Εἰδήσεις Ἰουλίου 2002

Α'  Κατασκηνωτικὴ περίοδος κοριτσιῶν 2002

«Ἀγγέλων Πολιτεία» ἦταν ὁ τίτλος τῆς πρώτης περιόδου (2-8 Ἰουλίου) γιά κορίτσια Δημοτικοῦ Σχολείου, στήν Κατασκήνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας στόν Ἅγιο Παντελεήμονα Ἀντιρρίου. Μέσα σέ ἀτμόσφαιρα ξεγνοιασιᾶς, κεφιοῦ, ψυχαγωγίας, παιχνιδιοῦ, ἀθλοπαιδιῶν καί καλλιτεχνικῶν δραστηριοτήτων, ἀλλά καί εὐγενοῦς ἅμιλλας, πειθαρχίας στό πρόγραμμα, ἐργασίας καί καθηκόντων, οἱ μικρές κατασκηνώτριες καλλιέργησαν τήν κοινωνικότητα καί κατά Θεόν ἐπικοινωνία, ἄσκησαν τήν θέληση καί κυρίως ἐβίωσαν τήν μυστηριακή ζωή καί πνευματικότητα μέ εὐσέβεια καί εὐλάβεια γνωρίζοντας πώς βρίσκονται κάτω ἀπό τήν ἀσφαλῆ σκέπη τῶν πτερύγων τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων.

Μέ τίς εὐλογίες τοῦ Μητροπολίτου μας κ. Ἱεροθέου, οἱ πέντε (5) ὁμάδες κατασκηνωτριών ἔθεσαν προστάτες-ὁδηγούς στίς ὁμάδες τους, τούς Ἀρχαγγέλους Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, τόν Φύλακα Ἄγγελο καί τά Χερουβίμ καί Σεραφίμ, καί ἔμαθαν νά ἐπικαλοῦνται τήν πολύτιμη βοήθειά τους.

Καί πράγματι ἡ προστασία τούς ὑπῆρξε ἐμφανέστατη καί οὐσιαστική –ἀπόδειξη ἡ καθ’ ὅλα εὔρυθμη λειτουργία τῆς Κατασκηνώσεως.
Εἴθε μέ τίς πρεσβεῖες τῶν Ταγμάτων τῶν Ἀγγέλων νά εἰσέλθουν ὅλες οἱ μικρές κατασκηνώτριες στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Κ.Ζ.

Καί μιά ἄλλη «κατασκήνωση»

...Ἔχουμε τήν μεγαλύτερη προσέλευση ἀπό κάθε ἄλλη χρονιά. Εἶναι περί τά 100 ἄτομα. Γιά νά τακτοποιηθοῦν στόν ὕπνο, μεταβάλαμε ἄλλους χώρους σέ κοιτῶνες. Ἰδίως ἕνα τεράστιο δωμάτιο, πού χρησιμοποιεῖται γιά ἀναγνωστήριο. Ἐκεῖ τοποθετήσαμε πολλά στρώματα κάτω στό δάπεδο, ἐνώσαμε πάγκους καί τούς κάναμε κρεββάτια, τά τραπέζια πού τρῶνε ἐπίσης, ἕνα μεγάλο κομμάτι ξύλου πού παίζουν πίγκ-πόγκ, ἐπάνω στήν ξύλινη ἕδρα. Τά πάντα μεταβλήθηκαν σέ κρεββάτια. Ἀλλά φαίνεται ὅτι αὐτή ἡ ὁμαδική κατοίκησις ὄχι μόνο δέ τούς ἐνοχλεῖ, ἀλλά καί τούς ἀναπαύει. Στίς ὧρες ἐκτός μαθήματος κάνουν σάν μελίσσι. Γεμίζουν ὅλοι οἱ κοινόχρηστοι χῶροι ἔξω. Ἀστειεύονται, γελᾶνε, ψέλνουν, ὅλα ἀναμικτα. Ἡ μεγάλη ἀπόλαυσις ἦταν ὅταν ὁ π. Μελέτιος τούς ἀγόρασε μπάλλα γιά νά παίξουνε ποδόσφαιρο πού εἶναι τό πιό ἀγαπημένο τούς παιχνίδι. Τό πρωΐ ξυπνᾶνε 4:45 καί μέχρι τίς 9:30 τό βράδυ εἶναι στό πόδι, εἴτε σέ ἀκολουθίες, εἴτε σέ μαθήματα, μέ λίγο ἐνδιάμεσο ἐλεύθερο χρόνο. Ἔτσι λοιπόν ξέδωσαν λιγάκι προχθές πού ἔπαιξαν ποδόσφαιρο μέσα στό χῶρο τῆς Μισσιόνας. Ἐμεῖς μέ τόν π. Μελέτιο παρακολουθήσαμε ἀπό τό γειτνιάζον δασάκι μέ τούς πολύ ὑψηλούς εὐκάλυπτους καί εἴχαμε πανοραμική θέα, γιατί εἶναι λίγο ὑπερυψωμένο τό μέρος. Μαζί παρακολουθοῦσαν καί ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, πού οἱ ἐκδηλώσεις τούς ἦταν πολύ θερμές σέ κάθε ἐνδιαφέρουσα φάσι. Ἰδίως τῶν πιό μικρῶν 8-12 ἐτῶν πού κάθε τόσο ἀλάλαζαν μέ σηκωμένα τά χέρια καί χοροπηδώντας...

...Βρίσκω λίγο χρόνο καί σᾶς γράφω, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀκούω στή διπλανή αἴθουσα νά ψέλνουν... Μπλέκονται δέ οἱ ψιλές φωνοῦλες τῶν μικρῶν μέ τίς πιό ὥριμές των πιό μεγάλων καί δημιουργεῖται ἕνα ἑτερογενές μέν σύνολο πού ὅμως δέν ἀπωθεῖ, ἀλλά εἶναι πολύ συμπαθητικό. Θαυμάζει κανένας ὅταν σκέφτεται ὅτι ὅλα αὐτά τά παλληκαράκια ἦλθαν ἀπό πολλά χιλιόμετρα μακρυά, συναντήθηκαν ἐδῶ στό χῶρο τῆς ἱεραποστολῆς καί προσπαθοῦν μέ ἕνα τόσο συμπαθῆ τρόπο νά μάθουν νά ψέλνουν ὡραία, γιά νά δοξάζουν τήν Παναγία μας...

Στίς ὧρες τοῦ διαλείμματος, μόλις βγοῦν ἀπό τίς αἴθουσες, ἀντί νά σταματήσουν τήν ψαλμωδία γιά νά πάρουν μιά ἀνάσα, αὐτά συνεχίζουν μόνα τους... Ἐκεῖ διακρίνεις πῶς ἐκδηλώνεται ὁ χαρακτήρας τοῦ καθ’ ἑνός. Οἱ πιό ἡσυχαστικοί πηγαίνουν δύο-δύο πιό πέρα καί ψέλνουν μόνοι τους. Οἱ ἄλλοι παραμένουν ἐκεῖ μπροστά στίς αἴθουσες ὥσπου νά ἔλθη ἡ ἑπομένη ὥρα. Σήμερα εἶχα φέρει ἕνα βιβλίο ὁδηγοῦ Ἁγίου Ὅρους στά Γαλλικά, καί στήν ὥρα τοῦ διαλείμματος πού βγῆκαν ἔξω, ἐγώ τό φυλλομετροῦσα ἐκεῖ μπροστά στό διάδρομο. Ὁπότε καταλαβαίνετε ὅτι πλησίασαν σάν τίς μυῖγες στό γάλα καί ἄρχισαν τά κογκολέζικα ἐπιφωνήματα (μά, μά, μά) ὅταν ἔβλεπαν ἐντυπωσιακές φωτογραφίες. Τό ἔδειξα καί στόν Ἠσύχιο (18 περίπου ἐτῶν) πού τήν προηγουμένη μου εἶχε πεῖ νά τόν πάρωμε στό Μοναστήρι γιά νά γίνη μοναχός, ἀλλά σχεδόν τοῦ τό ἀπέκλεισα λέγοντάς του νά μείνη ἐδῶ στήν πατρίδα του καί νά γίνη μοναχός.

Τά παιδιά ἐδῶ ἀρέσκονται στό νά φοροῦν διάφορα μπιχλιμπίδια στά χέρια στό λαιμό κλπ. Σ’ ἕνα μάθημα λοιπόν, τούς εἶπα ὅτι δέν εἶναι ὡραῖο οἱ ἄνδρες νά φοροῦν τέτοια στολίδια μπρασελέδες, κολιέ ἤ νά περπατᾶνε στό δρόμο καί νά χορεύουν (ὅπως συνηθίζουν κυρίως οἱ μικρότεροι). Τούς εἶπα τούς μπρασελέδες καί τά κολιέ ἐνδεικτικά, χωρίς νά ἀναφέρω εἰδικά καί τά δακτυλίδια, γιατί τά ἐννοοῦσα. Τήν ἄλλη ἡμέρα ὅλοι ὅσοι φοροῦσαν ἔκαναν ὑπακοή καί τά ἔβγαλαν, ἦλθαν ὅμως φορώντας δακτυλίδια. Φαίνεται ὅτι νόμισαν ὅτι ἐπιτρέπονται ἐφ’ ὅσον δέν τά ἀνέφερα ὀνομαστικά...

(ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς Ἱεραποστόλου στόν Γέροντά του, τόν Καθηγούμενο τῆς Ι.Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους, Ἀρχιμ. π. Γεώργιο)

***
Φέτος, κατά τό ἑορταστικό τριήμερο ἐπί τῇ καθόδω τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου στήν Ναύπακτο λειτούργησε καί ἔκθεση ἁγιογραφίας Ναυπακτίων δημιουργῶν. Στήν φωτογραφία μερικοί ἀπό τούς ἐννέα συμμετέχοντες μπροστά στά ἔργα τούς (βλ. σέλ. 1,5).

Ἡ πορεία τῶν ἔργων στό «Ξύκειον»

Τόν Δεκέμβριο τοῦ 2001 θεμελιώθηκε μέ κάθε ἐπισημότητα τό Ξύκειο-Καπορδέλειο κτήριο πού θά λειτουργήση ὡς Μονάδα Φροντίδας Ἡλικιωμένων (Γηροκομεῖο) μέ προοπτική νά γίνη ἕνα πολυδύναμο Κέντρο, στήν περιοχή τῆς Παλαιοπαναγιᾶς. Τό ἔργο αὐτό ἀποτελεῖ ὅραμα γιά τούς Ναυπακτίους πού ἐπιθυμοῦν νά δημιουργήσουν ἀξιοπρεπῆ ἀνθρώπινη ἀτμόσφαιρα γιά τούς ἀνήμπορους γέροντες.

Τό κτήριο ἄρχισε νά κτίζεται στό οἰκόπεδο πού δώρισε ὁ ἀείμνηστος Γ. Καπορδέλης, μέ χρήματα (100.000.000 δρχ.) τοῦ ὁμογενοῦς κ. Ἰωάννη Ξύκη.

Ἤδη μέ τά πρῶτα αὐτά χρήματα ἔγιναν οἱ ἐκσκαφές καί τελείωσε ὅλος ὁ τσιμεντένιος σκελετός τοῦ κτηρίου, ὅπως φαίνεται καί στήν πανοραμική φωτογραφία.

Μέ τήν δωρεά τοῦ μεγάλου εὐεργέτη κ. Ἰωάννη Ξύκη καί τήν ἐπίβλεψη τοῦ κ. Γεωργίου Κολοβοῦ πιστεύουμε ὅτι τό ἵδρυμα αὐτό σύντομα θά τεθῆ σέ λειτουργία.

***

Τόν ἁγιασμό γιά τήν ἔναρξη τῆς λειτουργίας τῶν παιδικῶν καί νεανικῶν κατασκηνώσεων «Παιδοπόλεως» καί «Στέγης Ἐργαζομένης Νεάνιδος» τῆς Ὁμογένειας τέλεσε τό Σάββατο 13 Ἰουλίου ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, στήν νῆσο Πρώτη των Πριγκηπονήσων.

Στήν ὁμιλία τοῦ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης τόνισε μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:

«Ἐφέτος, ὅπως γνωρίζετε, καθυστέρησε ἀσυγχώρητα ἡ ἔκδοση τῆς ἄδειας τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν, γιά νά λειτουργήση τό ἵδρυμά μας, καί λέγω ἀσυγχώρητα, διότι, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ὁ σκοπός αὐτοῦ του ἱδρύματος εἶναι κοινωνικός, εἶναι φιλανθρωπικός, εἶναι ἱερός καί ἑπομένως οἱ ἁρμόδιες κρατικές Ἀρχές θά ἔπρεπε ὄχι ἁπλῶς νά μή φέρουν προσκόμματα καί νά μήν καθυστεροῦν στήν ἔκδοση τῆς ἀδείας, ἀλλά νά μᾶς βοηθοῦν παντοιοτρόπως πέραν πάσης γραφειοκρατίας καί πάσης προκατάληψης. Ἄλλωστε δέν εἶναι ἡ πρώτη χρονιά πού λειτουργεῖ ἐδῶ αὐτό τό ἵδρυμα, λειτουργεῖ ἐδῶ καί 65 χρόνια.

Γνωρίζουν οἱ Ἀρχές τί κάνουμε, ἔρχονται ἐλέγχουν, παρακολουθοῦν - καί καλά κάνουν -, διότι εἶναι ἡ εὐθύνη τοῦ κράτους νά παρακολουθῆ. Ἀλλά θέλω νά πιστεύω ὅτι εἶναι βέβαιες οἱ Ἀρχές ὅτι ἐδῶ συντελεῖται ἕνα κοινωνικό ἔργο, ἕνα ἱερό ἔργο ὑπέρ τῆς διαπλάσεως τῶν χαρακτήρων τῶν παιδιῶν μας νά γίνουν καλοί χριστιανοί, ἐφ’ ὅσον εἶναι ἡ θρησκεία τους καί ἡ πίστη τους, ἀλλά νά γίνουν καί καλοί πολίτες. Αὐτό ἐπιδιώκουν τά ἱδρύματά μας.

Γι’ αὐτό ἐπαναλαμβάνω ὅτι τόσες ἡμέρες καί τόσες ἑβδομάδες τό Πατριαρχεῖο καί ἡ Ὁμογένεια ἦταν σέ ἀγωνία καί ἀβεβαιότητα γιά τό πότε θά ἐκδοθῆ ἡ ἄδεια.

Ἐλπίζω ὅτι τοῦ χρόνου δέν θά ἐπαναληφθῆ αὐτό. Ἐλπίζουμε γενικότερα ὡς Ὁμογένεια ὅτι τά καινούρια πολιτικά σχήματα, τά ὁποῖα ἐκκολάπτονται αὐτή τή στιγμή στή χώρα καί τά ὁποῖα ἔχουν ἐξαγγείλει ὡς κεντρικό προσανατολισμό τῆς δραστηριότητάς τους, ὅταν θά ἔλθουν στήν ἐξουσία φυσικά, τήν ἔνταξη τῆς Τουρκίας στήν Εὐρώπη, ἐπαναλαμβάνω, ἐλπίζουμε ὅτι αὐτά τά καινούρια πολιτικά σχήματα θά ἐνσκήψουν ἐπάνω στά προβλήματα τῶν Μειονοτήτων, ἑπομένως καί τῆς δικῆς μας Μειονότητας καί τοῦ Πατριαρχείου μᾶς χωρίς προκατάληψη, μέ περισσότερη κατανόηση καί μέ περισσότερη διάθεση νά ἐξυπηρετηθοῦν οἱ σκοποί τῆς ὑπάρξεως τῆς Ὁμογένειάς μας ὡς συνόλου καί τῶν ἐπί μέρους ἱδρυμάτων της.

Οἱ Ὁμογενεῖς εἴμαστε νομοταγεῖς πολίτες καί δέν πρόκειται νά δημιουργήσουμε ποτέ κανένα πρόβλημα στό κράτος. Ἀντιθέτως τά προβλήματα μᾶς τά δημιουργεῖ τό κράτος, τό ὁποῖο ἔπρεπε νά μᾶς βοηθάη νά ἐπιλύουμε τά προβλήματά μας, νά μήν ὑπάρχουν, νά μή δημιουργοῦνται.

Ἐκφράζω τήν αἰσιοδοξία ὅλων μας ὅτι τό αὔριο θά εἶναι καλύτερο ἀπό τό σήμερα».

***

Μέ ἐντολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Χριστοδούλου, ὁ ἑνδεκάχρονος πού ἔχασε τόν πατέρα του στίς πλημμύρες τοῦ Ἰουλίου, θά λαμβάνη ἐπίδομα 300 εὐρώ μέχρι νά ἐνηλικιωθῆ.

***

Τόν μεγαλύτερο Ὀρθόδοξο Ναό τοῦ κόσμου κτίζουν στό Βελιγράδι οἱ Σέρβοι. Πρόκειται γιά τόν Ναό τοῦ Ἁγίου Σάββα, πού θεμελιώθηκε τό 1936 στό κέντρο τοῦ Βελιγραδίου, στόν λόφο ὅπου οἱ Μωαμεθανοί ἔκαψαν τά λείψανα τοῦ Ἁγίου. Ἡ ἀνοικοδόμησή του εἶχε σταματήσει καί συνεχίζεται τώρα. Οἱ Σέρβοι, ἄν καί ζοῦν κάτω ἀπό τά ὅρια τῆς φτώχειας, δέχονται καί πληρώνουν ἀγόγγυστα φόρο 26% στά γραμματόσημα, προκειμένου νά ὁλοκληρωθῆ τό κτίσιμο τοῦ Ναοῦ. Καί αὐτό γιατί ὁ Ἅγιος Σάββας εἶναι γιά τόν σέρβικο λαό ἕνα σύμβολο ἐθνικό καί θρησκευτικό.

***

Περισσότεροι ἀπό 2.000 γονεῖς καί ἄλλοι ἐνδιαφερόμενοι παρακολούθησαν τά προγράμματα τῶν 56 Σχολῶν Γονέων, πού λειτούργησαν μέ μεγάλη ἐπιτυχία, γιά τρίτη συνεχῆ χρονιά, στίς Ἐνορίες τῶν 13 Περιφερειῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Τήν προσεχῆ περίοδο 2002-2003 προβλέπεται νά λειτουργήσουν 70 Σχολές Γονέων σέ σύνολο 144 Ἐνοριῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.

***

Ἕξι φοιτητές ἀπεφοίτησαν ἀπό τήν Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Μητροπόλεως Καναδᾶ. Ἡ Ἀκαδημία ἔχει εἰδικό σκοπό νά προετοιμάζη τούς ὑποψηφίους Κληρικούς πού θά ἀναλάβουν τίς Ἐνορίες τῶν Ὀρθοδόξων στήν μακρινή αὐτή χώρα. Οἱ ἀπόφοιτοι μέ μιά ὁμάδα ὁμογενῶν καί ἐπικεφαλῆς τόν Μητροπολίτη Καναδά κ. Σωτήριο καί τόν Ἐπίσκοπο Ἀνδίδων κ. Χριστόφορο, ἐπισκέφθηκαν τήν Κωνσταντινούπολη καί τήν Ἀθήνα.

***

Ὁμαδικές βαπτίσεις, οἱ πρῶτες πού γίνονται στήν Ἀκτή τοῦ Ἐλεφαντοστοῦ, ἐνέταξαν ἐπίσημα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τούς πρώτους ἰθαγενεῖς της μακρινῆς αὐτῆς χώρας. Πρόκειται γιά ὀπαδούς ἄλλων προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ κατηχήθηκαν, βαπτίστηκαν ἀπό τόν Ἐπίσκοπο κ. Παντελεήμονα.

***

Βρεττανός ἐπιστήμονας ἀνακάλυψε τά ἐρείπια τοῦ ἀρχαιότερου χριστιανικοῦ ναοῦ τῆς Κίνας. Χρονολογεῖται τόν 7ο αἱ. μ.Χ. Βρέθηκαν πάπυροι πού δίνουν μιά μικρή περιγραφή τῆς ζωῆς ἐκείνων τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κάνει βίωμά τους τήν ἰσότητα ἀνδρῶν καί γυναικῶν, τήν ἀπαγόρευση τῆς δουλείας, τήν χορτοφαγία καί τήν ἀπαγόρευση ἀφαίρεσης ἀνθρώπινης ζωῆς.