Κύριο θέμα: Δηλώσεις ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν - Ἀνεπηρέαστη γνώμη

Ἀνεπηρέαστη γνώμη

Οἱ ἀρχές καί οἱ ἐξουσίες στίς ἀνθρώπινες κοινωνίες ἀποτελοῦν μεταπτωτικό φαινόμενο. Ἡ Ἐκκλησία δέν συμμετέχει στήν ἐξάσκηση αὐτῆς τῆς ἐξουσίας καί δέν ἐμπλέκεται στίς διαδικασίες ἀνάδειξης τῶν ἀρχόντων' πολύ δέ περισσότερο δέν κομματίζεται. Ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ ἁγιασμός τῶν ἀνθρώπων, ὀδηγώντας αὐτούς στήν προπτωτική κατάσταση στά ὅρια τῆς προσωπικῆς ζωῆς ἑκάστου' ἕνας ἁγιασμός πού ἔχει ἄμεσες συνέπειες στήν κοινωνία καί τόν κόσμο. Ἡ Ἐκκλησία, ὅταν καί ὅπου ἐπεμβαίνει, τό κάνει γιά λόγους ποιμαντικῆς καί αὐτό μπορεῖ νά γίνη ἀκόμη καί μέ τήν εὐκαιρία τῶν ἐκλογῶν. Οἱ ποιμένες αἰσθάνονται εὐθύνη γιά τό ποίμνιό τους καί τό καθοδηγοῦν πρός τήν τελείωση.

Στήν Ἐπαρχία μας, κατά τίς διαδικασίες ἀνάδειξης τῶν ἀρχόντων (οἱ ὁποῖοι πρέπει νά νοοῦνται ὡς διάκονοι τοῦ λαοῦ) παρατηροῦνται κάποιες ὑπερβάσεις, κάποιες συγχύσεις, πού προκαλοῦν δυσλειτουργία στήν τοπική κοινωνία. Δέν ἐννοοῦμε μόνο τήν ἀντικατάσταση τοῦ πολιτικοῦ λόγου ἀπό τίς ἀρχές τοῦ μάρκετιγκ (κοινός τόπος στίς σύγχρονες δημοκρατίες), ἀλλά τήν χρησιμοποίηση θεσμῶν τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ἐπηρεασμό τῆς γνώμης τοῦ λαοῦ. Ἡ δημοκρατία-ἐλευθερία εἶναι καθημερινή κατάκτηση καί “θέλει ἀρετήν καί τόλμην” ἀπό ἄρχοντες καί ἀρχομένους.

Ὁ Σεβασμιώτατος παρεμβαίνει μέ ποιμαντική εὐθύνη καί εὐαισθησία στό πρόβλημα αὐτό, μέ τίς δηλώσεις πού δημοσιεύουμε ἐν συνεχεία.

Χ.Α.Μ.

Δηλώσεις τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου

ἐν ὄψει τῶν Δημοτικῶν καί Νομαρχιακῶν ἐκλογῶν

Οἱ Δημοτικές καί Νομαρχιακές ἐκλογές πλησιάζουν καί οἱ δημότες θά κληθοῦν νά ἀναδείξουν μέ τήν ψῆφο τούς τούς Δημοτικούς καί Νομαρχιακούς ἄρχοντες ποῦ θά διαχειρισθοῦν κατά τήν ἑπομένη τετραετία τά ζητήματα τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή θά ἤθελα νά καταθέσω μερικές ἀπόψεις, τίς ὁποῖες καλόν εἶναι νά ἔχουν ὑπ’ ὄψη τούς τόσο οἱ ὑποψήφιοι Δημοτικοί καί Νομαρχιακοί ἄρχοντες ὅσο καί ὁ λαός ἤ οἱ πολίτες τῆς περιφέρειας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

1. Ἡ τετραετία 2002-2006 εἶναι ἰδιαίτερα σημαντική, καί γιά τόν πρόσθετο λόγο τῆς διεξαγωγῆς στήν χώρα μᾶς τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004 μέ ὅλη τήν προβολή πού αὐτό συνεπάγεται. Συγχρόνως, ἡ πόλη τῶν Πατρών ἔχει ὁρισθῆ ὡς ἡ πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης γιά τό ἔτος 2006. Τέλος, τήν ἴδια περίοδο θά περατωθῆ ἡ Ζεύξη Ρίου - Ἀντιρρίου πού θά συντελέση ἀναμφισβήτητα στήν ἀναβάθμιση τῆς περιοχῆς μας, ἀλλά καί στήν ἀνάδειξη ὑπαρχόντων προβλημάτων καί στήν ἀνάδειξη νέων, τά ὁποῖα θά ἀπαιτήσουν λύσεις καί λύτες. Καί τά τρία αὐτά γεγονότα δημιουργοῦν πρόσθετες ὑποχρεώσεις στούς Δημοτικούς καί Νομαρχιακούς ἄρχοντες πού πρόκειται νά ἐκλεγοῦν στούς Δήμους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας ἀλλά καί στήν Νομαρχία Αἰτωλοακαρνανίας.

2. Ὡς Ποιμένας τῆς περιοχῆς μᾶς ὑπέρκειμαι κοσμικῶν ἰδεολογιῶν καί κομματικῶν παρατάξεων καί, ὅπως σέ ὅλη μου τήν ζωή, ἔτσι καί τώρα θά σέβομαι καί θά συνεργάζομαι, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπό μένα, μέ τούς ἐκλεγμένους ἄρχοντες τοῦ τόπου. Καί φυσικά, ὅπως ἔπραξα μέχρι τώρα, δέν πρόκειται νά συμμετάσχω σέ ὁποιονδήποτε μηχανισμό ἀναδείξεως τοπικῶν ἀρχόντων, γιατί ἡ Ἐκκλησία, πιστή στήν ἀποστολή της, οὔτε πολιτεύεται, οὔτε ἀναμειγνύεται καθ’ οἱονδήποτε τρόπο στά τῆς πολιτείας. Ὅσοι κακόβουλα διαδίδουν ὅτι εὐνόησα στό παρελθόν μερικούς ὑποψηφίους εἶναι κοινοί συκοφάντες. Ἐπίσης, ὡς Μητροπολίτης τῆς περιοχῆς αὐτῆς ἔχω τήν ἱερή εὐθύνη νά διατηρῶ καί νά διαφυλάσσω τήν κανονικότητα καί νομιμότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, νά στηρίζω τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς καί τίς παραδόσεις. Καί συγχρόνως ὡς Πρόεδρος διαφόρων Ἱδρυμάτων καί Κληροδοτημάτων ἔχω καθῆκον νά συνεργάζομαι, χωρίς καμμιά διάκριση, μέ τούς ἐκλεγμένους ἀντιπροσώπους τοῦ λαοῦ, γιά τήν καλή λειτουργία τους. Ἤδη μερικά ἀπό αὐτά ἀξιοποιοῦνται καί μερικά ἄλλα πρέπει νά λειτουργήσουν καλύτερα, γιά τό καλό της τοπικῆς κοινωνίας.

3. Ἐπίσης οἱ Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί οἱ μοναχοί δέν πρέπει νά ἀναμειγνύονται στά πολιτικά δρώμενα, γιατί εἶναι ἀδιανόητον κάποιοι, σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση μέ τό ὀρθόδοξο ἦθος, νά ἐκμεταλλεύονται τήν πνευματική πατρότητα, τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως γιά νά ἐξασκοῦν ψυχολογικές πιέσεις στά πνευματικά τους παιδιά. Καί ἄν ὑπάρχη κάποια τεκμηριωμένη ἀναφορά γιά ἀνάμιξη ἄμεση ἤ ἔμμεση Κληρικοῦ ἤ μοναχοῦ στίς ἐκλογές, ἤ ἀκόμη καί γιά ἄσκηση ψυχολογικῆς πίεσης σέ ἐκλογεῖς, αὐτή θά ἐξετάζεται μέ τήν δέουσα ὑπευθυνότητα ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη, ἡ ὁποία θά πράξη τά δέοντα. Διότι εἶναι ἀπαράδεκτο νά δημιουργῆται ἡ ἐντύπωση καί νά διαδίδεται μετ’ ἐπιτάσεως μάλιστα ἡ πληροφορία ὅτι κάποιοι τοπικοί ἄρχοντες ἐξελέγησαν καί ἐκλέγονται μέ ψήφους πού τούς ἔφερε ἡ προσπάθεια διαφόρων Κληρικῶν ἤ μοναχῶν.

4. Παράλληλα οἱ τοπικοί ἄρχοντες (δημοτικοί, νομαρχιακοί) πρέπει νά σέβονται τήν Ἐκκλησία, τόν Ἐπίσκοπο, τούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας καί τίς παραδόσεις της καί νά συνεργάζονται μέ τόν Ἐπίσκοπό του τόπου γιά τό κοινό ὄφελος. Ἐπίσης, οἱ ὑποψήφιοι ἄρχοντες δέν πρέπει νά δίδουν δικαιώματα σέ Κληρικούς καί μοναχούς νά διαδραματίζουν τόν ρόλο τοῦ ρυθμιστοῦ τῶν πολιτικῶν πραγμάτων, διότι μέ τόν τρόπο αὐτό, μέ τήν θέλησή τους, ἀναμειγνύουν τήν Ἐκκλησία ἤ φορεῖς τῆς Ἐκκλησίας στά πολιτικά πράγματα, πράγμα τό ὁποῖο ὅλοι κατηγοροῦν. Ἔτσι γίνονται “ὑποτελείς” καί δίδουν δικαιώματα γιά ἀνάπτυξη ξένων κέντρων ἐξουσίας.

5. Ἡ εὐθύνη ὅμως βαρύνει καί τούς ἐκλέκτορας - ψηφοφόρους, τόν λαό δηλαδή, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν νά ἀναδείξουν μέ τήν ψῆφο τούς αὐτούς πού παράγουν ἔργο καί σέβονται τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς καί τόν Ἐπίσκοπο. Εἶναι φυσικό, ἄν κανείς ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία, νά μή συνεργῆ μέ τήν ψῆφο του σέ ἀρνητικές συμπεριφορές ἔναντί της Ἐκκλησίας, τῶν θεσμῶν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἐπισκόπου τους. Καί βεβαίως ὀφείλουν οἱ ἐκλέκτορες - ψηφοφόροι νά ἀποκρούουν καί οἱ ἴδιοι κάθε ἐπιχειρούμενο βιασμό τῆς συνείδησής τους καί νά μήν ἐπιτρέπουν στούς πνευματικούς τους πατέρας νά ὑπερβαίνουν τήν ἁρμοδιότητά τους καί νά εἰσέρχονται σέ πολιτικές διαδικασίες μέ τό νά ὑποδεικνύουν πρόσωπα ἤ παρατάξεις πού πρέπει νά ψηφίσουν. Τό ἔργο τῶν ἐξομολόγων Κληρικῶν εἶναι νά βοηθοῦν τούς Χριστιανούς νά θεραπεύονται ἀπό τά ψυχικά πάθη καί ὄχι νά τούς χρησιμοποιοῦν ὡς “πιόνια” στήν διεκδίκηση ρόλου πολιτικοῦ παράγοντα στήν κοινωνία σέ βάρος τῆς Ἐκκλησίας.

6. Λέγονται ὅλα αὐτά, γιατί δυστυχῶς ὁ τόπος αὐτός ταλαιπωρεῖται ἐδῶ καί τρεῖς δεκαετίες περίπου ἀπό μιά ὑφέρπουσα, δυνάμει ἤ ἐνεργεία, ἐκκλησιαστική διαρχία, ἀφοῦ ὑπάρχουν Κληρικοί καί μοναχοί πού ὑποτιμοῦν καί παραθεωροῦν τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς καί νοθεύουν τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα τοῦ λαοῦ καί ἐξασκοῦν ποικίλες πιέσεις χάρη προσωπικῶν καί ἰδιοτελῶν σκοπῶν. Εἶναι ἐνδεικτικές οἱ πάνω ἀπό δεκαπέντε (15) ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας καί τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τό θέμα αὐτό. Ἡ προσωπική μου πεποίθηση εἶναι ὅτι ἡ ἀκαταστασία πού ὑπάρχει στήν Ναύπακτο, ὡς πρός τό ἐκκλησιαστικό θέμα, ὀφείλεται καί στήν ἀνοχή μερικῶν τοπικῶν παραγόντων, οἱ ὁποῖοι σιωποῦν μπροστά σε ἀπαράδεκτα φαινόμενα καί μέ τήν στάση τους καί κάποιες ἄστοχες ἐνέργειές τους, ἴσως ἄθελά τους, τά ἐνισχύουν. Εἶναι δυστύχημα γιά τήν δημοκρατική εὐαισθησία τοῦ λαοῦ μας, ὁρισμένοι ὑποψήφιοι νά ὑποκύπτουν σέ ποικίλες πιέσεις προερχόμενες ἀπό Κληρικούς καί μοναχούς, προκειμένου νά ἐξασφαλίσουν μερικές ἀμφίβολες δεκάδες ψήφους, καθώς ἐπίσης εἶναι δυστύχημα γιά τό ἐκκλησιαστικό μας πολίτευμα νά χρησιμοποιοῦνται μερικά μέλη τῆς Ἐκκλησίας γιά νά ὑπονομεύονται οἱ θεσμοί τῆς Ἐκκλησίας, μέ ἀποτέλεσμα νά ὁδηγούμαστε σέ μιά σχισματική κατάσταση.

7. Θεώρησα χρέος μου νά προβῶ στίς δηλώσεις αὐτές, διότι ἡ σιωπή μου μπορεῖ νά θεωρηθῆ ἔνοχη, ὅτι δηλαδή δῆθεν ἀνέχομαι ἤ καί ὑποθάλπω κάποιους Κληρικούς καί μοναχούς, ἀποδεχόμενος τίς ὅποιες, ἄμεσες ἤ ἔμμεσες, παρεμβάσεις τους στίς ἐξελίξεις τοῦ τόπου μας. Ἀντίθετα μάλιστα, καταδικάζω τέτοιες ἐνέργειες Κληρικῶν καί μοναχῶν, καθώς ἐπίσης καταδικάζω ἐνέργειες ὑποψηφίων τοπικῶν ἀρχόντων πού δίδουν τό δικαίωμα σέ Κληρικούς καί μοναχούς νά ρυθμίζουν τά πολιτικά πράγματα καί ἔτσι δημιουργοῦνται “παρεκκλησιαστικές” καί “παρακοινωνικές” ὁμάδες ἐξουσίας.

Γι’ αὐτό καί σημειώνω τά προεκτεθέντα μέ μοναδική προτεραιότητα τό καλό της κοινωνίας, τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης καί τῆς Ἐκκλησίας μας. Κανείς ἀπό μᾶς δέν μπορεῖ νά ἀνέχεται τήν ὑπονόμευση τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν, πολλῶ δέ μᾶλλον τήν καταπίεση τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ λαοῦ.