Νὰ χαίρεσαι τὴν βασιλεία σου

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ 

Νικολάου Γεωργάτου 

Μέ µεγάλη χαρά καί ἱκανοποίηση, πού ἐκδήλωναν µέ διαφόρους τρόπους, ὑποδέχθηκαν οἱ Χριστιανοί τῶν ὀρεινῶν µας χωριῶν τόν Μητροπολίτη µας, πού πραγματοποίησε ὅλο τό καλοκαίρι µιά µεγάλη καί κοπιαστική ἐξόρμηση στήν ὀρεινή Ναυπακτία καί στήν περιοχή Ἁγίου Βλασίου. Ἐπιθυμία του ἦταν νά γνωρίση τούς Χριστιανούς του καί τά "καθ᾽ αὐτῶν". Θεωρεῖ µεγάλο πλεονέκτημα τῆς ἐπαρχίας του τήν δυνατότητα νά ἔχει προσωπική ἐπικοινωνία µέ τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. 

Σέ πολλές περιπτώσεις οἱ ἐκδηλώσεις ἦταν συγκινητικές καί φανέρωναν τήν εὐσέβεια καί τήν εὐγένεια τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν. 

Ἦταν συγκινητικές οἱ προσφωνήσεις τῶν Προέδρων τῶν µικρῶν κοινοτήτων, πού µέ σεβασµό, μεράκι, εἰλικρίνεια, παράπονο, ἀποφασιστικότητα, ἐλπίδα, ἐξέφραζαν πρός τόν Ἐπίσκοπό τους τήν πίστη τους, τήν ἀφοσίωσή τους στήν Ἐκκκλησία καί τήν παράδοση τοῦ τόπου µας, καθώς καί τόν πόνο τους γιά τό ψυχοράγηµα τῶν χωριῶν τους. Καί μέ τούς λόγους τους ἀποδείκνυαν, αὐτοί οἱ ἄρχοντες πενιχροῦ πλήθους γηραιῶν ἀρχομένων, τήν ἀρχοντιά τους, πού λείπει ἴσως ἀπό τούς ἄρχοντες ὁλόκληρων λαῶν. 

Ἦταν ἐνδεικτική τῆς εὐσέβειἁς τους ἡ ἐπιμονή νά ἔχει τό χωριό τους παπά, καθώς καί ἡ δίψα τους νά ἀκοῦνε θεῖο κήρυγμα. Αὐτό ἄλλωστε ἦταν καί τό κύριο θέµα στίς περισσότερες συζητήσεις πού εἶχε ὁ Σεβασµιώτατος µαζί τους. Κι ὅταν ἡ ἐπιμονή τους γινόταν µεγαλύτερη, ὁ Σεβασµιώτατος τούς ἀπαντοῦσε:
-Ἐπιθυμία µου εἶναι κάθε χωριό νά ἔχη τόν ἐφημέριό του. Ἀλλά πρέπει νά βρεθοῦν ὑποψήφιοι. Πρέπει ὅλοι νά βοηθήσετε πρός τόν σκοπό αὐτό. Θέλω νά χειροτονήσω καλούς Ἱερεῖς, πού νά ἀγαποῦν τήν Ἐκκλησία, νά εἶναι ἰσορροπημένοι ψυχολογικά καί νά εἶναι σύµφωνα µέ τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί ἔλεγε ὁ Γέροντάς µου: «Καλύτερα νά ἀναζητᾶ τό χωριό παπᾶ, παρά νά κάνη ἀγώνα γιά νά τόν διώξη». 

-Νά γίνονταν καί οἱ γυναῖκες παπάδες, νά γινόµουν ἐγώ! 

-Ἐσεῖς δέν μπορεῖτε νά γίνετε παπᾶδες, μπορεῖτε ὅμως νά γίνετε παπαδιές, νά ἀφήνετε τούς ἄντρες σας νά γίνουν! Δέν θέλουν οἱ ἄντρες σας; Νά εἶστε διατεθειµένες νὰ δώσετε τά παιδιά σας. 

Ἦταν ἐγκάρδια ἡ φιλοξενία τους, ἀπό τό ποτῆρι µέ τό δροσερό νερό τῆς πηγῆς τους, µέχρι τό πλούσιο τραπέζι, στό ὁποῖο ἦταν καλεσμένο, μερικές φορές, ὅλο τό χωριό. Ἦταν ἀπρόοπτη ἡ χειρονομία στήν ὁποία ἀντέδρασε ὁ Σεβασµιώτατος, τοῦ ὀρεσίβιου ἐκείνου ποιµένος τῶν προβάτων ποὺ πέταξε τή µαγκουρίτσα του, τό ἰσχνό στήριγμα τῶν γηρατειῶν του, γιά νά φιλήση τό χέρι τοῦ ποιµένος τῶν λογικῶν προβάτων, ἀναγνωρίζοντας ἔτσι τήν ἀνωτερότητα τῆς ποιμαντικῆς ἔναντι τῆς ποιμενικῆς. 

Ἦταν συγκινητική, καί σέ πολλά χωριά ἐντυπωσιακή, ἡ συµµετοχή στήν Θεία Λειτουργία ἤ στήν ὁρισμένη Ἀκολουθία, ὅπου οἱ γογεῖς ὁδηγοῦσαν τά παιδιά τους νά ἀνάψουν κερί, νά προσκυνήσουν τίς εἰκόνες, νά πάρουν τήν εὐχή τοῦ Δεσπότη, νά διακονήσουν ὡς παπαδάκια. Καηµένα σύγχρονα παπαδάκια! Τούς ἔμαθαν τὴν Ἱστορία τοῦ Δαυίδ, τόν μπερδεύουν ὅμως μέ τόν Ρόκυ! 

Ὅλα αὐτά τά πανέμορφα χωριουδάκια πού εἶναι κρυμμένα µέσα στό πράσινο, μοιάζουν νά στολίζουν σάν ἀσημένιες πόρπες τήν µαυροπράσινη κόµη τῶν ψηλῶν βουνῶν. Ὅμως συµβαίνει τό ἀντίθετο' τά ψηλά ϐουνά µέ τά πράσινα δάση εἶναι τά στολίδια τῶν χωριῶν. Καί ὅταν ὁ Δεσπότης ἀποχαιρετοῦσε τούς Χριστιανούς του στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ, τοῦ ἔδιναν τήν εὐχή: "νά χαίρεσαι τή βασιλεία σου”, ἕνα µέρος τῆς ὁποίας εἶναι καί αὐτές οἱ ψυχές πού ζοῦν στά ψηλά βουνά, ἐκεῖ πού ἀρχίζει τό βασίλειο τῆς ἑλάτης.