσες καί Συμπολίτες
...Καλούμεθα
στό ὄνομα τοῦ μαρτυρικοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ σήμερα, στό ὄνομα ὑποψήφιων θυμάτων καί μαρτύρων αὔριο, στό ὄνομα τοῦ αἵματος πού τρέχει ἀσταμάτητα, στό ὄνομα τοῦ δικαιώματος κάθε λαοῦ νά αὐτοπροσδιορίζη τή ζωή του μέ βάση ἀρχές καί ἀξίες πού ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει διαμορφώσει, στό ὄνομα τῆς πολυπόθητης ἀπό τούς λαούς εἰρήνης:
• Νά διαδηλώσουμε τή συμπαράστασή μας στόν ἀγωνιζόμενο μαρτυρικό Παλαιστινιακό λαό
• Νά ἀξιώσουμε μέ τούς ἄλλους λαούς τήν ἐφαρμογή τῶν ἀποφάσεων τοῦ Ο.Η.Ε.
• Νά καλέσουμε τίς Η.Π.Α. καί τήν Ε.Ε. νά σταματήσουν τήν ὑποκρισία μέ τήν τακτική των ἴσων ἀποστάσεων μεταξύ θύτη καί θύματος, πού ἐνθαρρύνει τήν ἐπιθετικότητα καί ἀδιαλλαξία τοῦ Ἰσραήλ.
• Νά καλέσουμε τήν κυβέρνησή μας νά συμβάλλη μέ ἀποφασιστικότητα καί μέ κάθε τρόπο, γιά νά σταματήση ἡ αἱματοχυσία.
• Νά ὑπερασπιστοῦμε τό δικαίωμα τῶν Παλαιστινίων στήν πατρική τους γῆ, τό δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου νά εἶναι ἄνθρωπος...