Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἀπὸ τὸν πόλεμο στοὺς νεοπαγανιστές... - Τὸ πνεῦμα τοῦ Πύθωνος

Ἀπὸ τὸν πόλεμο στοὺς νεοπαγανιστές...

Στὸν Περσικὸ Κόλπο παίζονται κάποιες "πράξεις" ἀπὸ τὸ σύγχρονο θέατρο τοῦ παραλόγου. Ἄλλες "πράξεις" του παίζονται σὲ ἄλλα σημεῖα τῆς διεθνοῦς σκηνῆς. Μέσα σ' αὐτὴν τὴν σύγχυση τῶν νοημάτων δὲν εἶναι, νομίζω, ἔξω ἀπὸ τὴν "ἐπικρατοῦσα λογική" το νὰ ἀναφερθοῦμε σ' ἕνα θέμα, ποὺ ἂν καὶ φαίνεται ἄσχετο μὲ τὰ τρέχοντα γεγονότα, ἔχει ὅμως κάποια ἐσωτερικὴ σχέση ἢ ὁμοιότητα μὲ αὐτά, γιατί θυμίζει κάποιες ἀπὸ τὶς γενεσιουργὲς αἰτίες τους. Πρόκειται γιὰ τὸ κίνημα τῶν νεοπαγανιστὼν ἑλληνολατρών, τὸ ὁποῖο τὸν τελευταῖο καιρὸ διογκώνεται ἐπικίνδυνα ἀποπροσανατολίζοντας τοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὰ τιμιώτατα στοιχεῖα τῆς ζωντανῆς παραδόσεώς τους.

Ὁ νέος πόλεμος στὸν Κόλπο μας θυμίζει τους νεοπαγανιστὲς ἑλληνολάτρες, γιατί αὐτὲς τὶς μέρες εἴδαμε ἐπιβιώσεις τῆς εἰδωλολατρίας καὶ στὶς δυὸ ἀντιμαχόμενες πλευρές. Ἀπὸ τὴν μιὰ πλευρὰ εἴδαμε τὴν λατρεία – ρωμαϊκοῦ τύπου– τῶν Ἰρακινῶν πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Σαντὰμ καί, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, τὴν "ἐθνολατρία" τοῦ πρόσφατου ἐθνικοῦ μορφώματος τῶν Η.Π.Α., τὴν λατρεία τοῦ ὡς προστάτου τῆς Οἰκουμένης, τὴν θρησκευτικοῦ τύπου "Pax Americana".

Ὁ κόσμος ἀρέσκεται στοὺς μύθους. Δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ σηκώνη τὸ βάρος τῆς ἀλήθειας. Θέλει εἴδωλα. Ὁ νεοπαγανισμὸς στὶς μέρες μας λειτουργεῖ ὡς προσπάθεια νὰ ἀποφύγουμε τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας, ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν ραθυμία μας ἀπέναντι στὶς ὑψηλὲς προδιαγραφὲς καὶ τὶς προοπτικὲς τῆς ζωῆς μας· ἀποκαλύπτει τὴν ἀνευθυνότητά μας νὰ διαχειριστοῦμε τὴν φύση καὶ τὴν ἐλευθερία μας.

Τὸ πνεῦμα τοῦ Πύθωνος

Τὴν σύγκρουση τῆς εἰδωλολατρίας μὲ τὴ "νέα πίστη", τὸν Χριστιανισμό, τὴν βλέπουμε σὲ μιὰ χαρακτηριστική της φάση στὴ συνάντηση τοῦ ἀπ. Παύλου μὲ τὴν "μαντευομένη" τῶν Φιλίππων. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει ὅτι τὸ πνεῦμα τοῦ Πύθωνος, ποὺ ἔβγαλε ὁ ἀπ. Παῦλος ἀπὸ τὴ γυναῖκα αὐτή, ἦταν ὁ δαίμονας ποὺ ἐμφανιζόταν ὡς ὁ θεὸς Ἀπόλλων, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴ μυθολογία, ἦταν ὁ ἱδρυτὴς τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν. Ἡ θεραπεία, δηλαδή, τῆς "μαντευομένης" ἦταν μιὰ κατὰ μέτωπο σύγκρουση τῆς νέας πίστης μὲ τὸν παλαιὸ κόσμο τῆς εἰδωλολατρίας. Ἴσως γι' αὐτὸ ἡ ἀντίδραση ποὺ ἐκδηλώθηκε ἦταν μιὰ τυπικὴ ἀντίδραση τῆς φιλαυτίας τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία προσπάθησε νὰ κρυφτῇ πίσω ἀπὸ τὴν καταγγελία, ὅτι οἱ ἀπόστολοι ἀλλοίωναν τὴν ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ παράδοση τοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους.

Πάντως, ἡ ἐπιχειρηματολογία τους, ποὺ ἐξαντλεῖται στὴ φράση "ἐκταράσσουσιν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες", καὶ κηρύσσουν σ' ἐμᾶς διδασκαλίες ποὺ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ παραδεχθοῦμε ἢ νὰ ἐφαρμόσουμε "Ρωμαίοις οὔσι", θυμίζει ἔντονα τοὺς σύγχρονους θιασῶτες τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς δόξας, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς δὲν ἁρμόζει σὲ μᾶς τοὺς Ἕλληνες. Ὅμως, ὁ Ἑλληνισμὸς βρῆκε στὸ Χριστιανισμὸ ὅ,τι βαθὺ καὶ ὑψηλὸ ἀναζητοῦσε, γι' αὐτὸ ἐκχριστιανίστηκε.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 2792