Γεγονότα καὶ Σχόλια: Εὐρωπαϊκός ρατσισμός - Ὁ προοδευτισμός τῆς ὀπισθοδρόμησης

Εὐρωπαϊκός ρατσισμός

Ἡ αὔξηση τῆς ἐκλογικῆς δύναμης τοῦ Λεπέν, σέ σχέση μέ τοὺς Γάλλους σοσιαλιστές, καθώς καί ἡ ἄνοδος καί ἄλλων ρατσιστικῶν κομμάτων στήν Εὐρώπη θορύβησε πολλούς «φιλελεύθερους» καί «προοδευτικούς» ἀναλυτές καί πολιτικούς. Κάποιοι, μάλιστα, εἶπαν ὅτι τώρα πιά ἡ Γαλλία δέν εἶναι αὐτή πού γνώριζαν.

Πολλά μπορεῖ νά πῆ κανείς κάνοντας τό ψυχογράφημα τῶν ἀντιδράσεων. Ὁ χῶρος ὅμως αὐτῆς τῆς στήλης εἶναι πολύ μικρός, καί τό σημαντικότερο, δέν εἶμαι εἰδικός γιά πολιτικά ψυχογραφήματα, ὁπότε –ἐνῶ ἔχω τόν πειρασμό– δέν ἀποτολμῶ τήν καταγραφή τους. Θά ἀφήσω τόπο, ὅμως, στόν πειρασμό κάνοντας δυό μόνο παρατηρήσεις πού μποροῦν νά ἐλέγξουν καί οἱ πολιτικά ἀνειδίκευτοι.

Πρῶτον, ἡ σημερινή Εὐρώπη ἔχει στή καρλομάγνια ρίζα της ὡς παραφυάδα τόν ρατσισμό, μέ τόν ὁποῖο συναυξάνει. Ὁ ρατσισμός εἶναι «σύμφυτος» μέ τήν Εὐρώπη τῶν Φράγκων φεουδαρχῶν, μέ τήν Εὐρώπη τοῦ Καρλομάγνου, πού τώρα προσπαθοῦμε νά ἀνασυστήσουμε. Ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση –ἐπανάσταση τῶν δυτικῶν Ρωμηῶν δουλοπαροίκων ἐναντίον τῶν Φράγκων φεουδαρχών– σύμφωνα μέ τίς ἀναλύσεις τοῦ π. Ι. Ρωμανίδη, προσπάθησε νά ἀνατρέψη αὐτήν τήν κατάσταση, ἀλλά προδόθηκε ἀπό τόν Μέγα Ναπολέοντα. Ὁ Λεπέν εἶναι γνήσιο τέκνο τῆς φραγκικῆς Εὐρώπης, αὐτῆς πού μισεῖ καί ὑποτιμᾶ κάθε τί μή φραγκικό, αὐτῆς πού δέν μπορεῖ νά ἀνεχθῆ τήν Ρωμηοσύνη.

Δεύτερον, χρόνια τώρα στόν τόπο μας γίνεται συντονισμένη προσπάθεια νά ἀποδειχθοῦμε (οἱ νεοέλληνες ὀρθόδοξοι χριστιανοί) ξενόφοβοι καί ρατσιστές. Ἕνα ἀπό τά ἀποδεικτικά στοιχεῖα πού προσάγεται εἶναι ὅτι εἴμαστε φανατικά κολλημένοι στήν ὀρθόδοξη παράδοση καί δέν εἴμαστε διαλλακτικοί ἀπέναντι στίς αἱρέσεις καί τίς ἄλλες θρησκεῖες.

Ἡ κρυπτόμενη, ὅμως, ἀλήθεια λέει κάτι τό τελείως διαφορετικό. Λέει ὅτι ὅσοι εἶναι πράγματι «κολλημένοι» στήν ὀρθόδοξη παράδοση δέν μποροῦν νά ἀνεχθοῦν ρατσισμούς καί ξενοφοβίες, δέν μποροῦν νά ἀνεχθοῦν ἐκ φύσεως εὐγενεῖς καί ἐκ φύσεως δούλους. Βλέπουν στόν ἄλλον ἄνθρωπο τό λογικό κτίσμα τοῦ Θεοῦ κι ὄχι τόν μετανάστη. Καί δέν μποροῦν νά συμβιβαστοῦν μέ διδασκαλίες πού στενεύουν τήν εὐρυχωρία τῆς ζωῆς τους.

Εἶναι γεγονός ὅτι τά περί εὐρυχωρίας τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς ἀκούγονται σάν ρομαντικές κουβέντες στά αὐτιά αὐτῶν πού εἶναι «ξεκολλημένοι» ἀπό τήν ὀρθόδοξη παράδοση. Εἶναι, ὅμως, πολύ φυσικά πράγματα στούς «κολλημένους» σ’ αὐτήν.

Ὁ προοδευτισμός τῆς ὀπισθοδρόμησης

Ἔχουμε στήν σύγχρονη Ἑλλάδα –2002 χρόνια μετά Χριστόν– ἑλληνολάτρες νεοπαγανιστές' ἀνθρώπους πού βλέπουν τήν Ἐκκλησία σάν μιά ἑβραϊκή αἵρεση πού ἀλλοίωσε τόν Ἑλληνισμό. Εἶναι ἄνθρωποι «κολλημένοι» σέ σχήματα τοῦ παρελθόντος, ἀσφυχτικά στενά γιά τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, σχήματα χωρίς μέλλον, πού φυλακίζουν τό νοῦ στήν ἐμπάθεια καί τή θνητότητα.

Καί νά σκεφθῆ κανείς ὅτι κάποιοι ἀπό αὐτούς –τοὺς ἀπό ἰδεολογία ρατσιστές– ἐμφανίζονται ὡς προοδευτικά πνεύματα πού κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησία γιά ὀπισθοδρόμηση καί φανατισμό.

π.Θ.Α.Β.