Γεγονός καὶ Σχόλιο: Παγκόσμια ἡμέρα ἀντισύλληψης

Δυστυχῶς ζοῦμε σὲ μιὰ ἐκκοσμικευμένη κοινωνία, ἔστω κι ἂν λέγεται καὶ αὐτοχαρακτηρίζεται χριστιανική. Καὶ βέβαια καὶ αὐτὸ τὸ χριστιανικὸ εἶναι ἐκκοσμικευμένο.

Μέσα στὴν προοπτικὴ αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ παραθεώρηση τῶν καθημερινῶν Χριστιανικῶν ἑορτῶν, στὶς ὁποῖες προτείνονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία οἱ ἅγιοί μας, ποὺ εἶναι πρότυπα ζωῆς καὶ ἁγιότητος, καὶ τίθενται ἄλλες ἑορτὲς ποὺ ἀναφέρονται στὸν βίο τοῦ ἀνθρώπου, καὶ μάλιστα σὲ γεγονότα ποὺ δὲν ἐμπνέονται ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.

Μέσα στὶς πολλὲς ἑορτάσιμες παγκόσμιες ἡμέρες εἶναι καὶ ἡ «παγκόσμια ἡμέρα ἀντισύλληψης» . Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν θέσει μιὰ ἡμέρα παγκόσμια, στὴν ὁποία θὰ «ἑορτάζεται» ἡ ἀντισύλληψη τοῦ παιδιοῦ, δηλαδὴ ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ αἰσθάνεται τὴν ἡδονή, χωρὶς ὅμως νὰ γεννιοῦνται τὰ παιδιά, ποὺ εἶναι ἡ συνέχεια τῆς ζωῆς.

Ἀπὸ τὰ δημοσιεύματα τοῦ Τύπου φάνηκε καθαρὰ ὅτι δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τόσο ὁ μαρασμὸς τῆς ἀνθρωπότητος, καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Χώρας μας, ἀλλὰ κυρίως το πῶς νὰ γίνεται μιὰ ἀντισύλληψη, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποφεύγωνται οἱ ἐκτρώσεις. Καὶ μάλιστα γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῶν ἐκτρώσεων ὄχι τόσο ἀπὸ λόγους εὐαγγελικούς, ἀλλὰ κυρίως γιατί αὐτὸ ἔχει συνέπεια στὴν ὑγεία τῶν γυναικῶν, καθὼς ἐπίσης ἔχει συνέπεια καὶ στὰ οἰκονομικὰ μιᾶς οἰκογένειας! Ἐξετάζεται δηλαδὴ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ζῇ ὁ ἄνθρωπος ἡδονιστικὰ μὲ τὸ λιγότερο οἰκονομικὸ καὶ ὑγιεινὸ κόστος. Ἑπομένως καὶ ἐδῶ ἐντοπίζεται ἡ εὐημερία καὶ ἡ ὠφελιμιστικὴ νοοτροπία.

Ὁ τίτλος καθημερινῆς ἐφημερίδος εἶναι χαρακτηριστικός: «Ξοδεύουμε 50 δισ. γιὰ ἐκτρώσεις!» Καὶ σχολιάζοντας τὴν ἄποψη εἰδικοῦ καθηγητοῦ ὅτι οἱ ἰατροὶ δὲν συνιστοῦν ἄλλους τρόπους ἀντισύλληψης, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἐκτρώσεις ὅμως αὐτὸ δὲν ἔχει σχέση μὲ οἰκονομικὲς ἀπολαβές, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν παλαιὰ νοοτροπία ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς κοινωνίες μας, γράφει: «Δύσκολο νὰ πιστέψη κανεὶς τὰ λόγια του. Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, 50 δισ. δραχμὲς εἶναι μεγάλος πειρασμός. Ὅταν μάλιστα, χρόνο μὲ τὸν χρόνο, ὁ ἀριθμὸς τῶν μαιευτήρων αὐξάνεται καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν γεννήσεων μειώνεται...» . Δυστυχῶς ὅλα μετριῶνται μὲ οἰκονομικὰ μεγέθη καὶ μὲ οἰκονομικὲς σκοπιμότητες. Ἡ ζωὴ συμπιέζεται μέσα στὶς συμπληγάδες πέτρες τοῦ οἰκονομικοῦ κέρδους καὶ τῆς ἡδονῆς.

Καὶ μὲ τέτοια νοοτροπία καθιερώνουμε παγκόσμιες ἡμέρες ἑορτασμοῦ, καθὼς ἐπίσης διαμαρτυρόμαστε γιατί ὁ κόσμος πάει ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Ὅμως, ποιά παγκόσμια ἡμέρα θὰ διδάξη τοὺς ἀνθρώπους ὅτι ὑπάρχουν καὶ δικαιώματα τῶν ἐμβρύων καὶ τῶν παιδιῶν ποὺ θέλουν νὰ γεννηθοῦν καὶ ὄχι μόνον δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ζοῦν μέσα στὴν ἀρρωστημένη εὐδαιμονία τους;

Ν.Ι.