Παιδικές Κατασκηνώσεις

Τα παιδιά και τα στελέχη με τον υπεύθυνο Ιερέα μιας από τις τρεις κατασκηνωτικές περιόδους που πραγματοποιήθηκαν φέτος στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως.

Κατασκηνωτικὰ “Γεθσημανή”

Το διάστημα 7-18 Ιουλίου 2003 πραγματοποιήθηκε στον κατασκηνωτικό χώρο του αγίου Παντελεήμονος Αντιρρίου η 2η κατασκηνωτική περίοδος κοριτσιών Γυμνασίου και Λυκείου.

Η κατασκήνωση πήρε το όνομα “Γεθσημανή” και μ’ ευθεία αναφορά στον τόπο, που συνδέεται με την πριν από το πάθος προσευχή του Χριστού στον επουράνιο Πατέρα Του, είχε ως κεντρικό σημείο αναφοράς την προσευχή και τις αρετές στις οποίες πρέπει ν’ ασκήται και να καλλιεργή κάθε Χριστιανός, προκειμένου να κατανοήση και να προσεγγίση το “αδιαλείπτως προσεύχεσθαι” του απ. Παύλου. Δηλωτικά ήταν τα ονόματα των πέντε ομάδων: Εγρήγορση, Ταπείνωση, Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, πέντε αρετές που στην ουσία είναι προϋποθέσεις, αλλά και καρποί της προσευχής.

Στον Αγιασμό και κατά τ’ αποκαλυπτήρια του ονόματος της κατασκήνωσης ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ιερόθεος θύμησε στις κατασκηνώτριες τις πορείες διαμαρτυρίας, στις οποίες πήραν μέρος, όταν μια αυθαίρετη υπερδύναμη θέλησε να ταράξη όχι μόνο τη διεθνή-πολιτική, αλλά και την ηθική ισορροπία του κόσμου, ξεκινώντας τον πόλεμο στο Ιράκ. Τόνισε, λοιπόν, ο Σεβασμιώτατος πώς πέρα απ’ τις πορείες και τις διαδηλώσεις ένας ακόμα πανίσχυρος τρόπος αντίστασης και αντίδρασης σε κάθε είδους παρεμβάσεις είναι η προσευχή, ένα όπλο πανίσχυρο όχι μόνο σε περιπτώσεις εξωτερικών αναταραχών, αλλά κυρίως στον εσωτερικό πόλεμο που δέχεται κάθε άνθρωπος. Η προσευχή είναι μια δήλωση αντίθεσης και μια ασπίδα αντίστασης στον πόλεμο των παθών, των λογισμών και των κάθε είδους ενεργειών του διαβόλου, που αναστατώνουν και καταρρακώνουν τον άνθρωπο, κάνοντάς τον συχνά απάνθρωπο, καθώς διακόπτουν την επαφή με το Θεό και την πορεία προς το “καθ’ ομοίωσιν”. Έτσι, λοιπόν, το σύνθημα “εμείς θα σταματήσουμε τον πόλεμο αυτό!” θα μπορούσε κάλλιστα, όπως έκλεισε ο Σεβασμιώτατος, να μεταφερθή στον αγώνα κάθε Χριστιανού ενάντια στις διαρκείς παρενοχλήσεις του πονηρού και ν’ αποτελή το αφετηριακό σύνθημα μιας προσπάθειας επαναπροσέγγισης και επανασύνδεσης με την πηγή της ζωής και τον δοτήρα των αγαθών.

Ό,τι θεωρητικά αναπτύχθηκε μέσα στα πλαίσια αυτά από τα στελέχη και τον υπεύθυνο Ιερέα της κατασκήνωσης είχαν την ευκαιρία οι κατασκηνώτριες να το ζήσουν, άλλη λιγότερο και άλλη περισσότερο, κατά τις ημέρες της ομαδικής τους ζωής. Οι δυσάρεστες, αλλά και οι ευχάριστες στιγμές, που ήταν αποτέλεσμα της συμβίωσης και της τριβής ανθρώπων με διαφορετικό χαρακτήρα, διαφορετικές συνήθειες και καταβολές ήταν ένα καλό υπόβαθρο, προκειμένου να γίνη κατανοητή η αξία της προσευχής, της συνεχούς δηλαδή αναφοράς στο Θεό που είναι αγάπη, και των αρετών-ονομάτων για την διατήρηση της εσωτερικής ηρεμίας του ανθρώπου και κατ’ επέκταση των καλών σχέσεών του με τους συνανθρώπους του.

Καθώς όμως κατασκήνωση σημαίνει και αποδέσμευση απ’ τους ρηχούς τρόπους διασκέδασης της εξωκατασκηνωτικής ζωής και κυρίως απ’ τα δίχτυα της τηλεόρασης, καθώς σημαίνει παιχνίδι, ψυχαγωγία, δημιουργικότητα οι κατασκηνώτριες είχαν την ευκαιρία ν’ ασχοληθούν με κατασκευές, χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά, όπως χάντρες, πηλό, χαρτόνι, ν’ αναμετρηθούν σε διαγωνισμούς ζωγραφικής, κολλάζ, από φυσικά υλικά, ποίησης και τραγουδιού και ν’ αναπτύξουν έτσι τις δυνατότητες και τις δεξιότητές τους.

Σ’ αυτήν την κατασκηνωτική περίοδο υπεύθυνοι Ιερείς ήταν ο π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας και ο π. Λάμπρος Κούτσικος, ενώ αρχηγός ήταν η δασκάλα Καλλιόπη Ζαχαράκη και υπαρχηγός η Σπυριδούλα Σμάνη, δασκάλα επίσης, που πλαισιώνονταν από ικανό αριθμό ομαδαρχισσών. Την ευθύνη και την διακονία για το μαγειρείο είχε μαζί με τις δύο μόνιμες μαγείρισσες ο Σύνδεσμος Αγάπης του αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου.

Ε.Β.

Κατασκήνωση “Θεού Γεώργιον, Θεού Οικοδομή”

Από 30 Ιουνίου έως 7 Ιουλίου 2003 πραγματοποιήθηκε στις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως στον άγιο Παντελεήμονα Αντιρρίου η 1η κατασκηνωτική περίοδος, που φιλοξένησε κορίτσια του Δημοτικού Σχολείου.

Το όνομα που πήρε αυτή η πρώτη κατασκηνωτική περίοδος ήταν “Θεού Γεώργιον, Θεού Οικοδομή”. Στο πλαίσιο αυτού του ονόματος κινήθηκε και πλέχθηκε η ευχάριστη δομονή των μικρών κοριτσιών στο χώρο της κατασκήνωσης. Τα ονόματα των πέντε ομάδων, που ήταν σχετικά με το γενικό όνομα της κατασκήνωσης, έγιναν αφορμή για μελέτη και εμβάθυνση στο πνευματικό νόημα της κατασκήνωσης. Όλη αυτή η πνευματική πλοκή έλαβε χώρα παράλληλα με το κλίμα χαράς, κεφιού και ξεγνοιασιάς, με παιχνίδια και αθλοπαιδιές, ψυχαγωγία και καλλιτεχνικές δραστηριότητες, εθισμό στην αυτοεξυπηρέτηση, προθυμία στην εργασία και πειθαρχία στο πρόγραμμα.

Υπεύθυνοι Ιερείς αυτής της κατασκηνωτικής περιόδου ήταν ο Πρωτ. π. Ιωάννης Σπυρόπουλος και ο Αρχιμ. π. Καλλίνικος Γεωργάτος. Αρχηγός ήταν ο δασκάλα Καλλιόπη Ζαχαράκη και Υπαρχηγοί η δασκάλα Σπυριδούλα Σμάνη και η ιδ. υπάλληλος Νεκταρία Παπαβαρνάβα. Στο μαγειρείο μαζί με τις μόνιμες μαγείρισσες διακόνησαν κυρίες του Συνδέσμου Αγάπης του αγίου Γεωργίου Ναυπάκτου.

Κ.Ζ.