Skip to main content

Πρόλογος Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ἀφιερωματικὸ Λεύκωμα γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἀμπελακιωτίσσης

Ἐφέτος ἑορτάζουμε στὴν Ἱερὰ Μητρόπολή μας τὴν ἐπέτειο τῶν 150 χρόνων ἀπὸ τὰ ἐγκαίνια τοῦ Καθολικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἀμπελακιωτίσσης. Πρόκειται γιὰ μιὰ σημαντικὴ ἐπέτειο καὶ γι αὐτό, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τέλεση εὐχαριστηρίου θείας Λειτουργίας, διοργανώσαμε καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις γιὰ νὰ ἐκφράσουμε τὶς εὐχαριστίες μας στὸν Θεὸ γιὰ τὸ σημαντικὸ αὐτὸ γεγονός.

Αφιερωματικό Λεύκωμα για την Ιερά Μονή Αμπελακιωτίσσης

Τα ἐγκαίνια ἑνὸς Ἱεροῦ Ναοῦ μιᾶς Ἐνορίας ἢ μὶᾱς Ἱερᾶς Μονῆς ἀποτελοῦν ἕνα γεγονὸς μεγάλης σημασίας. Καὶ αὐτὸ γιατί δὲν πρόκειται γιὰ ἐγκαίνια ἑνὸς εὐκτηρίου οἴκου, κατὰ τρόπο προτεσταντικό, οὔτε καὶ μιᾶς " Ἐκκλησίας", ὅπως συνήθως τὸ ἔχουμε χαρακτηρίσει, ἀπὸ τὸ ὅτι ἐκεῖ συναντᾶται ἡ Ἐκκλησία —οἱ Χριστιανοὶ— γιὰ νὰ λατρεύσουν τὸν Θεό, ἀλλὰ γιὰ Ἱερὸ Ναό. Ἡ διαφορὰ εἶναι μεγάλη.

Ἡ λέξη ναὸς προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα "ναίω" ποὺ σημαίνει κατοικῶ, διαμένω, ἐνοικῶ. Στὴν περίπτωσή μας Ἱερὸς Ναὸς δηλώνει τὸν τόπο ἐκεῖνο ποὺ κατοικεῖ ὁ Θεός, τὸν τόπο ἐκεῖνο ποὺ ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος εἶναι μὲν πανταχοῦ παρών, ἀλλὰ ἐκεῖ ἐκδηλώνει τὶς ἄκτιστες ἐνέργειές Τοῦ. Δὲν πρόκειται, λοιπόν, ἁπλῶς γιὰ ἕναν εὐκτήριο οἶκο, ὅπου προσέρχονται οἱ Χριστιανοὶ γιὰ νὰ προσευχηθοῦν, οὔτε γιὰ μιὰ "Ἐκκλησία" ὅπου συνέρχεται τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ λατρεύση τὸν Θεό, ἀλλὰ γιὰ οἶκο τοῦ Θεοῦ, ὅπου κατοικεῖ ὁ Ἴδιος ὁ Θεός, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἐκεῖ ἐκδηλώνονται οἱ ἐνέργειές Τοῦ.

Ὁ Σολομῶν ὅταν ὠκοδόμησε τὸν Ναὸ ποὺ φέρει τὸ ὄνομά του, "τὸν οἶκον Κυρίου", προσευχήθηκε στὸν Θεό: "...τοῦ εἶναι τοὺς ὀφθαλμούς σου ἠνεωγμένους εἰς τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός, εἰς τὸν τόπον τοῦτον, ὃν εἶπας· ἔσται τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ, τοῦ εἰσακούειν τῆς προσευχῆς, ἧς προσεύχεται ὁ δοῦλός σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτὸς" (Γ΄ Βασιλειῶν, η΄ 29).

Καὶ ὁ Ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν τελετὴ τῶν ἐγκαινίων κάθε Ἱεροῦ Ναοῦ προσεύχεται γονυκλινής: "πλήρωσον αὐτὸν φωτὸς ἀϊδίου· αἰρέτισαι αὐτὸν εἰς κατοικίαν σὴν· ποίησον αὐτὸν σκήνωμα δόξης σου· κατακόσμησον αὐτὸν τοῖς θείοις σου καὶ ὑπερκοσμίοις χαρίσμασι· κατάστησον αὐτὸν λιμένα χειμαζομένων· ἰατρεῖον παθῶν, καταφυγὴν ἀσθενῶν, δαιμόνων φυγαδευτήριον, ἐν τῷ εἶναι τοὺς ὀφθαλμούς σου ἀνεωγμένους ἐπ' αὐτόν, ἡμέρας καὶ νυκτός...".

Αὐτὴν τὴν εὐχὴ ἀπηύθυνε καὶ ὁ ἀείμνηστος προκάτοχός μου Μητροπολίτης Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας κυρὸς Ἄνθιμος, κατὰ τὴν τελετὴ τῶν ἐγκαινίων τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμπελακιωτίσσης, ποὺ ἔγιναν τὴν 23η Μαΐου τοῦ ἔτους 1854, καὶ ἔκτοτε ὁ ἱερὸς αὐτὸς Ναὸς εἶναι κατοικητήριο τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.

Κατοικεῖ ὁ Θεὸς σὲ αὐτὸν καὶ μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ βρίσκεται ἐπάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα, καὶ μὲ τὰ λείψανα τῶν μαρτύρων ποὺ ἐτέθησαν κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, κατὰ τὴν τελετὴ τῶν ἐγκαινίων, καὶ οἱ ὁποῖοι μάρτυρες εἶναι τὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, καὶ μὲ τὸ ἅγιον Χρῖσμα μὲ τὸ ὁποῖο χρίσθηκε ἡ Ἁγία Τράπεζα. Ἔτσι, ὁ Ἱερὸς αὐτὸς Ναὸς εἶναι σκήνωμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.

Ἰδιαίτερα ὁ Ἱερὸς Ναὸς τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς ἔχει καὶ δύο ἄλλους θησαυρούς, ἤτοι τὴν θαυματουργικὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας, τῆς ἐπωνομαζομένης τῆς Ἀμπελακιωτίσσης, καὶ τὸ ἐξαγιασμένο χέρι τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἀποστολικοῦ ἀνδρός.

Καὶ ὅταν κανεὶς εἰσέρχεται στὸν Ἱερὸ αὐτὸ Ναό, αἰσθάνεται τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν ἁγίων, ἀναδύονται καὶ οἱ προσευχὲς τῶν Πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ποὺ προσευχήθηκαν κατὰ τὴν διάρκεια ὅλων αὐτῶν τῶν ἐτῶν, ἀλλὰ αἰσθάνεται κανεὶς καὶ τὴν προσευχὴ τῶν πονεμένων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι μέσα στὸν Ναὸ αὐτὸν ἄνοιξαν τὴν καρδιά τους καὶ ἐξέφρασαν τοὺς ἀλάλητους στεναγμοὺς καὶ ἔχυσαν τοὺς ποταμοὺς τῶν δακρύων τῆς μετανοίας καὶ τοῦ πόνου τους. Ὅλα αὐτὰ ὡς εὐῶδες θυμίαμα ἐξέρχονται καὶ ἀπὸ τοὺς τοίχους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ἔτσι αὐτὸς ὁ χῶρος εἶναι εὐλογημένος, ἱερός.

Μὲ τὴν λαμπρὴ αὐτὴ ἐπέτειο αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ προσευχηθῶ γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν ὅλων ἐκείνων ποὺ συνετέλεσαν στὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ, καθὼς ἐπίσης νὰ εὐχαριστήσω τὸν Ἡγούμενο καὶ τὸ Ἠγουμενοσυμβούλιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς γιὰ τὸν κόπο ποὺ κατέβαλαν γιὰ τὴν διοργάνωση αὐτῶν τῶν ἐκδηλώσεων, ἰδιαιτέρως δὲ τὸν Ἀρχιμ. Καλλίνικο Γεωργάτο καὶ τοὺς συνεργάτες του, γιὰ τὸν κόπο ποὺ κατέβαλαν γιὰ τὴν ἔκδοση αὐτοῦ τοῦ λευκώματος μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου αὐτῆς.

Αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη ἐπίσης νὰ ζητήσω τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, γιὰ νὰ διακονήσω καλῶς τὸ ποίμνιο ποὺ μοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός, διὰ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ νὰ ἀξιωθῶ νὰ ἔχω καλὴν ἀπολογία στὸ φοβερὸ Βῆμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ εἰσέλθω στὴν οὐράνια πόλη στὴν ὁποία δὲν ὑπάρχει κανένας Ναός, γιατί "ὁ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ ναὸς αὐτῆς ἐστι καὶ τὸ ἀρνίον. καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν αὐτὴ· ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον" (Ἀποκ. κα΄, 22-23).

Τελειώνοντας τὸν πρόλογο αὐτὸν ἀναφωνῶ μὲ τὸν ἱερὸ ὑμνογράφο:

"Οὐρανὸς πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία ἀνεδείχθη ἅπαντας φωταγωγοῦσα τοὺς πιστοὺς· ἐν ὦ ἐστῶτες κραυγάζομεν· τοῦτον τὸν Οἶκον στερέωσον Κύριε".-

  • Προβολές: 2529