Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ὁ πάσχων ἄνθρωπος

Ἀπὸ κείμενο τοῦ Νίκου Ξυδάκη ποὺ δημοσιεύθηκε στὴν "Καθημερινὴ" (23-3-2003) ἀποσπῶ τὸ ἀκόλουθο κομμάτι.

"Ἕνας φίλος ζωγράφος μου ἔλεγε τὸ καλοκαίρι: "Δὲν θέλω νὰ ζωγραφίζω αὐτὰ ποὺ ξέρω νὰ κάνω καλά, τοπία, ἀφαίρεση. Νιώθω τὰ νεῦρα μου τεντωμένα, ἀκούω φωνές. Βλέπω γύρω μου βία, ἀνησυχία, ρευστότητα, μυρίζω ἀπειλή. Γι αὐτὸ τώρα ζωγραφίζω ἀνθρώπους....". Ζωγράφισε ἀνθρώπους τανυσμένους σὰν χορδές, σὲ μιὰ κραυγὴ ποὺ δὲν βγαίνει. Τὸ ἔνστικτο τὸν γύρισε στὴ μήτρα τοῦ πιὸ ἀνήσυχου ἐξπρεσιονισμοῦ, αὐτοῦ ποὺ ζωγράφιζαν μετὰ τὴν ἐμπειρία τοῦ Α' Πολέμου".

Τὸ σκέφτομαι αὐτὸ τώρα ποὺ συνεχίζονται οἱ ἐχθροπραξίες στὸ Ἰράκ, στὴν Μέση Ἀνατολὴ καὶ ἀλλοῦ, ὅπου βασανίζεται ὁ ἄνθρωπος. Τελικὰ ὁ ἄνθρωπος βασανίζεται καὶ ὑποφέρει, ἄλλοτε ὡς θῦμα καὶ ἄλλοτε ὡς θύτης, ἄλλοτε στὰ πρόσωπα αὐτῶν ποὺ στέλλουν τὶς βλακώδεις καὶ ἀπάνθρωπες "ἔξυπνες" βόμβες, καὶ ἄλλοτε στὰ πρόσωπα αὐτῶν ποὺ δέχονται τὴν ἐγκληματική τους μανία. Ὁ ἄνθρωπος τελικὰ βασανίζεται, χωρὶς νὰ προλαμβάνη νὰ βγάζη μιὰ κραυγή.

Μᾶς πνίγει αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὁ πόνος ἀπὸ τὸν ὄλεθρο τῆς καταστροφῆς καὶ ἀπὸ τὴν τραγωδία τῶν βασανισμένων ἀνθρώπων, ποὺ ταλαιπωροῦνται καὶ ὑποφέρουν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο. Καὶ μᾶς πονᾶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο δικαιολογοῦν αὐτὲς τὶς τραγικὲς καταστάσεις. Οἱ θύτες ἐπικαλοῦνται νόμους καὶ συνθῆκες, ἐνῷ ἔχουν παραβῇ τὰ πάντα, δὲν ὑπολογίζουν τὸ Διεθνὲς Δίκαιο.

Οἱ Διεθνεῖς Συνθῆκες, οἱ Ὀργανισμοὶ Εἰρήνης, τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, οἱ κινήσεις ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας, οἱ ἐπίσημοι οὐμανιστικοὶ λόγοι κλπ., ὅλα εἶναι ὑποκρισίες καὶ κενοὶ λόγοι. Ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ εὐτελίζεται καὶ τὸ ἀνθρώπινο αἷμα, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ ἀνθρώπινη ζωή, ἰσοδυναμοῦν μὲ μερικὰ γαλόνια πετρελαίου! Ἡ ἀνάκαμψη τῆς οἰκονομίας καὶ ἡ αὔξηση τοῦ ἐμπορίου, δυστυχῶς, περνοῦν μέσα ἀπὸ τὸν φρικτὸ θάνατο ἀθώων ἀνθρώπων!

Τί νὰ τὸν κάνω αὐτὸν τὸν πολιτισμό, ποὺ λέει ὅτι εἶναι ἀνθρωποκεντρικός, ἀλλὰ στὴν οὐσία εἶναι θανατηφόρος, ἀκόμη καὶ αὐτῆς τῆς ἐννοίας αὐτοῦ τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρωπισμοῦ!

Δὲν σκέπτονται οἱ ἄνθρωποι τὸ προσωρινὸ τῆς ζωῆς, τὸ πρόσκαιρο τοῦ ἀνθρώπινου βιολογικοῦ βίου, καὶ τὴν τελικὴ λογοδοσία ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Χριστοῦ;

Προσευχήθηκα θερμὰ τὶς ἡμέρες ποὺ περάσαμε, στὸν πάσχοντα Υἱὸ τοῦ ἀνθρώπου, νὰ βοηθήση τὸν πάσχοντα ἄνθρωπο, ὅπου καὶ ἂν ζῇ. Καὶ σκέφθηκα ὅτι πέρα ἀπὸ τοὺς διεθνεῖς νόμους καὶ τὶς διεθνεῖς συνθῆκες, ποὺ παραβιάζονται, ὑπάρχουν καὶ οἱ πνευματικοὶ νόμοι, ποὺ ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ λειτουργήσουν σὲ βάρος ἐκείνων ποὺ τοὺς παραθεωρούν.

Ν.Ι.