Διονυσίου Πελέκη: Τὸ βούλευμα δὲν εἶναι ἀπαλλακτικό

Αἰσθάνθηκα ἔντονον ἀποτροπιασμὸν ἀπὸ τὸ ἐν ἀσεβείᾳ ψευδεπίγραφο ἐξώφυλλο τῆς "Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν". Γνωρίζει καλὰ ὁ κάθε καλόπιστος καὶ ἀφανάτιστος Ναυπάκτιος ποιοὶ σταυρώνουν τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν μας μὲ τὸ νὰ καταφέρωνται ἀπρεπῶς κατὰ τοῦ Ἐπισκόπου τους, νὰ διχάζουν ἀνοικτιρμόνως τοὺς συντοπῖτες μου καὶ νὰ δηλητηριάζουν τὶς σχέσεις τους. Νὰ μὴν διαφεύγει δὲ παντός, ὅτι ὁ πνευματικὸς νόμος λειτουργεῖ περισσότερον ἄτεγκτα καὶ ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς νόμους.

Περιορίζομαι σήμερα νὰ ὑπογραμμίσω ὅτι τὸ ἐξυμνούμενον ὑπ' ἀριθμ. 19/2003 Ἀπαλλακτικὸ Βούλευμα τοῦ Συμβουλίου Ἐφετῶν Πατρῶν δὲν εἶναι καὶ τόσον ἀπαλλακτικόν. Ἀποφαίνεται ὅτι τὸν ἐπιστραφέντα στὴν Μονὴ Φ.Π.Α. δὲν τὸν ὑπεξήρεσεν ὁ Ἡγούμενος (καὶ κανεὶς δὲν ἤγειρεν ποτὲ τέτοιο θέμα, πλὴν τῆς ἐν Εἰσαγγελίαις σχετικῆς μεθοδείας) διότι, ναὶ μὲν δὲν τὸν εἰσήγαγεν στὸ ἐπίσημον Ταμεῖον τῆς ὑπ' αὐτοῦ διοικουμένης καὶ ἐκπροσωπουμένης Ἱερᾶς Μονῆς, ὡς Ν.Π.Δ.Δ., ἀλλὰ τὸν κατεχώρισε σὲ ἄλλα, ἄσχετα μὲ τὸ ἐπίσημο ταμεῖο, "νομίμως τηρούμενα βιβλία" τοῦ Μοναστηριοῦ, χωρὶς αὐτὸ ν' ἀποκλείει τὴν τέλεση τοῦ ἀδικήματος τῆς ἀπιστίας. Καὶ βέβαια αὐτὰ τὰ βιβλία οὔτε κατονομάζονται οὔτε ἐτέθησαν ὑπ' ὄψιν τοῦ ἔχοντος τὸν ἔλεγχον τῆς νομιμότητος ἐπιχωρίου Ἀρχιερέως.

Γράφει ἐπὶ λέξει τὸ Βούλευμα:

"Θὰ πρέπει νὰ τονισθεῖ ἰδιαίτερα ὅτι ἡ γενομένη καταχώρηση τῶν εἰσπραχθέντων ποσῶν στὰ νομίμως τηρούμενα βιβλία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ναὶ μὲν ἀποκλείει τὴν τέλεση τῆς ἀξιοποίνου πράξεως τῆς ὑπεξαιρέσεως, ἡ ὁποία εἶναι, ἄλλωστε, καὶ ἡ μόνον ἐνδιαφέρουσα στὴν κρινομένη περίπτωση, δὲν ἀποκλείει ὅμως τὴν τέλεση ἄλλης ἀξιοποίνου πράξεως (ὡς λ.χ. ἀπιστίας), σχετικῆς μὲ τὴν τύχη τῶν πράγματι εἰσπραχθέντων καὶ εἰσενεχθέντων στὴν Ἱερὰ Μονὴ χρηματικῶν ποσῶν, ἔρευνα ἡ ὁποία δὲν εἶναι βεβαίως τῆς παρούσης".

Εἶναι ὄντως ἀνησυχητικὸ ἂν αὐτὸ ὁ Ἡγούμενος τὸ διατυμπανίζει ὡς "ἀθώωσιν καὶ ἀπαλλαγήν". Πέραν τῶν ἄλλων αὐτὸ σημαίνει ἁπλῶς ὅτι ὁ ἐξ ὁρισμοῦ ἐραστὴς τῆς σιωπῆς μοναχὸς ξέχασε τὸ "κρεῖττον σιγᾶν". Πρὸς τὸ παρὸν αὐτά. Καὶ καλὸ Πάσχα.