Κύριο θέμα: Ἕνα μικρὸ ἀφιέρωμα στὴν Μεγάλη Νῆσο - ἡ Κύπρος στὸ χθὲς στὸ σήμερα

Πολὺς λόγος ἔγινε καὶ γίνεται στὶς ἡμέρες μας γιὰ τὴν Κύπρο μὲ ἀφορμὴ τὸ σχέδιο Ἀνὰν καὶ ἀκούστηκαν πολλὲς ἀπόψεις. Δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ πολυσυζητημένο σχέδιο —θέμα ἄλλωστε πολυσύνθετο, ποὺ ἀπαντήθηκε καὶ ἀπὸ τὸν Κυπριακὸ Λαό—, ἀλλὰ λαμβάνουμε ἀφορμὴ γιὰ νὰ ρίξουμε μιὰ σύντομη ἱστορικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ματιὰ στὸ παρελθὸν καὶ τὸ παρὸν τῆς Μεγαλονήσου, τιμῆς ἕνεκεν.

Ἡ Κύπρος ἑκατοικεῖτο χιλιάδες χρόνια π.Χ. "Τὸ 1400 π.Χ. ἐγκαταστάθηκαν στὸ νησὶ οἱ Μυκηναῖοι, οἱ ὁποῖοι ἐξελλήνησαν τοὺς κατοίκους τοῦ νησιοῦ, μέσῳ μιᾶς μακρόχρονης διαδικασίας, πρᾶγμα ποὺ διαπιστώνεται ἀπὸ τὴν γλῶσσα, τὴν θρησκεία, τοὺς θεσμούς, τὰ ἔθιμα καὶ τὴν τέχνη τους".

Ὁ Χριστιανισμὸς διαδόθηκε στὸ νησὶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους Παῦλο καὶ Βαρνάβα. Ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας εἶναι ὁ ἱδρυτὴς καὶ προστάτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ὁ τάφος του σώζεται δίπλα στὸ Μοναστήρι του, στὴν περιοχή της Ἀμμοχώστου, κοντὰ στὴν ἀρχαία Σαλαμῖνα καὶ εἶναι ἀπὸ τὸ 1974 ὑπὸ τουρκικὴ κατοχή.

Μετὰ τὴν ἑδραίωση τοῦ Χριστιανισμοῦ ἡ Κύπρος ἀνέδειξε πάρα πολλοὺς Ἁγίους καὶ δικαίως ὀνομάσθηκε τὸ νησὶ τῶν Ἁγίων. Ἐδῶ θὰ μνημονεύσουμε μερικοὺς ἀπὸ αὐτούς, ὅπως τὸν ἅγιο Λάζαρο, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν ἐξανάστασή του ἀπὸ τὸν Χριστό, ἔγινε Ἐπίσκοπος Κυτίου καὶ ὁ τάφος του σώζεται στὸν ὁμώνυμο Ναό του στὴν Λάρνακα.

Ἐπίσης, ἄλλη μεγάλη μορφὴ τῆς Κύπρου εἶναι ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ποὺ πολλοὶ νομίζουν ὅτι εἶναι Κερκυραῖος, ἐπειδὴ εὑρίσκεται τὸ ἅγιο Λείψανό του στὴν Κέρκυρα. Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἄσσια καὶ ἦταν Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος, τῆς σημερινῆς Τρεμετουσιάς, ἡ ὁποία εἶναι δυστυχῶς καὶ αὐτὴ τουρκοκρατούμενη.

Πάρα πολλοὺς Κυπρίους ἁγίους θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναφέρουμε, ὅπως τὸν ἅγιο Νεόφυτο, τὸν ἅγιο Μάμα κλπ., ἀλλὰ ὁ χῶρος εἶναι περιορισμένος καὶ στὸ ἄρθρο αὐτὸ θέλουμε κυρίως νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι ἡ Κύπρος εἶναι ἑλληνικὴ ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων καὶ οἱ κάτοικοί της εἶναι στὴν πλειοψηφία τους Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι. Θέλουμε ἐπίσης νὰ ὑπογραμμίσουμε τὸ γεγονὸς ὅτι συντελεῖται ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια στὸ νησὶ ἕνα ἀνοσιούργημα• οἱ Τοῦρκοι μετὰ τὴν εἰσβολὴ καὶ τὴν κατοχὴ τοῦ 40% σχεδὸν τοῦ νησιοῦ προσπαθοῦν νὰ ἀλλοιώσουν τὸν ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικό του χαρακτῆρα. Μεταφέρουν συνεχῶς στὸ κατεχόμενο τμῆμα τούρκους μουσουλμάνους καὶ παράλληλα κατέστρεψαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ καταστρέφουν τὰ μνημεῖα τοῦ ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ μας καὶ ξεπουλοῦν καθημερινὰ στοὺς ξένους, τοὺς ἀνεκτίμητους ἀρχαιολογικοὺς καὶ θρησκευτικοὺς θησαυροὺς τοῦ νησιοῦ.

Ἡ Κύπρος ἔχει τὴν τύχη ἢ τὴν ἀτυχία νὰ εὑρίσκεται σὲ μιὰ γεωγραφικὴ θέση ὑψίστης σημασίας καὶ ἀποτελοῦσε πάντοτε τὸ μῆλο τῆς ἔριδος μεταξὺ τῶν ἰσχυρῶν τῆς περιοχῆς. Γνώρισε πάρα πολλοὺς κατακτητές, ἀλλὰ ἐξακολουθεῖ νὰ φυλάττη ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τὴν ρωμηοσύνη της, δηλαδὴ τὴν ἑλληνικότητα καὶ τὴν Ὀρθοδοξία της, σὲ πεῖσμα τῶν ἐχθρῶν της, ὅπως τονίζει χαρακτηριστικὰ καὶ ὁ Κύπριος ποιητὴς Μόντης: "Χρόνια σκαφκιὲς ἀμέτρητες, τὸν πάτσον τζιὲ τὸν κλῶτσον τους, ἐμεῖς τζιαμέ, ἐλιὲς τζιὲ τερατσιὲς πάνω στὸν ρότσον τους". Δηλαδή, παρὰ τὶς ἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ τὶς ἀμέτρητες σκλαβιὲς ἀντέξαμε καὶ θὰ ἀντέξουμε καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ φυτεύουμε ἀκόμα καὶ πάνω στὴν πέτρα ἐλιὲς καὶ χαρουπιές.

Τὸ μεγάλο στοίχημα τῆς Κύπρου σήμερα, κοντὰ σὲ ὅλα τὰ ἄλλα, εἶναι ἂν θὰ ἐξακολουθήση νὰ ἀντέχη καὶ νὰ κρατᾶ τὶς παραδόσεις της, τὴν πίστη της, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά της.

Οἱ Τουρκοκύπριοι, ποὺ ὑπέφεραν καὶ ὑποφέρουν καὶ αὐτοὶ ἀπὸ τοὺς ἐποίκους δὲν εἶναι ἐχθροί μας. Ἄλλωστε ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ἀπόγονοι ἑλλήνων ἐξισλαμισθέντων. Μποροῦμε νὰ ζήσουμε μαζί, ἀρκεῖ νὰ βροῦμε τὸν τρόπο νὰ προφυλαχθοῦμε ἀπὸ τὸν ὕπουλο καὶ συνεχῆ ἐπεκτατισμὸ τῆς Τουρκίας.

Ἡ Κύπρος ἄντεξε καὶ θὰ συνεχίση νὰ ἀντέχη, γιατί "ἡ ρωμηοσύνη ἐν φυλῇ συνόντζαιρη τοῦ κόσμου. Κανένας ἐν εὑρέθηκεν γιὰ νὰ τὴν ἐξαλείψη, κανένας γιατί σιέπει την ποὺ τ' ἄψη ὁ Θεός μου, ἡ ρωμηοσύνη ἐν νὰ χαθῇ ὄντας ὁ κόσμος λείψη". Ἀρκεῖ βέβαια καὶ μεὶς οἱ Νεοέλληνες, Κύπριοι καὶ Ἐλλαδίτες, νὰ φανοῦμε ἀντάξιοι τῶν προγόνων μας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας.-

π.Γ.Π.