Νοσοκομεῖο καί ἰδεολογία

Ὁ Καθηγητής Χαράλαμπος Ροῦσσος πού εἶναι ὑπεύθυνός της Κλινικῆς Ἐντατικῆς θεραπείας τοῦ Νοσοκομείου “Εὐαγγελισμός”, καί πού τόν τελευταῖο καιρό ἦλθε στήν ἐπικαιρότητα γιατί ἀσχολήθηκε μέ τήν θεραπεία τοῦ Σάββα Ξηροῦ, τοῦ μέλους τῆς τρομοκρατικῆς ὀργάνωσης 17Ν, ἔδωσε συνέντευξη γιά τήν νοσηλεία τοῦ ἀσθενοῦς του (Ἔψιλον Ἐλευθεροτυπίας 8-9-2002). Στήν συνέντευξη αὐτή, μεταξύ των ἄλλων ἐνδιαφερόντων, πρόσεξα μιά σημαντική παρατήρηση τήν ὁποία θέλω νά μεταφέρω καί νά σχολιάσω.

Ὁ Καθηγητής, ἀναφερόμενος στό κρεβάτι στό ὁποῖο νοσηλεύθηκε ὁ Σάββας Ξηρός εἶπε: “Στό ἴδιο κρεβάτι βρέθηκαν ὁ Λιβανός, οἱ ἀρχιεπίσκοποι Ἀλβανίας Ἀναστάσιος καί Κύπρου Χρυσόστομος, ἀλλά καί τό θύμα τῆς 17Ν Μιχάλης Βρανόπουλος. Ἴσως ἔτυχε, γιατί τό συγκεκριμένο κρεβάτι βολεύει τήν ταχεία ἐξυπηρέτηση”. Ἡ δημοσιογράφος πού πῆρε τήν συνέντευξη μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Καθηγητής Ροῦσσος κλήθηκε νά νοσηλεύση, ἐκτός ἀπό τά πρόσωπα πού ἀναφέρθηκαν πιό πάνω, τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου, τόν Ὀδυσσέα Ἐλύτη, τόν ἐκδότη Χρῆστο Λαμπράκη, τόν Γιῶργο Γεννηματά, καί ὅλοι αὐτοί, πλήν τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, νοσηλεύθηκαν στό ἴδιο δωμάτιο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί στό ἴδιο κρεβάτι. Ὁ Καθηγήτης σέ ἄλλο σημεῖο τῆς συνέντευξής του εἶπε: “στή σκέψη μᾶς κυριαρχεῖ ὁ βαριά ἄρρωστος καί ὄχι τό ἄν αὐτός εἶναι δίκαιος ἤ ἁμαρτωλός, πλούσιος ἤ πτωχός”.

Ἀπαντώντας σέ ἄλλη ἐρώτηση τῆς δημοσιογράφου, ἀναφέρθηκε στήν σαφῆ διάκριση μεταξύ του ἔργου τοῦ ἰατροῦ καί τοῦ ἔργου τοῦ ἀστυνομικοῦ. “Όταν ἦρθε ἡ ἀστυνομία ἐδῶ, τούς εἴπαμε: "Ἐσεῖς τήν δουλειά σας καί ἐμεῖς τή δική μας". Ἔτσι δέν ὑπῆρχε καμμία παρέμβαση στήν ἐργασία μας... Ἦταν σάν νά ἤμασταν σέ δυό διαφορετικά δωμάτια. Ἄλλη ἡ δική τους ἐνασχόληση μέ τόν ἄρρωστο, ἄλλη ἡ δική μας”.

Ἀπό τήν σαφῆ αὐτήν τοποθέτηση τοῦ Καθηγητῆ φαίνεται ὅτι τό νοσοκομεῖο θεραπεύει τούς ἀσθενεῖς, ὅποιοι καί ἄν εἶναι, δέν ἐξετάζει τήν προέλευσή τους, ἄν εἶναι Κληρικοί ἤ τρομοκράτες, ἄν εἶναι θύματα ἤ θύτες, καθώς ἐπίσης ἄν εἶναι πλούσιοι ἤ πτωχοί. Οἱ ἰατροί βλέπουν τόν ἄρρωστο ὡς ἄνθρωπο. Ἐπίσης φαίνεται ὅτι τό ἔργο πού προσφέρει τό Νοσοκομεῖο δέν ἐμπλέκεται καί δέν πρέπει νά ἐμπλέκεται μέ τό ἔργο ἄλλων φορέων τῆς κοινωνίας οὔτε μέ τήν πολιτική. Καί βεβαίως ἰατροί εἶναι ἐκεῖνοι πού θεραπεύουν τούς ἀρρώστους, ἔχουν συνείδηση τῆς συγκεκριμένης αὐτῆς διακονίας πού ἐπιτελοῦν. Ἑπομένως τό Νοσοκομεῖο δέν μπορεῖ νά ἐκληφθῆ ἰδεολογικά, ἀφοῦ δέν συνδέεται μέ τήν ἰδεολογία, οὔτε πολιτικά, ἀλλά ἑρμηνεύεται θεραπευτικά, ἐπειδή διακονεῖ τήν θεραπεία τοῦ ἀσθενῆ.

Συνειρμικά σκέφθηκα ὅτι αὐτό εἶναι καί τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπανειλημμένα ἰσχυριζόμαστε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Νοσοκομεῖο - θεραπευτήριο πού θεραπεύει τούς ἀρρώστους. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μιά ἰδεολογία, ἀκριβῶς καί γι’ αὐτόν τόν λόγο δέν χωρίζει καί δέν πρέπει νά χωρίζη τούς ἀνθρώπους σέ πτωχούς ἤ πλουσίους, σέ τρομοκράτες ἤ μή τρομοκράτες, σέ ἠθικούς καί ἀνηθίκους, ἀλλά παραλαμβάνει τόν ἄνθρωπο στήν ἀθλιότητα στήν ὁποία εὑρίσκεται καί προσπαθεῖ μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἰδιαίτερη μέθοδο πού διαθέτει νά τόν θεραπεύση, νά τόν φέρη στήν ὑγιῆ κατάσταση. Βεβαίως αὐτό εἶναι καί τό ἔργο τῶν Κληρικῶν, ἀφοῦ οἱ Κληρικοί ὅλων των βαθμῶν εἶναι θεραπευτές τῶν ἀνθρώπων. Καί τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, καθώς ἐπίσης καί ἡ διδασκαλία ἐντάσσονται μέσα σέ αὐτήν τήν προοπτική.

Ὅσοι βλέπουν τήν Ἐκκλησία ἰδεολογικά, ὠφελιμιστικά, χρησιμοθηρικά, πολιτικά καί ἠθικολογικά, θέτουν ἐρωτήματα, ὅπως τί προσφέρει ἡ Ἐκκλησία στήν κοινωνία, πῶς ἀντιμετωπίζει ἡ Ἐκκλησία τά κόμματα καί τίς ἰδεολογίες, τί κάνει ἡ Ἐκκλησία στήν περίοδο τῆς δημοκρατίας ἤ τῆς δικτατορίας κλπ.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία διαθέτει πνευματικά κρεβάτια –καί μάλιστα τό κρεβάτι 7 τοῦ Εὐαγγελισμού– ὅπου δέχεται ὅλους τους ἀνθρώπους, πού θέλουν τήν θεραπεία τους, καί δέν ὁμοιάζει μέ τό ξενοδοχεῖο Χίλτον πού βρίσκεται ἀπέναντι ἀπό τόν Εὐαγγελισμό καί προσφέρεται γιά ἀνάπαυση, ξεκούραση καί ψυχαγωγία. Τό πρόβλημα εἶναι ὅταν μερικοί συγχέουν τόν Εὐαγγελισμό μέ τό Χίλτον, τούς ἰατρούς μέ τούς σερβιτόρους, δηλαδή τήν Ἐκκλησία μέ τήν κάθε ἰδεολογία καί ἠθικολογία καί τούς Κληρικούς μέ τούς κοινωνιολόγους. Καί ἔτσι ἀντί ἡ Ἐκκλησία νά εἶναι Νοσοκομεῖο Εὐαγγελισμός, γίνεται ξενοδοχεῖο Χίλτον, ὁπότε ὁ ἀσθενής εἰσέρχεται στόν Εὐαγγελισμό γιά θεραπεία καί ἀντί νά συναντήση Νοσοκομεῖο συναντᾶ ξενοδοχεῖο, καί ἀντί νά συναντήση ἰατρούς συναντᾶ σερβιτόρους. Αὐτό εἶναι τό μεγάλο πρόβλημα τῶν ἡμερῶν μας πού τό χαρακτηρίζουμε ἐκκοσμίκευση.

Ν.Ι.