Ἐκδρομὴ Κατηχητικῶν στὴν Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Βομβοκοῦς

Στις 28 Μαρτίου 2004, πραγματοποιήθηκε ἀπογευματινὴ ἐκδρομὴ τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Βομβοκοῦς. Στὴν ἐκδρομὴ συμμετεῖχαν συνολικὰ 55 παιδιὰ ἀπὸ τέσσερις τάξεις τοῦ Κατηχητικοῦ σχολείου, Κατώτατο καὶ Κατώτερο, (παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ) τῶν ἑξῆς ἐνοριῶν: Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοπαναγιάς, Ἁγίου Γεωργίου Κεφαλόβρυσου, Ἁγίου Νικολάου Λυγιὰ καὶ Ἁγίου Ἀνδρέου Ξηροπηγάδου.

Ἡ ἐπίσκεψη στὴν Ἱερὰ Μονὴ ἄρχισε μὲ τὴν τέλεση τῆς Ἱερᾶς Παρακλήσεως στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στὸ ναὸ τῆς Μονῆς. Στὰ παιδιὰ μοιράστηκαν βιβλιαράκια τῆς Ἱερᾶς Παρακλήσεως, ἔτσι ὥστε νὰ μποροῦν νὰ τὴν παρακολουθοῦν καλύτερα. Συμμετεῖχαν μάλιστα καὶ αὐτά, ὅταν μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ ἱερέως, ἔψαλλαν ὅλα μαζί το "Κύριε ἐλέησον". Ἦταν πράγματι, πολὺ συγκινητικὸ ν ἀκούη κανεὶς ὅλες αὐτὲς τὶς φωνοῦλες νὰ γεμίζουν τὸ ναὸ καὶ μάλιστα ἤρεμα χωρὶς ἔνταση καὶ παραφωνίες. Ἐπίσης, στὸ τέλος τῆς Παρακλήσεως, ὅλα μαζὶ τελείως αὐθόρμητα ἀπήγγειλαν τὸ Τρισάγιο καὶ τὸ "Πάτερ ἡμῶν" μὲ θέρμη ψυχῆς, ἀλλὰ καὶ πολὺ συντονισμένα. Εἶναι ἀξιοσημείωτο πῶς τὰ παιδιὰ μέσα στὸ ναὸ εἶχαν μιὰ πολὺ καλὴ συμπεριφορά, γιὰ τὴν ὁποία τὰ εἶχαν προετοιμάσει βέβαια οἱ Κατηχήτριές τους, διότι ἡ εὐπρέπεια καὶ ἡ τήρηση τῆς τάξεως μέσα στὸ ναὸ διδάσκονται ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία.

Μετὰ τὸ πέρας τῆς Παρακλήσεως ἀκολούθησε σύντομος λόγος τοῦ π. Καλλινίκου στὰ παιδιά. Κατόπιν ἀκολούθησε τὸ κέρασμα στὸ ἀρχονταρίκι καὶ γιὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ὥρας ἀκολούθησε παιχνίδι, ποδόσφαιρο γιὰ τὰ περισσότερα ἀγόρια, σὲ χῶρο ποὺ διαθέτει ἡ Μονὴ καὶ γιὰ τὰ ὑπόλοιπα, ἀγόρια καὶ κορίτσια, ἄλλα παιχνίδια, ποὺ εἶχαν ἑτοιμάσει σὲ συνεργασία μὲ τὶς Κατηχήτριές τους. Πραγματικὰ χάρηκαν πολὺ καὶ ἡ ὥρα πέρασε ὄμορφα καὶ γρήγορα. Πρὶν τὴν ἀναχώρηση πολλὰ παιδιὰ συμμετεῖχαν στὸν καθαρισμο τοῦ χώρου τῆς Μονῆς, ποὺ χρησιμοποίησαν, ἔτσι ὥστε ἡ ἐπίσκεψή τους νὰ μὴν ἀφήση παρὰ μόνον θετικὲς ἐντυπώσεις.

Πρέπει νὰ σημειωθῇ πῶς τὸ πρόγραμμα τῆς ἐκδρομῆς, ποὺ καταρτήσθηκε ἀπὸ τὸ Γραφεῖο Νεότητος σὲ συνεργασία μὲ τοὺς Κατηχητές, δὲν ἦταν τυχαῖο, ἀλλὰ εἶχε καὶ μιὰ θεολογικὴ διάσταση. Ἤθελε νὰ δείξη στὰ παιδιά μας πῶς στὴ ζωὴ τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ πρῶτο μέλημα εἶναι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ ἡ δοξολογία στὸ Θεὸ καὶ κατόπιν ἀκολουθοῦν ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, δηλαδή, ὁ πνευματικὸς λόγος, ἡ τροφὴ καὶ τὸ παιχνίδι. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ παιδαγωγικῆς ἀπόψεως, στὴν πράξη, φάνηκε πῶς αὐτὴ ἡ σειρὰ εἶναι ἡ σωστότερη, ἀφοῦ ἀρχικὰ τὰ παιδιὰ εἰσέρχονται στὸ ναὸ ἥσυχα, καθαρὰ καὶ προσευχόμενα, ἐνῷ ὕστερα ἀπὸ τὸ παιχνίδι οὔτε εὔκολο εἶναι νὰ ξανασυνταχθοῦν γιὰ νὰ μποῦν στὸ ναό, οὔτε σὲ κατάσταση προσευχῆς μποροῦν εὔκολα νὰ περιέλθουν.

Ἡ ἐπίσκεψη τῶν Κατηχητικῶν σχολείων στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Βομβοκοὺς ἔφτασε στὸ πέρας της. Φαίνεται δὲ πῶς ἦταν ἰδιαιτέρως εὐλογημένη, ἀφοῦ παρ ὅλη τὴν συννεφιὰ ποὺ ἐπικρατοῦσε ἐκεῖνο τὸ ἀπόγευμα, δὲν ἔβρεξε παρὰ μόνον ὅταν τὰ παιδιὰ ἔπρεπε νὰ ἐπιβιβασθοῦν στὸ πούλμαν, ὁπότε καὶ ἄρχισε νὰ πέφτη καταρρακτώδης βροχή.

Ἂς εὐχηθοῦμε ὁ Θεὸς νὰ εὐλογήση καὶ ἄλλες τέτοιες ἐκδρομές, ὅπου διδάσκονται στὰ παιδιά μας ἡ σχέση θεωρίας καὶ πράξης, δηλαδὴ τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸ μάθημα τοῦ Κατηχητικοῦ στὴν ἔμπρακτη ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ, ἡ ἀξιοποίηση καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τῶν ὅσων ἔχουν διδαχθῇ, ἀλλὰ καὶ ἡ συμπεριφορά, ἡ εὐπρέπεια καὶ ἡ εὐγένεια τοῦ Χριστιανοῦ μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ ναό, ὅλα αὐτὰ σεβόμενοι πάντοτε τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς τρυφερῆς παιδικῆς ἡλικίας.

Σ.Σ.

Νεανικά

Τὰ κείμενα ποὺ ἕπονται εἶναι γραμμένα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ κατωτέρου κατηχητικοῦ σχολείου Ἁγίου Νικολάου Λυγιά, καὶ ἀποτελοῦν σύνοψη ὁρισμένων μαθημάτων ποὺ διδάχθηκαν ἀπὸ τὴν κατηχήτριά τους.

Νηστεία

Νηστεία σημαίνει ἐγκράτεια. Κατὰ τὶς περιόδους νηστείας συγκρατοῦμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὶς τροφὲς καὶ δὲν τρῶμε κρέας, ψάρια, αὐγά, γάλα καὶ τὰ παράγωγά του, πολλὲς φορὲς καὶ λάδι. Ἀλλὰ ὅμως πρέπει νὰ κάνουμε ἐγκράτεια καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα, ὅπως νὰ προσέχουμε νὰ μὴ θυμώνουμε, νὰ μὴ μαλώνουμε, νὰ μὴ βλασφημοῦμε, νὰ κρατᾶμε τὴ γλῶσσα μας, δηλαδὴ νὰ συγκρατοῦμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὴν κακογλωσσιά. Νηστεία σημαίνει νὰ κόψουμε τὸ "ἐγὼ" καὶ τὸ "θέλω", τὸ ψέμα, τὴν ἀθέτηση ὑποσχέσεων, νὰ ἐξαφανίσουμε τὴ ζήλεια καὶ τὸ μῖσος. Ὅταν τὰ κάνουμε ὅλα αὐτὰ τότε ἡ νηστεία μας εἶναι πραγματικὴ καὶ εἶναι δεκτὴ ἀπὸ τὸ Θεό.

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ νηστεύουν δὲν πρέπει νὰ τὸ δείχνουν, οὔτε νὰ λένε ὅτι νηστεύουν. Ἐπίσης δὲν πρέπει ν' ἀναγκάζουμε κάποιον ἄνθρωπο νὰ νηστεύει. Γιὰ ὅσους ὅμως θέλουν ν' ἀκολουθήσουν τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ νὰ φτάσουν κοντὰ στὸ Θεό, ἡ νηστεία εἶναι ἕνα ὑποχρεωτικὸ στάδιο, εἶναι μιὰ ἐξάσκηση. Ἄλλωστε οἱ ἅγιοι, γιὰ νὰ φτάσουν στὴν ἁγιότητα, δηλαδὴ νὰ φτάσουν κοντὰ στὸ Θεό, ἀσκήθηκαν καὶ πέρασαν ἀπὸ πολλὲς νηστεῖες. Ἔτσι κι ἐμεῖς γιὰ νὰ γίνουμε καλύτεροι χριστιανοί, καὶ γιατί ὄχι καὶ ἅγιοι, πρέπει νὰ τηροῦμε τὶς νηστεῖες ὅταν εἴμαστε ὑγιεῖς, καθὼς καὶ ὅ,τι ἄλλο μποροῦμε (προσευχή, ἐλεημοσύνη, μετάνοια).

Πρῶτος νήστεψε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ μᾶς ἔδειξε τὸ σωστὸ παράδειγμα τῆς νηστείας καὶ τῆς ἐγκράτειας. Καὶ αὐτὸ παρ' ὅλο ποὺ δὲν εἶχε ἀνάγκη νὰ γίνει ἅγιος, ἀφοῦ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς ἀνοίξει τὸ δρόμο τῆς νηστείας.

Ἐπίσης κι ἐμεῖς τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ εἴμαστε τὸ παράδειγμα, γιὰ ὅσους γονεῖς, μητέρα ἢ πατέρα δὲν τηροῦν τὴ νηστεία, πρέπει ἐμεῖς τὰ παιδιὰ νὰ τοὺς μεταπείσουμε νὰ κάνουν νηστεία. Γιατί τὴν κάνουμε γιὰ τὸ δικό μας καλό, γιὰ τὴ δική μας ὠφέλεια.

Οἱ ἄνθρωποι λοιπὸν κατὰ τὴν περίοδο τῆς νηστείας πρέπει ν' ἀπέχουν ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς, νὰ προσεύχονται καὶ πρέπει νὰ προσπαθοῦν νὰ μένουν καθαροὶ στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή τους.

Ἀριστείδης Ἀδραχτάς, Ε' Δημοτικοῦ

Ἀγγελικὴ Παπαπολίτη, Β' Δημοτικοῦ

Νικόλαος Πασχάλης, Δ' Δημοτικοῦ

Σαββούλα-Ἐλισάβετ Τρομπούκη, Ε' Δημοτικοῦ

Ἐλπινίκη Τσούμα, Γ' Δημοτικοῦ

Προσευχὴ

Προσευχὴ εἶναι ἡ συνομιλία μας μὲ τὸ Θεό. Προσεύχομαι ἑπομένως σημαίνει μιλάω στὸν Πατέρα Θεό. Ἡ προσευχὴ εἶναι ἱερή. Γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε στὸ Θεὸ θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε καθαροὶ στὴν ψυχὴ καὶ σ' αὐτὸ βοηθάει πολὺ ἡ νηστεία. Θὰ πρέπει ἐπίσης νὰ πιστεύουμε σὲ Αὐτὸν ἀληθινά. Μποροῦμε νὰ προσευχηθοῦμε καὶ στὴν Παναγία μας καὶ στοὺς ἁγίους.

Ὑπάρχουν πολλῶν εἰδῶν προσευχές. Ἄλλες ὑμνοῦν τὸ Θεό, καὶ μποροῦμε στὴν προσευχή μας νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Χριστὸ γιὰ ὅλα τὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς δίνει καὶ γιὰ τὴ στοργικὴ Τοῦ ἀγάπη. Κι ἐμεῖς κάθε φορὰ ποὺ κάνουμε τὴν προσευχή μας Τὸν εὐχαριστοῦμε ποὺ μᾶς δίνει πάντα δύναμη, χαρὰ καὶ εὐτυχία. Ἡ προσευχὴ αὐτὴ ὀνομάζεται Δοξολογία. Ἄλλες ζητοῦν κάτι σημαντικὸ ἀπὸ τὸν Κύριο, τὴν Παναγία καὶ τοὺς ἁγίους. Ἡ προσευχὴ αὐτὴ ὀνομάζεται Παράκληση.

Προσευχὴ μποροῦμε νὰ κάνουμε κάθε ὥρα τῆς ἡμέρας. Κάνουμε τὸ πρωί, τὸ μεσημέρι καὶ τὸ βράδυ, καὶ ζητᾶμε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ πάει καλὰ ἡ μέρα μας. Προσευχὴ κάνουμε καὶ στὸ τραπέζι, πρὶν καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ γεῦμα καὶ τὸ δεῖπνο.

Ἄρα συμπεραίνουμε ὅτι ἡ προσευχὴ εἶναι πολὺ σημαντική. Προσευχὴ μποροῦμε νὰ κάνουμε κάθε στιγμή. Θὰ ἦταν ὡραῖο νὰ ἦταν ὅλη ἡ ζωή μας μιὰ προσευχή.

Δημήτρης Καραγιάννης, Γ' Δημοτικοῦ

Παγώνα Πολιτοπούλου, Β' Δημοτικοῦ

Γεώργιος Τσούμας, Στ' Δημοτικοῦ

Ἐλπινίκη Τσούμα, Γ' Δημοτικοῦ