Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ὁ ἐθισμός στήν ἀσχήμια - Δῶρα μέ νόημα

Ὁ ἐθισμός στήν ἀσχήμια

Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά ἀποκτήσουμε ἐμεῖς τήν δόξα τῆς θεότητας. Προσέλαβε ἀπό τήν Παναγία Μητέρα Τοῦ τή φύση μας, παθητή καί θνητή, γιά νά τῆς μεταδώση ζωή καί ἀφθαρσία, γιά νά τήν ἐπαναφέρη στό πρωτοκτιστό κάλλος. Ὁ Ἴδιος χαρακτηρίζεται ἀπό τούς προφῆτες καί τούς ὑμνωδούς τῆς Ἐκκλησίας μας ὡς “ὁ ὡραῖος κάλλει παρά τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων”.

Αὐτό τό θεανδρικό κάλλος ὅμως δέν ἀρέσει σέ ὅλους τους “υἱούς τῶν ἀνθρώπων”. Εἶναι φῶς πού ἐλέγχει τά πονηρά ἔργα. Ἡ ἀπόλαυσή του προϋποθέτει φωτισμό ὅλων των σκοτεινῶν περιοχῶν τῆς ψυχῆς μέ τό φῶς τῆς μετάνοιας. Εἶναι κάλλος πού κινεῖ τήν ἐπιθυμία, ὅταν αὐτή ἔχει ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν ἕλξη τῶν γήινων παθῶν. Ὅσοι δέν εἴμαστε σέ μιά τέτοια εὐλογημένη κατάσταση χωριζόμαστε, ἀπέναντι στό ἐλεγκτικό κάλλος τοῦ Θεοῦ, σέ δύο γενικές κατηγορίες: Ἤ ζοῦμε μιά συμβατική χριστιανική ζωή, μέ κάποια ἐπιπόλαια “καλά συναισθήματα” καί κάποιες ἐπιφανειακές “ὡραῖες σκέψεις” ἤ ἀντιστρατευόμαστε σέ ὅλα τα ἐπίπεδά του βίου καί τῆς πολιτείας μᾶς τήν “καλή λίαν” δημιουργία τοῦ Θεοῦ.

Κάποιοι, λοιπόν, ὅπως φαίνεται, ἀγαποῦν μέ ἱεραποστολικό ζῆλο τήν καταστροφή κάθε ὡραίου, ὅπου αὐτό ὑπάρχει, ἀκόμη καί ἀπό τίς ψυχές τῶν παιδιῶν. Ὁρισμένοι, ἴσως, θά χρακτήριζαν τόν ζῆλο τούς ὄχι μόνο “ἱεραποστολικό”, ἀλλά καί ἐμπορικό, ἀφοῦ ἐκδηλώνεται μέ προκλητικό τρόπο στά ράφια τῶν καταστημάτων πού πωλοῦν παιδικά παιχνίδια. Γιατί ἀπό ἐκεῖ, μέ τά παιχνίδια πού προωθοῦν στήν ἀγορά, προσπαθοῦν νά ἐθίσουν τά μικρά παιδιά στήν ἀσχήμια ἤ νά μεταδώσουν στόν σχηματιζόμενο ψυχισμό τούς τήν “τρομολαγνεία”, τήν παράλογη καί ἀφύσικη ἀγάπη τοῦ τρόμου. Ἔτσι, πρίν ἀπό λίγο καιρό, εἴδαμε ἀνάμεσα στά ἄλλα παιχνίδια “νεκρές κούκλες”, μορφές παγερές -πού δέν εἶχαν βέβαια καμμιά σχέση μέ τά “νεκρικά πορτρέτα τοῦ Φαγιούμ”- καί ἀκόμη ἀντικρίσαμε ἄγριες μορφές μαγισσῶν καί μάγων, μέ μάτια πού περιστρέφονταν καί λαμπίριζαν, προκαλώντας τόν τρόμο.

Οἱ ἄνθρωποι πού προωθοῦν αὐτά τά προϊόντα στήν ἀγορά ἴσως ἔχουν διαπιστώσει ὅτι στίς μέρες μας ἡ ὀμορφιά ἔχει βρεῖ καταφύγιο μόνο στίς ψυχές τῶν μικρῶν παιδιῶν, γι’ αὐτό ἐπιχειροῦν καί ἀπό ἐκεῖ νά τήν ἐξοβελίσουν. Οἱ γονεῖς ἔχουν ἱερή ὑποχρέωση μέ ἀνύστακτη προσοχή νά προστατέψουν τά παιδιά τους ἀπό αὐτήν τήν δαιμονική εἰσβολή τῆς ἀσχήμιας.

Δῶρα μέ νόημα

Τά Χριστούγεννα ἔχει “καθιερωθεί” ὡς ἡ γιορτή τῶν δώρων. Τό μεγάλο δῶρο πού δόθηκε σ’ ὅλο το ἀνθρώπινο γένος εἶναι ὁ “Υἱός τῆς Παρθένου”. Γι’ αὐτό σάν ἐλάχιστο “κοσμικό ἀντίδωρο” σ’ αὐτή τή μεγάλη δωρεά συνηθίζουν οἱ χριστιανοί -κυρίως στίς δυτικές κοινωνίες- νά προσφέρουν δῶρα, πρωτίστως στά παιδιά.

Ὡς “δυτικοποιημένη” κοινωνία ἔχουμε προσλάβει αὐτήν τή συνήθεια, ἡ ὁποία δέν εἶναι κακή. Ἅς προσέξουμε ὅμως τά δῶρα πού θά δώσουμε στά μικρά παιδιά. Ἅς εἶναι δῶρα μέ νόημα. Ἀνάμεσά τους καλό θά εἶναι νά ὑπάρχη καί κάποιο βιβλίο, πού θά τούς θυμίζει τά κοσμοσωτήρια γεγονότα τῶν ἡμερῶν.

π.Θ.Α.Β.