Γεγονότα καὶ Σχόλια: «Εὐγενής» ἐκτόνωση - Φθόνος καὶ πρωτάθλημα

«Εὐγενής» ἐκτόνωση

Τό παγκόσμιο κυπέλο ποδοσφαίρου Ἰαπωνίας-Κορέας τελείωσε. Σάν ἐπίμετρο στήν ἱστορία τοῦ ἔχω τήν γνώμη ὅτι θά πρέπη νά διερευνηθῆ τό ἐρώτημα: Τό ποδόσφαιρο ἑνώνει; Τό ἐρώτημα εἶναι «κλασικό». Κάποιοι μπορεῖ νά θεωροῦν ὅτι δέν χρειάζεται συζήτηση. Ἔχω, ὅμως, τήν γνώμη ὅτι μᾶς ἐνδιαφέρει ἄμεσα, διότι καί ἐμεῖς ἑτοιμαζόμαστε νά συνδιοργανώσουμε μέ τήν «φίλη καί γείτονα» Τουρκία τό Πανευρωπαϊκό Κύπελο Ποδοσφαίρου τοῦ 2008, τό ὁποῖο, μάλιστα, συνδέουμε μέ τήν ἐξωτερική πολιτική, διότι θεωρεῖται γεγονός, πού θά βοηθήση στήν «ὑπέρβαση» τῶν μεταξύ μας διαφορῶν.

Καταλαβαίνουμε ὅτι μιά συνδιοργάνωση ἑνός μεγάλου ἀθλητικοῦ γεγονότος θά φέρη τίς δύο χῶρες πιό κοντά. Θά σπάση τόν πάγο στίς μεταξύ τους σχέσεις. Αὐτό, ὅμως, δέν εἶναι ἐπιπτευγμα τοῦ ποδοσφαίρου, ἀλλά τοῦ πολιτικοῦ σχεδιασμοῦ τῶν ἁρμοδίων παραγόντων, πού βρῆκαν ἀφορμή τό ποδόσφαιρο, γιά νά βάλουν κάποιες ὑπηρεσίες τους στήν περιπέπτεια τῆς διμεροῦς συνεργασίας.

Ὑπάρχουν, βέβαια, κάποιοι παθιασμένοι φίλαθλοί του ποδοσφαίρου πού προσπαθοῦν νά τοῦ ἀποδώσουν θεραπευτικές ἰδιότητες γιά κάθε προσωπική ἤ κοινωνική νόσο. Μέσα σέ αὐτό τό ἐνθουσιαστικό πλαίσιο ἀκούγεται καί ἡ ἄποψη ὅτι τό ποδόσφαιρο ἑνώνει.

Ἀλήθεια, πόσο ἑνωμένος αἰσθάνεται ἕνας φανατικός φίλαθλός του Ὀλυμπιακοῦ μέ ἕναν φανατικό φίλαθλό του ΠΑΟΚ; Κι ἄν αὐτή ἡ περίπτωση θεωρεῖται νοσηρή, θά πάρω τίς φυσικές ἐκδηλώσεις τῶν καλῶν φιλάθλων του ποδοσφαίρου, μετά ἀπό ἕναν κρίσιμο ἀγώνα τῆς ὁμάδας τους. Πῶς, λοιπόν, μποροῦμε νά λέμε ὅτι τό ποδόσφαιρο ἑνώνει, ὅταν ὑπάρχουν ἐπινίκιοι πανηγυρισμοί; Ἡ «ἀφελής» ἐρώτηση εἶναι: Τί πανηγυρίζουν; Προφανῶς, τή νίκη τούς ἐναντίον μιᾶς ἄλλης ὁμάδας, οἱ ὀπαδοί τῆς ὁποίας λυποῦνται καί κάποιοι ἀπό αὐτούς κατατρώγονται ἀπό τόν φθόνο. Δέν θά ἐπιμείνω στό χριστιανικό ἐρώτημα: Πῶς πανηγυρίζουν γιά κάτι ποῦ κάνει κάποιους συνανθρώπους τους νά λυποῦνται; Θά προχωρήσω λίγο παραπέρα. Πῶς μποροῦμε νά λέμε ὅτι τό ποδόσφαιρο ἑνώνει, ὅταν ἡ ἐπιτυχία μιᾶς ἐθνικῆς ὁμάδας τονώνει τό ἐθνικό φρόνημα ἑνός λαοῦ; Σ’ αὐτή τήν περίπτωση τό ποδόσφαιρο ἑνώνει τό ἔθνος αὐτό μέ τά ἄλλα ἔθνη ἤ ἰσχυροποιεῖ τόν ἐγωισμό του ποὺ ποδοσφαιρικῶς τά κατατρόπωσε;

Τό ποδόσφαιρο εἶναι μιά «εὐγενής» ἐκτόνωση τοῦ πολεμικοῦ πάθους –τῆς βιαιότητας τοῦ πάθους τῆς κυριαρχίας. Τά λοιπά εἶναι ἀνούσιες κουβέντες.

Φθόνος καί πρωτάθλημα

Συμπληρωματικά πρός τά παραπάνω πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι διακατεχόμαστε ἀπό τό πάθος τοῦ φθόνου ὅταν χαιρόμαστε μέ τίς ἀποτυχίες τῶν ἄλλων ἤ ὅταν λυπούμαστε μέ τίς ἐπιτυχίες τους καί τίς χαρές τους.

Εἶναι κατανοητό, πιστεύω, ὅτι ὁ φθόνος δέν μπορεῖ νά συνυπάρχη μέ τήν ἑνότητα καί τήν ἀγάπη.

Μέ αὐτή τήν ἁπλή ἀλήθεια ἄν ἐξετάσουμε τίς διοργανώσεις τῶν διαφόρων πρωταθλημάτων, δέν νομίζω ὅτι μποροῦμε νά καταλήξουμε στό συμπέρασμα ὅτι ἑνώνουν τούς ἀνθρώπους. Ἁπλῶς ἐκτονώνουν «εὐγενῶς» τά διαιρετικά πάθη τους.

π.Θ.Α.Β.