Skip to main content

Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ μηνὸς: Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλήτης, 26 Ὀκτωβρίου

Σέ κάθε Θεία Λειτουργία ὁμολογοῦμε πώς Ἅγιος εἶναι µόνον ὁ Θεὁς "εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός". Ὡστόσο ἀποκαλοῦμε ἁγίους καί κάποιους ἀνθρώπους. Αὐτοί λέγονται καί εἶναι ἅγιοι, ἐπειδή ἑνώθηκαν µέ τόν Ἅγιο Θεό, "διά τόν Ἅγιον Οὗ µετέχουσιν". Ὅλη τους ἡ ὕπαρξη ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ καί αὐτό φαίνεται καθαρά σέ ὅλες τίς πράξεις καί τίς ἐνέργειές τους, ἀλλά καί στά ἅγια λείψανά τους, τά ὁποῖα μυροβλύζουν καί θαυματουργοῦν. Ὁ Θεός εἶναι καθαρός καί Ἅγιος ἀπό τήν Φύση Του. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν δυνατότητα νά γίνη ἅγιος, νά φθάση ἀπό τό "κατ' εἰκόνα" στό "καθ' ὁμοίωσιν", ἐάν ἀκολουθήση τόν τρόπο ζωῆς καί τήν μετάνοια, πού εἶναι καί ὁ πρῶτος βαθµός θεωρίας τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ τρόπος ζωῆς τῶν ἁγίων. Ἡ βίωσή της, πού γίνεται μέ πολύ πόνο, ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση, τήν ἀληθινή ἀγάπη καί τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη.

Ὅμως καί µέ τόν ἀθλητή τοῦ πνευματικοῦ στίβου συµβαίνει ὅ,τι µέ κάθε ἀθλητή. Γιά νά ἐπιτύχη τόν στόχο του χρειάζεται, ἐκτός ἀπό ἐπίπονη καί κοπιαστική προσπάθεια καί ἔμπειρο προπονητή. Αὐτός εἶναι ὁ Πνευμµατικός Πατέρας, στόν ὁποῖον ὀφείλει ὑπακοή, γιατί ἔτσι θά µάθη νά ἀγωνίζεται σωστά καί νά ἀποφεύγη τίς πλάνες καί τίς παγίδες. Ἡ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία, διά τοῦ Πνευματικοῦ, δέν ὑποδουλώνει, ἀλλά ἀντίθετα ἐλευθερώνει ἀπό τήν τυραννία τῶν παθῶν, ἀφοῦ ἡ ἐλευθερία εἶναι ἐσωτερική κατάσταση. Εἶναι ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη καί ὄχι τό νά κάνη κανείς ὅ,τι θέλει. Ἀκόμα ἡ ὑπακοή δείχνει σύνεση καί ἐξυπνάδα, ἀφοῦ ἔξυπνος καί συνετός "εἶναι ὁ συμβουλῆς ἀνεχόμεγος καί μάλιστα πνευματικοῦ Πατρός, κατά Θεόν συμβουλεύοντος”.

Ὁ ἅγιος Δημήτριος ὑπῆρξε πρωταθλητής τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀλλά καί ἄριστος "προπονητής". Μέ τόν θεραπευτικό καί ἀναγεννητικό του λόγο ἀναγέννησε πολλές ψυχές. Ὑπῆρξε ὄχι ἁπλός παιδαγωγός, ἀλλά πνευματικός Πατέρας, ὁ ὁποῖος "ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐγέννησε" πνευματικά παιδιά. Ἄλλωστε Πατέρας ὀνομάζεται αὐτός πού γεννᾶ. Ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφοντας στούς Κορινθίους, ἀφήνει νά φανῆ καθαρά τί σηµαίνει πνευματικός Πατέρας καί ποιά ἡ διαφορά του ἀπό τόν παιδαγωγό "... Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾽ ὡς τέκνα µου ἀγαπητά νουθετῶ. Ἐάν γάρ µυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριστῷ ἀλλ οὗ πολλούς Πατέρας, ἐν γάρ Χριστῷ Ἰησοῦ, διά τοῦ Εὐαγγελίου, ἐγώ ὑμᾶς ἐγέννησα”. Δέν εἶχε ὁ ἅγιος Δημήτριος µυστηριακή ἱερωσύνη, εἶχε ὅμως τήν πνευματική ἱερωσύνη, δηλαδή ἐσωτερική καθαρότητα, φωτισµμένο νοῦ καί προσωπική ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι µποροῦσε νά βοηθᾶ οὐσιαστικά τούς ἀνθρώπους. Μέ τήν µυστηριακή ἱερωσύνη μπορεῖ κάποιος νά τελῆ τά µυστήρια, ἀλλά ἄν δέν ἔχει καθαρθῆ ἤ τουλάχιστον δέν ἁγωνίζεται νά καθαρθῆ ἀπό τά πάθη καί δέν ἔχει προσωπική ἐμπειρία τῆς πνευµατικῆς ζωῆς καί τῆς χάριτος τοῦ Θεοὔ, δέν μπορεῖ νά θεραπεύση καί νά γεννήση πνευματικά. 

Ὁ Ἓνας Τριαδικός Θεός, τόν ὁποῖο πιστεύουμε οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, εἶναι πρόσωπο. Δέν εἶναι μιά ἀπρόσωπη καί ἀφηρημένη ἀνωτέρα δύναμη, ἀλλά ὁ προσωπικός Θεός τῆς Ἀποκαλύψεως καί τῆς Ἐκκλησίας, µέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά ἐπικοινωνοῦμε προσωπικά. Εἶναι ὁ Θεός τῶν Πατέρων ἡμῶν, "ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου", καί ὅλων τῶν Ἁγίων. 

Γέννημα καί θρέµµα τῆς Θεσσαλονίκης (296 μ.Χ.), εἶναι ὁ πολιοῦχος της. Εἶναι ὅμως πολιοῦχος καί προστάτης καί τῆς δικῆς µας πόλης. 'Η Ναύπακτος σεμνύνεται γιά τόν Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου (Μητροπολιτικός) καί ἡ ἡμέρα τῆς µνήµης του εἶναι ἐπίσημη ἀργία γιά ὅλη τήν πόλη. Ὁ μυροβλύτης ἅγιος, πού ὑμνήθηκε ὅσο λίγοι, ἀπό ποιητές καί ὑμνογράφους, ὑμνήθηκε καί ἀπό τόν δικό µας ποιητή, τόν Ναυπάκτιο Γεώργιο Ἀθάνα, στό γνωστό µας ἀπό τά µαθητικά θρανία ποίηµά του: "Στὸ χωριό µας, πού δὲν εἶναι ὁμορφώτερο στήν πλάση...", τό ὁποῖο τελειώνει µέ τήν φράση: "στόν ἀφέντη Ἅη Δημήτρη τό μικρό κεράκι ἀρκεῖ". "Κεράκι" τῆς εὐλάβειας καί τῆς ἀγάπης τῶν Ναυπακτίων, µά καί τῆς ἀπέραντης εὐγνωμοσύνης τους πρός τόν "μέγαν ὑπέρμαχον τῆς οἰκουμένης". 

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ

  • Προβολές: 1120