Ὁ ἐπαρχιακὸς Τύπος

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Τὸν προηγούμενο Μῆνα (Ἰανουάριο) ἡ μηνιαία Ἐφημερίδα τῆς Ἐπαρχίας μας «ἡ Πυλήνη», τῆς ὁποίας ἰδιοκτήτης, ἐκδότης καὶ διευθυντὴς εἶναι ὁ κ. Ἰωάννης Ζωϊτάκης, σὲ μιὰ σεμνὴ τελετή, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν οἱ συνεργάτες τῆς Ἐφημερίδος, χωρὶς φανφάρες καὶ ἐπιδείξεις, ἔκοψε τὴν Πρωτοχρονιάτικη πίτα καὶ συγχρόνως ἑόρτασε τὰ δέκα χρόνια (1994-2004) ἀπὸ τὴν ἔκδοσή της.

Στὴν σεμνὴ αὐτὴ τελετή, ὕστερα ἀπὸ πρόσκληση συμμετεῖχα, εὐλόγησα τὴν πίτα καὶ εὐχήθηκα τὰ δέοντα γιὰ τὴν ἐπέτειο τῆς δεκάχρονης παρουσίας της στὴν τοπική μας κοινωνία. Στὸ πρόσωπό τους τίμησα τὸν σοβαρὸ ἐπαρχιακὸ Τύπο. Μεταξὺ τῶν ἄλλων εἶπα καὶ τὰ ἀκόλουθα:

«Θεωρῶ λοιπὸν ὅτι ἡ Ἐφημερίδα "ἡ Πυλήνη", τὴν ὁποία διαβάζω κάθε φορὰ ποὺ ἐκδίδεται, εἶναι μιὰ τέτοια Ἐφημερίδα ποὺ ὄχι μόνον ἀπαιτεῖ κόπους καὶ θυσίες γιὰ νὰ ἐκδοθῇ, ἀλλὰ ταυτόχρονα παρουσιάζει καὶ θέματα τῆς καθημερινότητας, κάνει οὐσιαστικὲς παρεμβάσεις καὶ θὰ μποροῦσα νὰ ὑπογραμμίσω, κύριε Διευθυντᾶ καὶ ἀγαπητοὶ συνεργάτες, ὅτι οἱ παρεμβάσεις ποὺ γίνονται, γίνονται μὲ ἐπιστημονικὸ καὶ νηφάλιο τρόπο, μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ θὰ μποροῦσα ἀκόμη νὰ πῶ μὲ ὑπευθυνότητα, καί, νὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ, χωρὶς ἀλαζονεία. Γιατί κάθε ἐξουσία καὶ ἡ λεγόμενη Τέταρτη Ἐξουσία δημιουργεῖ μιὰ ἀλαζονεία, καὶ νομίζει κανεὶς ὅτι ὅταν πιάνη τὸ μολύβι στὰ χέρια του μπορεῖ νὰ κρίνη τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα χωρὶς νὰ ἐνημερώνεται προηγουμένως. Ἡ Ἐφημερίδα σας ἐργάζεται μὲ πνεῦμα διακονίας, ποιμαντικῆς διακονίας –καὶ οἱ συνεργάτες σας– χωρὶς νὰ ἔχουν αὐτὴ τὴν ἀλαζονεία ποὺ παρατηροῦμε σὲ ἄλλα ἔντυπα τὰ ὁποῖα κυρίως εἶναι σὲ μεγάλες πόλεις».

Μεταφέρεται αὐτὴ ἡ πληροφορία καὶ γίνεται αὐτὸ τὸ σχόλιο στὴν ἐφημερίδα τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀφ' ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ τιμηθῇ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἡ ἐπαρχιακὴ αὐτὴ ἐφημερίδα, ποὺ κάνει τὸ ἔργο της μὲ σεμνότητα καὶ ἀξιοπρέπεια, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ δοθῇ ἡ εὐκαιρία νὰ ὑπογραμμισθῇ ὅτι ὅλοι ὅσοι ἀσκοῦν αὐτὴν τὴν ἐξουσία πρέπει νὰ διακρίνονται καὶ νὰ διαπνέονται ἀπὸ τὰ ἴδια στοιχεῖα τὰ ὁποῖα περιέγραψα προηγουμένως, ἤτοι τὴν σοβαρότητα, τὴν ὑπευθυνότητα, τὴν θετικὴ προσφορά, τὴν ἀνιδιοτέλεια καὶ τὴν ἔλλειψη τῆς ἀλαζονείας.

Γενικῶς πρέπει νὰ σημειωθῇ, ὅπως πολλοὶ ἔχουν παρατηρήσει, ὅτι τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης δὲν ἔχουν μόνον δικαιώματα καὶ ἔργο τους δὲν εἶναι νὰ ἐλέγχουν μόνον τὴν ἐξουσία, ἀλλὰ θὰ πρέπη νὰ μὴ λησμονοῦν ὅτι καὶ αὐτὰ εἶναι φορεῖς ἐξουσίας, ἄρα καὶ κρινόμενοι, ὁπότε δὲν πρέπει νὰ διακρίνωνται ἀπὸ τὸ πάθος τῆς ἀλαζονείας. Καὶ ἐδῶ ἐνθυμοῦμαι τὸ περιστατικὸ σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Σωκράτης μὲ τὰ λερωμένα πέδιλά του πατοῦσε μὲ πάθος ἐπάνω στὰ χαλιὰ τοῦ Πλάτωνος. Καὶ ὅταν ρωτήθηκε ἀπὸ τὸν τελευταῖο γιατί τὸ κάνει αὐτὸ εἶπε: «Πατῶ τὸν ἐγωισμὸ τοῦ Πλάτωνος». Τότε ὁ Πλάτων ἀνταπήντησε: «Πατᾶς τὸν ἐγωισμὸ τοῦ Πλάτωνος μὲ τὸν ἐγωισμὸ τοῦ Σωκράτους».

Ἐπίσης τα Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι τόσο οἱ ἰδιοκτῆτες καὶ ἐκδότες τους ὅσο καὶ οἱ δημοσιογράφοι δὲν κρίνουν μόνο τὰ δημόσια πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ εἶναι δημόσια πρόσωπα καὶ ἑπομένως εἶναι κρινόμενοι.

Ἐδῶ θὰ ἤθελα νὰ ὑπενθυμίσω μερικὲς ἀπὸ τὶς συμβουλὲς ἑνὸς παλαιοῦ Διευθυντοῦ Ἰταλικῆς Ἐφημερίδος, τοῦ Πιέρο Ὀτόνε πρὸς τοὺς συναδέλφους του, ὅπως:

• Νὰ γράφεις πάντα τὴν ἀλήθεια, ὅλη τὴν ἀλήθεια καὶ μόνον τὴν ἀλήθεια.
  
• Νὰ ἐπικαλεῖσαι τὶς πηγές σου. Ἐὰν ἡ πηγή σου θέλει νὰ παραμείνει ἀνώνυμη, νὰ εἶσαι δύσπιστος.
  
• Νὰ ἐπαληθεύεις αὐτὰ ποὺ σοῦ λένε. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ τὰ ἐπαληθεύσεις, νὰ παίρνεις ἀποστάσεις.
  
• Νὰ μὴ δυσφημεῖς τὸν συνάνθρωπό σου καὶ νὰ ἀποφεύγεις φράσεις τοῦ τύπου: "Ὁ τάδε ἔκλεψε κατὰ τὰ φαινόμενα" ἢ "Λέγεται ὅτι ὁ δεῖνα διέπραξε τὴν δολοφονία".
  
• Μὴν ὑποχρεώνεις τὸν ἀναγνώστη σου νὰ διαβάζει ἕνα σωρὸ ἄσχετα πράγματα, πρὶν ἀρχίσει νὰ καταλαβαίνει περὶ τίνος πρόκειται.
  

Τὸ ἔργο τὸ ὁποῖο ἐπιτελοῦν τα Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης στὶς ἐπαρχίες εἶναι μεγάλο, γιατί ἀναδεικνύουν τὰ τοπικὰ θέματα καὶ προωθοῦν λύσεις. Ὅμως τὸ ἔργο αὐτὸ πρέπει νὰ ἐξασκῆται μὲ ὑπευθυνότητα, σοβαρότητα, εἰλικρίνεια, ἀνυστεροβουλία. Καὶ ὅλοι πρέπει νὰ βοηθήσουμε πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή. Ὅταν μερικοὶ ἐκκλίνουν ἀπὸ τὸν σκοπὸ αὐτό, τότε γίνονται μεγάλες ζημιὲς στὶς τοπικὲς κοινωνίες, γιατί δημιουργοῦνται συγχύσεις. Τὰ τοπικὰ ἔντυπα πρέπει νὰ κάνουν θετικὸ ἔργο καὶ ὄχι ἀρνητικό. Νὰ σέβονται τοὺς θεσμούς. Νὰ ὑποδεικνύουν, βέβαια, τὰ δέοντα, χωρὶς νὰ παραγνωρίζουν τὰ καλὰ στοιχεῖα, ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ ὑπονομεύουν τοὺς θεσμοὺς χάριν ἑνὸς κακῶς ἐννοουμένου λαϊκισμοῦ.

Εὔχομαι καὶ πάλι στὴν «Πυλήνη», στὸν Διευθυντή της καὶ τοὺς συνεργάτες τῆς ὅ,τι εἶπα στὴν ἑορταστική της ἐκδήλωση: "Σᾶς συγχαίρω πρῶτα-πρῶτα γιὰ τὰ 10 χρόνια καὶ εὔχομαι καὶ ἡ νέα χρονιὰ νὰ εἶναι δημιουργική, καὶ ἄλλα τόσα χρόνια νὰ ἑορτάσουμε, πρὸς Δόξαν τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἔλεγα γιὰ τὸ καλὸ τῆς Κοινωνίας μας, γιατί ὅλα τὰ πράγματα ἔχουν μέσα τους μιὰ διακονία. Θερμὰ συγχαρητήρια καὶ νὰ εἶστε ὅλοι καλά".