Skip to main content

Ἐκδήλωση γιά τούς Ἰατρούς, Νομικούς, Μηχανικούς της Ἐπαρχίας

Τήν Κυριακή 10 Νοεμβρίου καί ὥρα 7.00 μ.μ. στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, πραγματοποιήθηκε ἡ καθιερωμένη συνάντηση τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου μέ τούς Ἰατρούς καί τούς Νομικούς της Ἐπαρχίας μας. Ἡ συνάντηση αὐτή γίνεται κάθε χρόνο μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Νομικῶν (Ἁγίου Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου) καί τῶν Ἰατρῶν (Ἁγίων Ἀναργύρων). Ἐφέτος στήν συνάντηση αὐτή προσκλήθηκαν καί οἱ Μηχανικοί καί Ἀρχιτέκτονες τῆς Πόλεώς μας, ἐπειδή, ὅπως εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, “εἶμαι ὑποχρεωμένος ἀπέναντί τους, γιατί μέ πολλή διάθεση ἀνταποκρίνονται στίς προσκλήσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως γιά νά βοηθήσουν σέ διάφορα ἔργα”.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέπτυξε τό ἐπίκαιρο θέμα: “Ἡ ἰατρική ὑποβοήθηση γιά τήν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγή”. Ἀφορμή γιά τό θέμα αὐτό ἔδωσε τό νέο νομοσχέδιο πού προωθεῖται στήν Ἑλληνική Βουλή πρός ψήφιση καί ἀντιμετωπίζει τά νομικά προβλήματα πού ἐμφανίζονται μέ τήν χρησιμοποίηση τῶν νέων δυνατοτήτων τῆς γενετικῆς τεχνολογίας. Τό νομοσχέδιο αὐτό φέρει τόν τίτλο « ἰατρική ὑποβοήθηση στήν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγή» καί ἀναφέρεται σέ θέματα πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἔναρξη τῆς ζωῆς καί μάλιστα σέ θέματα ἀναπαραγωγῆς τοῦ ἀνθρώπου. “Πρόκειται γιά τήν θέσπιση ἑνός νέου κεφαλαίου στό Τέταρτο Βιβλίο τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα (Οἰκογενειακό Δίκαιο), τοῦ ὀγδόου κεφαλαίου μέ τά νέα ἄρθρα 1455-1460, καθώς ἐπίσης θεσπίζεται καί ἔνατο κεφάλαιο μέ τίτλο « συγγένεια» , στό ὁποῖο θά ἐνταχθοῦν "οἱ διατάξεις πού ρυθμίζουν τίς ἐπιπτώσεις τῆς τεχνητῆς γονιμοποίησης στό δίκαιό της συγγένειας"”.

Σεβασμιώτατος διαίρεσε τό θέμα σέ πέντε ἐπί μέρους ἑνότητες, στίς ὁποῖες παρουσίασε: α) τόν ὄρο “ἀναπαραγωγικές τεχνολογίες”, β) τό σχέδιο νόμου γιά τήν ἰατρική ὑποβοήθηση στήν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγή, γ) τίς γενικές θεολογικές ἀπόψεις πάνω σε κρίσιμα σημεῖα τοῦ νομοσχεδίου πού ἀναφέρονται σέ θέματα γενετικῆς, δ) τίς παρατηρήσεις πού ἔχει κάνει ἡ Ἐπιτροπή τῆς Βιοηθικῆς της Ἱερᾶς Συνόδου γιά τό νομοσχέδιο, καί ἐ) τό ἐάν καί γιατί ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά ἔχη λόγο στά θέματα αὐτά.

Κατ’ ἀρχάς σημείωσε ὅτι “ἡ Ἐπιστήμη τῆς Βιοηθικῆς ἀσχολεῖται μέ σύγχρονα ζητήματα πού ἔχουν ἀνακύψει μέ τόν συνδυασμό τῆς ἰατρικῆς καί τῆς τεχνολογίας. Τά θέματα αὐτά ἔχουν σχέση μέ τήν ἔναρξη τῆς ζωῆς (ἅ) ἀποκωδικοποίηση τοῦ γονιδιώματος, β) ἀναπαραγωγικές τεχνολογίες, γ) κλωνοποίηση, δ) ἐκτρώσεις), τήν παράταση τῆς ζωῆς (μετάγγιση αἵματος, μεταμοσχεύσεις) καί τό τέλος τῆς βιολογικῆς ζωῆς (εὐθανασία). Τό νομοσχέδιο πού μελετᾶμε ἀναφέρεται σέ θέματα πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἔναρξη τῆς ζωῆς καί μάλιστα σέ θέματα ἀναπαραγωγῆς τοῦ ἀνθρώπου”.

Δίνοντας τόν ὁρισμό τοῦ ὄρου “ἀναπαραγωγικές τεχνολογίες” μίλησε γιά παρεμβάσεις τοῦ ἀνθρώπου “στήν βελτίωση, τήν ρύθμιση, τόν ἔλεγχο καί τήν ἀντικατάσταση ἀκόμη τοῦ φυσιολογικοῦ τρόπου ἀναπαραγωγῆς μέχρι καί τοῦ σημείου νά προκαλεῖται ἡ γέννηση παιδιῶν ὅταν ἡ φύσις τό ἀρνεῖται καί νά παρεμποδίζεται αὐτή ὅταν ἡ φύσις τό ἐπιδιώκει”. Αὐτή ἡ παρέμβαση γίνεται μέ τήν σύγχρονη τεχνολογία σέ τρεῖς συγκεκριμένους τομεῖς: 1. Μέθοδοι ἐλέγχου τῆς γονιμότητας, 2. Μέθοδοι ἐλέγχου τῆς στειρότητας, καί 3. Ἐμβρυϊκή διάγνωση καί ἔρευνα ἤ ὁ προγεννητικός ἔλεγχος.

Σεβασμιώτατος  ὁμιλητής παρουσίασε καί τίς βασικές θεολογικές ἀρχές - κριτήρια μέ τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζει ἡ Ἐκκλησία αὐτές τίς παρεμβάσεις. Τά κριτήρια αὐτά εἶναι τά ἑξῆς:

“1. Ἡ σύλληψη ἑνός ἐμβρύου εἶναι καρπός ἀγάπης τῶν γονέων, ἀλλά κυρίως ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός εἶναι Ἐκεῖνος πού ἐνεργεῖ. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει ὅτι ἡ γέννηση ἑνός παιδιοῦ ἔχει ἄνωθεν τήν ἀρχή καί δέν ὀφείλεται μόνον στήν δυνατότητα τῆς φύσεως καί τῆς συνουσίας, ἀλλά εἶναι ἔργο τῆς θείας Προνοίας.

2. Μέχρι ἑνός σημείου, μπορεῖ νά υἱοθετηθοῦν μερικές παρεμβάσεις, ὅταν διατηρεῖται ὅμως ἡ ἱερότητα τῆς συζυγικῆς σχέσης. Ἐννοῶ τήν ὁμόλογη σπερματέγχυση.

3. Πρέπει νά ἐξετασθῆ ἐπιμελῶς καί νά ἀντιμετωπισθῆ γιατί οἱ σύζυγοι δέν ἐπιθυμοῦν τήν γέννηση παιδιοῦ καί προβαίνουν σέ ἐνέργειες γιά τήν μή σύλληψή του, καθώς ἐπίσης γιατί ἐπιθυμοῦν πολύ τήν σύλληψη τοῦ παιδιοῦ, ὅταν ὁ Θεός δέν ἐνεργεῖ τήν σύλληψη. Αὐτό σημαίνει ὅτι αἰσθάνονται ἔλλειψη πληρότητας στήν ζωή τους.

4. Ἡ σύλληψη ἑνός παιδιοῦ στόν δοκιμαστικό σωλήνα, στό ἐργαστήριο, δημιουργεῖ πολλά προβλήματα, γιατί τότε γονιμοποιοῦνται πολλά ὠάρια, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐμφυτεύεται τό ἕνα ἕως τρία καί τά ἄλλα νά παραμένουν στόν καταψύκτη ἤ νά σκοτώνονται. Δεδομένου δέ ὅτι ἀπό τήν ὥρα τῆς συλλήψεως ὑπάρχει ψυχή, τήν ὁποία ἐκείνη τήν ὥρα ἐμφυσᾶ ὁ Θεός, γι’ αὐτό ὑπάρχει σοβαρό πρόβλημα, ἡ πράξη αὐτή θεωρεῖται φόνος.

5. Δημιουργοῦνται πολλά κοινωνικά, ἠθικά καί νομικά προβλήματα ἀπό τήν παρέμβαση πολλῶν μητέρων καί πολλῶν πατέρων. Καί βέβαια αὐτό ἔχει συνέπεια, πέρα ἀπό ὅλα τα ἄλλα, καί στήν ψυχολογική ἀνάπτυξη τοῦ παιδιοῦ.

6. Ὑπάρχει μεγάλο πρόβλημα ἀπό τήν σύζευξη καί τόν συνδυασμό μεταξύ τεχνολογίας καί ἐπιστήμης, οἱ ὁποῖες δέν μελετοῦν ἁπλῶς τό ἄγνωστο, ἀλλά ἐπινοοῦν καί λειτουργοῦν στό ἄγνωστο καί σέ αὐτούς ἀκόμη τούς παγκόσμιους νόμους τῆς φύσεως. Ἐπίσης, ἐκεῖνο πού παρατηρεῖται εἶναι ἡ γονιμοποίηση τῆς τεχνολογίας μέ τήν ἴδια τήν ζωή. Καί μέ αὐτό τόν τρόπο ἀποϊεροποιεῖται ἡ ἴδια ἡ ζωή, καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον ἐκφράζεται.”

Ἀκόμη ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά προβλήματα πού δημιουργοῦνται, ὅταν διασαλεύονται οἱ ἑξῆς καταστάσεις: – ἡ ἱερότητα τῆς συζυγικῆς σχέσης. – ἡ ἱερότητα τῆς ἀρχῆς. – ἡ ἱερότητα τῆς συνέχειας. – ἡ ἱερότητα τῆς μορφῆς. – τό ἀδιάζευκτόν της σεξουαλικῆς καί ἀναπαραγωγικῆς λειτουργίας.

Γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπιστήμης ἀπό τήν Ἐκκλησία ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε τά ἑξῆς:
“Βέβαια, πρέπει νά ποῦμε ὅτι δεχόμαστε τήν ἐπιστήμη, ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὡς μιά περιέργεια τῆς ἀνθρώπινης ἐπιθυμίας, τήν δεχόμαστε καί ὡς προσπάθεια θεραπείας τῶν διαφόρων ἀσθενειῶν. Ὅμως αὐτό δέν πρέπει νά γίνεται μέ μιά ἔπαρση καί ὕβρη - ἀλαζονεία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὑπάρχη κίνδυνος γιά τούς λεγομένους φυσικούς νόμους, ὅταν καταργῆται ἡ ἀγάπη μεταξύ των συζύγων καί, βέβαια, ὅταν μέσα ὅλες αὐτές τίς προσπάθειες καί τίς ἐπιθυμίες κρύβεται τό πρόβλημά της μή ὑπάρξεως νοήματος γιά τήν ζωή. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχη νόημα ζωῆς, δέν ξέρει γιατί ζῆ, δέν γνωρίζη ὅτι ἀπό τό κατ’ εἰκόνα πρέπει νά φθάση στό καθ’ ὁμοίωση, ὅτι πρέπει νά ὑπερβῆ τούς δερματίνους χιτῶνες τῆς φθορᾶς καί τῆς θνητότητας, ὅταν δέν γνωρίζει τήν ἀξία τοῦ πόνου γιά τήν ζωή του, τότε εἶναι μιά τραγική ὕπαρξη πού ἐξαντλεῖται σέ μικροχαρές, χάνοντας τήν μεγάλη χαρά. Εἶναι τραγικός ἄνθρωπος καί μέσα στήν “εὐτυχία” του. Γιατί τό βασικό πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι ἡ εὐτυχία ἀπό τήν ἐπιτυχία του στήν ζωή, ἀλλά ἡ ὑπαρξιακή ἐλευθερία του.”

Ἐν συνεχεία παρουσίασε τό νομοσχέδιο (τμήματα τῆς εἰσηγητικῆς ἐκθέσεως καί τά κυριότερα ἄρθρα τοῦ ἐπιγραμματικά) γιά τήν ἰατρική ὑποβοήθηση στήν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγή, τό ὁποῖο ὑπέβαλε ἡ Νομοπαρασκευαστική ἀπό ἀστικολόγους Ἐπιτροπή πού συνεκρότησε ἡ Κυβέρνηση.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐνετόπισε ὁρισμένα σημεῖα γιά τά ὁποῖα ὑπάρχουν ἀντιρρήσεις, καθότι παραθεωροῦνται γενικές θεολογικές ἀρχές.
Πρόκειται γιά τήν χρήση τῶν ὅρων « γεννητικό ὑλικό» , “ἐτερόλογη γονιμοποίηση”, τό λεγόμενο « πλεονάζον γεννητικό ὑλικό» καί τό λεγόμενο « κρυοσυντηρημένο γεννητικό ὑλικό» . Ἐπίσης, “τό πέμπτο σημεῖο ἔχει σχέση μέ τά ἀποτελέσματα τῆς ἰατρικῆς ὑποβοήθησης στήν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγή, πού εἶναι τά ἴδια τά παιδιά πού θά γεννηθοῦν μέ διάφορες μορφές τῆς ἐτερόλογης γονιμοποίησης. Αὐτό ἀφορᾶ περισσότερό τα παιδιά πού εἶναι δυνατόν νά ἔχουν πέντε γονεῖς, ἤτοι τό ἀνδρόγυνο πού θέλει νά ἀποκτήση παιδιά, τόν τρίτο δότη πού εἶναι ἄγνωστος, ὁ ὁποῖος θά δώση τό σπέρμα, τήν φέρουσα γυναίκα πού θά ἀναλάβη νά κυοφορήση τό ἔμβρυο καί τήν τρίτη γυναίκα ἀπό τήν ὁποία εἶναι ἐνδεχόμενο νά ληφθῆ τό ὠάριο. Ὁπότε γεννιέται μιά κατηγορία παιδιῶν, τά ὁποῖα στήν πραγματικότητα εἶναι ὀρφανά ἄν ἤ ἐπειδή καί ἔχουν πολλούς γονεῖς. Βέβαιά το νομοσχέδιο προσπαθεῖ νά ἀντιμετωπίση τούς βαθμούς τῆς συγγένειας τῶν παιδιῶν αὐτῶν, ἀλλά ὅπως γίνεται ἀντιληπτό, τό πρόβλημα δέν εἶναι νομικό, ἀλλά ὑπαρξιακό καί ψυχολογικό”.

Ἐπίσης, ὁ Σεβασμιώτατος ὁμιλητὴς ἀναφέρθηκε στίς παρατηρήσεις καί παρεμβάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς της Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας πρόεδρος εἶναι ἕνας εἰδικευμένος Κληρικός, ὁ Ἀρχιμ. Νικόλαος Χατζηνικολάου, ὁ ὁποῖος ἔχει κάνει εἰδικές σπουδές στά Πανεπιστήμια τῆς Ἀμερικῆς, ἰδιαιτέρως στό Χάρβαντ, καί ἔχει ἐργασθῆ στό ἐρευνητικό κέντρο τῆς ΝΑΣΑ. Ἡ Ἐπιτροπή αὐτή ἐργάζεται ἄψογα καί ἀποτελεσματικά καί οἱ παρεμβάσεις της (πρός τόν Ὑπουργό Δικαιοσύνης, τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων, σέ ἐφημερίδες) κερδίζουν τήν ἐκτίμηση ὅλων, διότι εἶναι καρπός γνώσεως καί ἔκφραση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας.
Μέχρι στιγμῆς ὁ Ὑπουργός Δικαιοσύνης ἔκανε πέντε ἀλλαγές ἐπηρεασμένος ἀπό τίς παρεμβάσεις αὐτές, δίχως ὡστόσο καί νά συμπίπτη μέ τίς τεκμηριωμένες ἀπόψεις τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στήν δυνατότητα παρεμβάσεως τῆς Ἐκκλησίας στά θέματα αὐτά καί στήριξε μέ ἐπιχειρήματα τήν δυνατότητα τῆς Ἐκκλησίας γιά παρέμβαση στά θέματα αὐτά. Ἀνέφερε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ μεγαλύτερος κοινωνικός συμβουλευτικός ὀργανισμός στήν χώρα μας καί οἱ ποιμένες-πνευματικοί δέχονται τό μεγαλύτερο βάρος τῶν ἐρωτήσεων καί τῆς ἀγωνίας τοῦ λαοῦ γιά τά θέματα αὐτά, ἐνῶ διαθέτει τήν μεγάλη πείρα τῆς παράδοσης.

Καί ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε:

“Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή κατ’ ἐξοχήν κρίσιμη σέ πολλούς τομεῖς, ὅπως εἶπα καί στήν ἀρχή τῆς ὁμιλίας μου, στήν ὁποία ἡ σύνδεση τῆς ἰατρικῆς μέ τήν τεχνολογία δημιουργεῖ πολλά διλήμματα. Ἀκριβῶς γιά τόν λόγο αὐτόν ἀναπτύχθηκε καί ἡ σύγχρονη Ἐπιστήμη τῆς Βιοηθικῆς. Τά προβλήματα αὐτά δέν εἶναι μόνον ἰατρικά, βιολογικά, νομικά καί πολιτικά, ἀλλά πέρα ἀπό αὐτά εἶναι προβλήματα φιλοσοφικά, θεολογικά, ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, παιδαγωγικά κλπ. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀπαιτεῖται ψύχραιμος καί δημιουργικός διάλογος ὅλων των φορέων, γιατί διαφορετικά μονομερεῖς κινήσεις θά δημιουργήσουν καταστρεπτικές συνέπειες γιά τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο. Ἑπομένως, χρειάζεται σοβαρότητα, ψυχραιμία, νηφαλιότητα, ὥστε οἱ νέες γενιές νά ἐμπνέονται ἀπό ἰδανικά καί ὑψηλές προδιαγραφές.

Ὅλοι πρέπει νά ἐνδιαφερθοῦμε γιά τίς ἑπόμενες γενιές καί τήν ἀνάπτυξη ἰσορροπημένου τύπου ἀνθρώπου. Γιατί ὁ ἄνθρωπος σέ ὅλες τίς ἐποχές εἶναι τό μεγαλύτερο πρόβλημα. Κυρίως τά ψυχολογικά καί ὑπαρξιακά ἐρωτήματα εἶναι ἐκεῖνα πού ἀπασχολοῦν τόν ἄνθρωπο. Καλή εἶναι ἡ γέννηση ἑνός ἀνθρώπου, ἀλλά γέννηση χωρίς ἀνατροφή καί νόημα ζωῆς εἶναι Κόλαση. Σέ αὐτόν τόν σκοπό μπορεῖ νά βοηθήση ἀποτελεσματικά ἡ Ἐκκλησία μέ ὅλη τήν θεολογία της καί τήν ψυχοθεραπευτική της προοπτική.”.

Ἀκολούθησε δεξίωση καί “κατ’ ἰδίαν συζητήσεις” στόν φιλόξενο καί ζεστό χῶρο τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τῆς Μητροπόλεώς μας.

Ἡ ὅλη ἐκδήλωση κινήθηκε σέ ὑψηλό ἐπίπεδο καί πολλοί ἐξέφρασαν τίς εὐχαριστίες τους στήν Ἱερά Μητρόπολη γιά τήν τιμητική αὐτή ἐκδήλωση καί στόν Σεβασμιώτατο γιά τήν ἐπαρκῆ ἐνημέρωση πού ἔκανε πάνω στό σύγχρονο αὐτό θέμα.

Στήν συνάντηση συμμετεῖχαν ἐκτός των ἄλλων ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ναυπάκτου καί ἐκπρόσωπος τοῦ Δημάρχου κ. Περικλῆς Θεοφάνης, καί ὁ ἐκλεγμένος Δήμαρχος Ἀντιρρίου κ. Γεώργιος Κολοβός, ἐνῶ τήν ἐκδήλωση κάλυψαν τά κανάλια “Ναύπακτος” καί “Λεπάντο”.

Α.Κ.

  • Προβολές: 2515