Ἀσφάλεια - Ἀνασφάλεια - Αἰωνιότητα

"Περισσότερη ἀσφάλεια" ζητοῦν στὶς δημοσκοπήσεις οἱ φοβισμένοι ποὺ ἐκ παραδρομῆς τους ἀποκαλοῦν "πολῖτες". Δὲν ἀντιλέγω! Θὰ δεχόμουνα ἕναν ἀπόλυτο ἄρχοντα (μὲ στρατούς, ἀστυνομίες, ἀσφαλῖτες) ἀφοῦ πρῶτα μαχαίρωνε θανάσιμα τὸν Χάρο. Νὰ πεθάνει ὁ θάνατος! Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀληθινὸ αἴτημα ὅλων ἐμᾶς ποὺ ζητᾶμε προστασία καὶ ἀσφάλεια.  Διότι τί νὰ τὴν κάνω, κύριος, τὴν ὁλοκαίνουρια Πόρσε, ἂν εἶναι γραφτὸ τὴν ἄλλη ἑβδομάδα νὰ ἀνταμώσω τὸν Χάρο σὲ μιὰ κολόνα τῆς ΔΕΗ; Ἢ τί νὰ τὴν κάνω τὴν ἔπαυλη ἂν τοῦ ἔρθη τοῦ Ἐγκέλαδου καὶ ἐξηγηθεῖ 25 Ρίχτερ; Πῶς νὰ χαρῶ τὸ κότερο ἂν ὁ Ποσειδῶνας δὲν μὲ διαβεβαιώνει ὅτι δὲν θὰ κάνει 12 μποφόρ;  Δὲν εἶναι ἄδικο, κύριος, νὰ 'χω κάνει τόσες οἰκονομίες γιὰ νὰ πάει ἡ κόρη μου στὸν "Μωραΐτη" καὶ ἐκείνη νὰ βαράει τρία φιδάκια ἠρωΐνη τὴν ἡμέρα ἀπὸ 14 χρόνων;  Δὲν εἶναι ἀπαράδεκτο, κύριος, νὰ πηγαίνω στὸ γιατρό, γιατί εἶχα ἕναν ψιλόβηχα νὰ μοῦ δώσει σιροπάκι καὶ ἡ ἀκτινογραφία νὰ λέει: "καρκίνος τοῦ πνεύμονος";" (Ἀνδρέας Ρουμελιώτης, "Ἐλευθεροτυπία" 5-12-02).

Ἂν καὶ ὁ προβληματισμὸς αὐτὸς ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται εὐδαιμονιστικός, δηλαδὴ νὰ μὴν ὑπάρχει ὁ θάνατος καὶ "ἐς ἀεὶ νὰ εὐφραινόμαστε καθ' ἡμέραν λαμπρῶς", νομίζουμε ὅμως ὅτι τελικὰ φανερώνει τὴν δίψα κάθε ἀνθρώπου γιὰ πραγματικὴ ζωή.

Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος ἀναφέρεται στὸ ἴδιο θέμα ἀπὸ σκοπιὰ ἡσυχαστική:

"...Εἶπον εἰς ἑαυτόν: "Ἔχω εἰσέτι ἐνώπιόν μου ὁλόκληρον ζωὴν ἴσως τεσσαράκοντα καὶ πλέον ἔτη πλήρη δράσεως... Καὶ τί λοιπόν;". Αἴφνης ἦλθεν ἀπάντησις μὴ ἐπινοηθεῖσα ὑπ' ἐμοῦ: "Ἐὰν καὶ χίλια ἔτη... ὕστερον τί;". Καὶ τὰ χίλια ἔτη εἰς τὴν συνείδησίν μου ἐλάμβανον πέρας πρὶν ἢ ὁ λογισμὸς λάβη μορφήν.

Πᾶν τὸ ὑποκείμενον εἰς τὴν φθορὰν ἐνεφανίζετο ὡς μὴ ἔχον ἀξίαν δι' ἐμέ. Ὅτε ἔβλεπον τοὺς ἀνθρώπους, τότε, πρὶν ἢ σκεφθῶ τί περὶ αὐτῶν, ἔβλεπον αὐτοὺς ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ θανάτου, ἀποθνήσκοντας, καὶ ἡ καρδία μου ἐπληροῦτο εὐσπλαγχνίας πρὸς αὐτούς. Δὲν ἐπεθύμουν οὔτε δόξαν ἐκ τῶν "θνητῶν", οὔτε ἐξουσίαν ἐπ' αὐτῶν, δὲν ἀνέμενον τὴν ἀγάπην αὐτῶν. Κατεφρόνουν τὸν ὑλικὸν πλοῦτον καὶ δὲν ἐξετίμων ἰδιαιτέρως τὴν διανόησιν, ὡς μὴ δυναμένην νὰ δώση ἀπάντησιν εἰς τὴν ἀναζήτησίν μου. Ἐὰν προσέφεραν εἰς ἐμὲ αἰῶνας εὐδαίμονος ζωῆς, δὲν θὰ ἐδεχόμην αὐτούς. Τὸ πνεῦμα μου ἀπήτει αἰωνίαν ζωὴν καὶ ἡ αἰωνιότης, ὡς ἀντελήφθην βραδύτερον, ἵστατο ἐνώπιόν μου ἀναγεννῶσα ἐμὲ ἐναργῶς. Ἤμην τυφλός, ἄνευ ἐπιγνώσεως. Ἡ αἰωνιότης ἔκρουε τὴν θύραν τῆς ψυχῆς μου, τῆς ἐκ τοῦ φόβου κεκλεισμένης ἐν ἑαυτῇ (πρβλ. Ἀποκ. γ' 18-20)." ("Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθὼς ἐστί", Ἱερὰ Μονὴ Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 1992).

Χ.Α.Μ.